Zo weet de aandachtige actualiteitsvolger natuurlijk al enige tijd dat Mia Doornaert niet wit wil worden genoemd, maar blank. Deze week vernamen we nog iets extra: de barones wordt liever versleten voor marginaal vrouwtje dan voor racist.
Louter gedreven door balorigheid brandt ons nu de woordgroep 'witte racist' op de lippen, maar u zal ze ons niet horen uitspreken. Waarom niet? Dat schreef onze hoofdopsteller twee weken geleden al neer.
Bijtje
Minder mediageniek, maar niettemin veel meer een Doornaert in het oog van de democratie is de wijze waarop sommige ministers, staatssecretarissen en parlementairen omgaan met het concept 'schriftelijke parlementaire vraag'.
U weet wel, dat instrument in handen van de wetgevende macht om de uitvoerende macht te controleren.
Bart De Wever heeft deze legislatuur nul schriftelijke parlementaire vragen gesteld. Ook geen mondelinge vragen trouwens. Niet dat hij het niet druk, druk, druk heeft, maar een mens moet prioriteiten stellen. Partijvoorzitter, burgemeester van Antwerpen, sinds kort ook schepen voor Ruimtelijk Ordening en Stadsontwikkeling, Kamerlid, ... Hoe bezig kan een bijtje zijn?
Bart De Wever heeft deze legislatuur nul schriftelijke parlementaire vragen gesteld. Ook geen mondelinge vragen trouwens.
Francken Theo blijkt het dan weer drukker te hebben met Twitter dan met het beantwoorden van parlementaire vragen. Geen federale excellentie of staatssecretaris die verder achterloopt met het beantwoorden van lastige parlementaire vragen dan de bekende Twitter-recidivist.
15 miljard
Ook al via Twitter vernamen we deze week dat er een zomerakkoord is. Het ene zomerakkoord is nog niet uitgevoerd of er is al een ander. Zo snel gaat het vandaag in de Wetstraat.
Wat er in dat zomerakkoord staat is dan weer een groot raadsel. De meningen zijn verdeeld. Ook dat is doorheen de jaren een gewoonte geworden.
Zo mogelijk nog meer geheimzinnigheid hangt er rond een discrete, afgelaste diplomatieke trip van Didier Reynders naar Libië. Onze minister van Buitenlandse Zaken ging er naar eigen zeggen praten over de wederopbouw van het land en zéker niet over de voor 15 miljard bevroren Libische tegoeden op Belgische bankrekeningen waar intussen maar 5 miljard euro meer van overschiet.
Dat is natuurlijk nog altijd voldoende om Neymar of Courtois mee te kopen, maar als de oververhitting van de transfermarkt aan zo'n rotvaart doorgaat, is er toch enige haast mee gemoeid.
Didier Reynders zou het in Libië zéker niet hebben over de voor 15 miljard bevroren Libische tegoeden op Belgische bankrekeningen waar intussen maar 5 miljard euro meer van overschiet.
Televisierechten, maar vooral ook olie hebben daar veel, zo niet alles mee te maken. En dat uitgerekend nu de Vlaamse Regering de mazoutkachel afschaft en terug toelaat.
Warm
Wat dan weer doet denken aan PWC en andere grote consultancybedrijven. Die blijken van veel markten thuis: systemen opzetten om belastingen te ontwijken, de Europese Commissie adviseren hoe ze belastingontwijking moeten aanpakken, de Europese Commissie belobbyen, medewerkers uitwisselen met de Europese Commissie, ... Wij kennen niemand die meer dingen samen kan. Sommigen zeggen Bart De Wever, maar zelfs dat is twijfelachtig.
Of Steve Bannon. De Amerikaanse witte racist wil een Europese samenwerking op poten zetten met gelijkgestemde groepen en politieke partijen. Fascistische internationales hadden in het verleden een eerder korte levensverwachting. Bovendien zijn de personen aan zet niet meteen schoolvoorbeelden van orde en discipline als het aankomt op geld.
Tot slot nog snel een woordje over het weer. Ter redactie hebben we, Gonzo-journalistiek-gewijs, de hoe-overleeft-u-de-hittegolf-tips van De Morgen, De Standaard, Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws, De Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg - waar het nog twee graden warmer was - samen gelegd en nauwgezet opgevolgd.
Volgende week vertellen we u hoe dat is afgelopen, maar u kan er van op aan dat enkelen onder ons de vriesdood in de ogen hebben gekeken.
Tot genoegen!
