N-VA had het deze week voor een keer niet over asielzoekers. Wel over het neofascistisch clubje Schild & Vrienden. Dat zuigt als een magneet zaadsparende en pilshijsende jonge kerels uit de Vlaams klei. Bonkige types die geregeld sukkelen met een hardnekkige kramp in de rechterarm.
Ouderlijke verantwoordelijkheid
N-VA oefent op die rekels een gelijkaardige aantrekkingskracht uit. Ze komen spontaan de lezingen van Francken Theo beveiligen tegen gebeurlijke linkse ratten, en bij de komende verkiezingen kan u een bolletje rood maken achter de schild en vriend van uw keuze.
Want wat blijkt het geval? N-VA zet extremisten niet enkel aan de deur. Ze zet ze ook op de kieslijst.
In het Lubbeek van Francken Theo bijvoorbeeld blijft een Schild & Vriend vrank en vrij op de lijst staan.
Hij zou maar een paar keer met de andere nazietjes buiten hebben gespeeld. En hun truitje hebben aangedaan. En ook wel een beetje les gegeven hebben op de zomeruniversiteit.
Het moment om de verantwoordelijkheid van de ouders in beeld te durven brengen, durven wij dan te denken. Doch politieke vader Theo doet er niet moeilijk over.
N-VA zet extremisten niet enkel aan de deur. Ze zet ze ook op de kieslijst.
Coke
Omdat het wat flauw zou zijn, mijden we nu de geijkte Duitse uitdrukking, maar dat N-VA niets wist van de vrijetijdsbesteding van haar aanstaande gemeenteraadsleden, klinkt al even tsjeverig als de tweeslachtige veroordeling zelf.
Op z'n minst van een aantal N-VA'ers zijn we zeker dat ze stiekem Apache lezen. In het schijnsel van de zaklamp onder de beddenlakens komt zo'n foto van de Hitlergroet mogelijk wat wazig door, maar de essentie van het artikel 'Een school met heimwee naar het Derde Rijk' moet toch duidelijk zijn geweest.
Gelukkig voor zijn partij had Bart De Wever de voorbije week nog ander nieuws. Volgens de Antwerpse burgervader zit één op de zes raadsleden aan de coke.
Ze zouden daarvoor gezamenlijk naar Luik kunnen reizen, waar net een gebruiksruimte werd geopend. Maar als er vanuit de Antwerpse gemeenteraad naar Luik wordt gereisd, is het doorgaans voor iets anders. Al is de link met coke nu ook weer niet zo zot ver weg.
Op één klik van het college, maar helaas voor zijn schuldeisers op minder dan één klik van alweer een faillissement: Maurice De Velder
Oude Dokken
Via die coke - we parafraseren nog steeds De Wever - zijn de snuivende raadsleden trouwens maar één klik verwijderd van de Antwerpse cokemaffia. Gek dat de schild & vrienden daar nog geen memes over hebben verspreid.
Nog op één klik van het college, maar helaas voor zijn schuldeisers op minder dan één klik van alweer een faillissement: Maurice De Velder. U kent de omstreden zakenman wellicht van de P-badpakkenspecials, maar eigenlijk zou u hem van andere zaken moeten kennen.
Arbeidsmarkt
Voor we weer worden weggezet als een Antwerps medium: deze week kon u op Apache ook lezen over speculatie aan de Oude Dokken in Gent. We spraken er met de stadsbouwmeester en we botsten op een audit die vaststelt dat er behoorlijk wat haar staat op het ruimtelijk vergunningsbeleid van de provincie Oost-Vlaanderen.
Dat werd vorm gegeven door Geert Versnick.
Van de liberaal naar de onderkant van de arbeidsmarkt is, tot slot, een hele reis. Dat weerhield onze oud-columnist Herman Loos er niet van een uitstekende analyse neer te pennen naar aanleiding van zijn pas verschenen boek over hetzelfde thema.
En nu u toch aan uw scherm hangt: herlees gelijk ook eens zijn oude columns. Als het u geen deugd doet, dan toch minstens de wereld.
Tot genoegen!
