Al moeten we daarvoor dezer dagen helaas niet naar de Verenigde Staten. Ook in eigen land worden Amerikaanse schietpartijen en bombrieven zelden als terreur omschreven. In de loden jaren '80 volstond daarvoor nog een dikker brilmontuur, tegenwoordig is minimaal een baard vereist.
Gouverneur
Maar we hadden het dus over het vanuit de VS oprukkend provincialisme. Dat maakte de voorbije week ook zijn blijde intrede in de Vlaamse Regering.
In zoverre het daar nog niet aanwezig was.
Aan de hand van enkele frappante voorbeelden zouden we de omvang van deze wekelijkse nieuwsbrief kunnen doen exploderen. Maar laat ons het houden op het droevige schouwspel over de benoeming van een nieuwe Oost-Vlaamse provinciegouverneur. Zelfs naar Belgische maatstaven is die klucht redelijk ongezien.
Tijd om Jan Jambon de Vlaamse Regering binnen te knikkeren, moet Ben Weyts gedacht hebben. Als het van de best geluimde onder de Vlaamse ministers afhangt, mag minister-president Geert Bourgeois stilaan inpakken en krijgt de volgende Vlaamse Regering Jan Jambon aan het hoofd.
"Hij heeft de envergure om de Vlaamse regering te leiden met een ambitieus project", liet Weyts' scriptwriter optekenen.
Eén ding hebben we intussen geleerd: als Vlaams-nationalisten communautaire stilstanden bedisselen en beginnen met moeilijke Franse woorden te gebruiken, is het altijd uitkijken.
Gelukkig viel er deze week zoals gebruikelijk nog wat te lachen met Francken Theo. Die verstuurde tweetjes over een kruisloze Sint. Het moet zijn dat de kracht van verzoening stilaan haar hoogtepunt nadert
Cordon
En zo komen we als vanzelf bij extreemrechts terecht. Met Jambon hebben we heden al een minister van Binnenlandse Zaken die ooit nog een afdeling van het Vlaams Blok heeft opgericht. Maar mochten Weyts woorden waarheid worden, dan hebben we straks de vleesgeworden keuzestrijd tussen N-VA en VB als Vlaams minister-president.
Wie maalt er dan nog om het doorbreken van een cordon sanitaire in Grimbergen? Om de hevigste separatist op Landsverdediging? Of om een doodsbedreiging voor een auteur die afstand neemt van zijn nazistische voorgeschiedenis?
Mochten we niet zo verduiveld politiek correct zijn, we zouden een pleidooi voor een hernieuwde politieke correctheid durven te houden.
Gelukkig viel er deze week zoals gebruikelijk nog wat te lachen met Francken Theo. Die verstuurde tweetjes over een kruisloze Sint. Het moet zijn dat de kracht van verzoening stilaan haar hoogtepunt nadert.
Mayo
Intussen blijkt dat nadenken over pensioenen zowat het zwaarste beroep van het land moet zijn. Al is er nog steeds geen overeenstemming over wat dat precies is, zo'n zwaar beroep.
Wij hier ter redactie hebben er alleszins geen. Wij mogen gaan praten met interessante kerels als Ed Mayo en stukken schrijven over afvalverpakkingen en voortschrijdende marktderegulering.
Om maar te zeggen dat u ons alvast niet hoort klagen. Zeker niet als u zo meteen ook lid wordt van de coöperatieve vennootschap achter Apache. Al was het maar omdat - zoals Ed Mayo het uitdrukt - "het neoliberale economische model kaduuk is en coöperaties een alternatief bieden".
Tot genoegen!