De keuze van Apache #31

Jan Walraven
28539580202_fe4140701f_o
Migranten proberen in een bootje de Middellandse Zee over te steken (Foto: rechtenvrij)

Europa besteedt migratieleed uit

Op 6 november 2017 verdronken 20 mensen op de Middellandse Zee tijdens hun poging om Europa te bereiken vanuit Libië. Nochtans was er een schip van een ngo in de buurt met genoeg plaats aan boord. Wat liep er mis? The New York Times en de onderzoeksgroepen Forensic Architecture en Forensic Oceanography reconstrueren in een kortfilm deze uitzonderlijk goed gedocumenteerde tragedie, één van de vele die zich op het water tussen Afrika en Europa afspeelt. Reddingsacties van ngo-schepen worden door Europa gedwarsboomd en gecriminaliseerd, terwijl de EU de bevoegdheid voor grenscontroles heeft uitbesteed aan de Libische kustwacht, die het niet zo nauw neemt met de mensenrechten. En, zoals de reconstructie van de gebeurtenissen van 6 november 2017 aantoont, zelfs de bemanning van ngo-schepen aanvalt. 

De Libische kustwacht heeft niet als doel mensen te redden, maar tegen te houden. En als migranten op zee worden opgepakt door de Libische kustwacht, komen ze uiteindelijk terecht in detentiecentra, waar de leefomstandigheden op zijn zachtst gezegd abominabel zijn.

28539580202_fe4140701f_o
Migranten proberen in een bootje de Middellandse Zee over te steken (Foto: rechtenvrij)

Chinese moslims in kampen

Tot een miljoen Chinese moslims worden maanden tot jaren vastgehouden in detentiecentra in de Chinese provincie Xinjiang. Het zijn hoofdzakelijk Oeigoeiren, een al jaren onderdrukte minderheid, die in deze kampen worden vastgehouden zonder enige vorm van proces. De Chinese overheid ontkent dat het om detentiecentra gaat, maar noemt het "centra voor beroepsopleiding", en weigert de VN de toegang tot de kampen.  The Guardian gaat in zijn dagelijkse podcast dieper in op het lot van de islamitische minderheden in China.

De buurtbewoners die in de schaduw van de enorme betonnen muren van de kampen wonen zijn op hun hoede en hullen zich in stilzwijgen over wat er achter die muren gebeurt.

Jonge Palestijnen schreeuwen in de woestijn

Maar liefst 90% van de Palestijnen is jonger dan 55 jaar. En toch blijven oude mannen als president Mahmoud Abbas aan de touwtjes trekken in het verdeelde, bezette land-dat-eigenlijk-geen-land-is. Maar Palestijnse jongeren zien zich niet als verloren generatie, ziet De Correspondent. Hoe kijken zij naar hun toekomst en die van Palestina, het conflict met Israël, de Oslo-akkoorden en de tweestatenoplossing? Het zal erger worden voor het beter kan worden, klinkt het tegelijk somber en hoopvol. De hoop die ze koesteren, vestigen ze weliswaar niet op de vastgeroeste, patriarchale Palestijnse Autoriteit.

Zal de 'onzichtbare generatie' wel de bakens kunnen verzetten, en kunnen ze daarbij rekenen op internationale steun?

protest in bilin 2015 jan walraven
Palestijnen betogen in 2015 tegen de Israëlische scheidingsmuur en bezetting van de Palestijnse gebieden in het dorp Bil'in (Foto: Jan Walraven © Apache)

Speculeren met Britse huizen

Door de instroom van buitenlands kapitaal zijn de Britse huizenprijzen in twintig jaar tijd met 30% gestegen. In Londen worden volledige woonblokken door buitenlandse speculanten opgekocht, in de hoop te profiteren van de boomende huizenmarkt. Niet zelden blijven die torens volledig leeg staan. Het zijn zo geen woningen meer, eerder een hoop stenen die als speculatief, financieel product dienen. Ondertussen neemt dakloosheid zienderogen toe. Plannen om meer sociale huisvesting te voorzien zijn dan wel broodnodig, maar zolang Brits en vooral Londens onroerend goed als smeerolie van het internationale financiële systeem dient, zal de crisis blijven duren, schrijft Tribune.

De financialisering van huisvesting is dus het probleem, en dat niet enkel in Groot-Brittannië, en al veel langer dan vandaag. Dat betekent dat de financiële architectuur van de economie sinds de financiële crisis van 10 jaar geleden ongewijzigd is gebleven.

Waarom Netanyahu zonder klassieke media kan

Als sinds de jaren 1990 zet Israëlisch premier Benjamin 'Bibi' Netanyahu in op digitale, online communicatie. Hij was één van de eerste Israëlische politici met een eigen website als communicatiekanaal. Dat digitale pad heeft hij sindsdien niet verlaten. De komst van sociale media was een godsgeschenk, en de kennis en vaardigheden die hij onderweg heeft ontwikkeld zullen hem in de aanloop naar de verkiezingen van 9 april opnieuw goed van pas komen. Haaretz brengt het indrukwekkende sociale media-rijk van de meest bepalende Israëlische politicus in kaart, dat tientallen accounts omvat, gefinancierd wordt met publiek en privaat geld.

De van fraude en corruptie verdachte 'Bibi' bereikt online miljoenen volgers, van over de hele wereld, in verschillende talen en met uiteenlopende boodschappen. Ideaal om de aandacht af te leiden van die beschuldigingen van corruptie, en om de klassieke media te omzeilen.

https://www.flickr.com/photos/israeldc/
Premier Netanyahu: aftellen naar de verkiezingen in Israel (Foto: IsraelinUSA)

Geprivatiseerd eiland

Wat was de grootste Britse privatisering van de voorbije decennia? British Telecom, British Gas of British Rail? Nee, de grootste uitverkoop van Britse staatseigendommen gebeurde met de publieke gronden en de publieke gebouwen die erop staan of stonden. Sinds de privatiseringsgolf eind jaren zeventig onder Margeret Thatcher Groot-Brittannië overspoelde, kwam de helft van de Brits onroerend publieke eigendommen in private handen, berekende onderzoeker Brett Christophers voor zijn boek The New Enclosure. En dat vaak voor een prikje. In zijn bespreking van het boek voor Financial Times vraagt historicus Adam Tooze zich af waarom deze gigantische privatisering van land, een historisch gezien dominante vorm van bezit, zo afwezig is in het publiek debat over privatisering.

Want nog steeds staat landbezit synoniem voor macht, zowel politiek als economisch. Het Britse parlement zit vol landeigenaars, klein en groot.

LEES OOK
Jan Walraven / 13-03-2021

Algoritmische campagne, Israëlische Big Brother, en Nederlandse grondadel

De verkiezingsimpact van Big Tech, de ogen van de Israëlische veiligheidsdiensten en de tanende grondadel in Nederland. Dit en meer in de Keuze van Apache.
sociale media twitter Facebook
Jan Walraven / 23-05-2020

De klauwen van Big Tech, te veel schulden, en gehackte groenten

Big Tech profiteert van de coronacrisis, regeringen maken ongeziene schulden, en boerderijen lopen het risico om gehackt te worden. Dit alles en meer in de Keuze van Apache.
nasa-Q1p7bh3SHj8-unsplash
Jan Walraven / 21-07-2018

De keuze van Apache #9

Onze redactie kiest elke zaterdag de artikels van de voorbije week die je moet gelezen hebben uit binnen- en buitenlandse media.
thomas-kvistholt-191153-unsplash-2