In plaats van in de kantine van Ford Genk, waar Meryame Kitir (sp.a) schijnbaar haar vaste stek had gevonden, zitten we nu in het knusse hokje van de Ambassadeurs van de Belgische Kamer in onze hoofdstad.
Dwalend door de Wetstraat bel ik eerst aan bij de poort van de Kamervoorzitter. Niet Siegfried Bracke maar een ietwat te gretige bijthond komt me tegemoet en laat me een blokje omlopen. Er volgt een ferme uitbrander van de portier. De zenuwen als gevolg van het dreigingsniveau 3? Een schoolklas weet wel de weg naar de Kamer. Een leerlinge ratelt er op los dat ze bijzonder nieuwsgierig is hoe de Kamer er nu eens niet volgens de televisie maar volgens haar eigen ogen uit ziet.