Voor uw Vlaamse inborst begint te snorren en klauwen: we hebben het niet over de in 2014 schielijk overleden Vlaamse leeuw. Wel over Rani, een eenvoudige Planckendaelse leeuwin die op wandel ging tussen de bezoekers.
Volgens sommigen zou het dier, kort voor het werd neergeschoten, Allahoe Akbar hebben gebruld.
Toch dient de verklaring voor het prompte optreden van Ben Weyts elders gezocht.
De minister had een neut teveel op, zegt u? Neen, de verklaring is nog eenvoudiger. Ben Weyts is de eerste Vlaamse minister ooit, bevoegd voor Dierenwelzijn. En op zijn webstek lezen we:
'Ben wil Dierenwelzijn uitbouwen tot een volwaardige bevoegdheid met een eigen smoel'.
Smossen
Een eigen smoel. Daar kunnen we niet tegen zijn.
Of - daar moeten we dan weer eerlijk in zijn - het moet die van Donald Trump zijn.
Er rust een uitgesproken ban op vergelijkingen met Nazi-Duitsland. De beelden en geluidsfragmenten van huilende kinderen die in kooien van hun ouders worden gescheiden, zijn echter met weinig anders te vergelijken.
In Vlaamse Twitterwateren roert Francken Theo intussen steeds luider de trom. De voorbije week spotte hij een groot aantal vluchtelingen uit Bangladesh op het dek van de boot die door zijn neofascistische Italiaanse ambtsgenoot de toegang tot Italiaanse havens werd geweigerd.
De grote aantallen bleken er bij nader inzien drie te zijn. Voldoende voor Francken Theo om kwistiger dan ooit met leestekens te smossen op Twitter. Waar zijn we toch mee bezig?!, vroeg hij zich af.
Dat vragen wij ons soms ook af. Vroeger zei het Vlaams Blok nog wat u dacht. Vandaag is dat de staatssecretaris.
Of media die zijn boodschappen gewoon kritiekloos nakwekken. Ze moeten daarom niet juist zijn.
Vervuilen
Op zo'n moment voelen wij ons dan weer verplicht op z'n minst een poging te ondernemen om de clichés en de misvattingen die het migratiedebat vervuilen uit de wereld te helpen.
En nu we toch over lammeren, leeuwen en zwijnen bezig zijn, kunnen we het eigenlijk over heel veel hebben. Bijvoorbeeld over de voorzitter van de agglomeratie Rijsel die een Franse variant van 'lasterlijk medium' bedacht voor lokale onderzoeksjournalisten die niet doen wat hij wil.
Of over de manier waarop onze energie wordt belast, over hoe auteursrechten in de strijd worden gegooid tussen grote mediabedrijven en de Googles van deze wereld, over de meerwaarde van meertaligheid in Zweedse scholen, over de brokkenpiloot in de cockpit van het F-16 dossier of over de vraag waarom politici verkeerdelijk denken dat burgers tuk zijn op een autoritair veiligheidsbeleid.
Afsluiten doen we deze week met de vrouw die naar eigen zeggen fake news van Facebook moet houden. Haar interview met De Standaard demarreert onder de beloftevolle kop 'Ik geloof echt dat het kan'.
Op Francken Theo na, zien wij niet direct mooier bewijsmateriaal van het tegendeel.
Niettemin, tot genoegen!
