Proletariaat gezocht

Chris Van Camp
CHRIS VAN CAMP
CHRIS VAN CAMP

Met deze laatste categorie kan je in vrij wereldvreemde gesprekken verzeilen. De kunst is sowieso het woord 'vakbonden' te vermijden, want anders is het feestje meteen over. De vraag halfweg of je ook kan leven van je charmante hobby, counter je best met een grapje. Het wordt interessant wanneer ze vol vertrouwen in je luisterend oor, onomwonden vertellen dat hun bedrijf klaarstaat om België te verlaten en lage loonlanden op te zoeken. En daar gaan de cadeaus van Van Overtveldt niets aan veranderen.

Die productieparadijzen moet je niet eens zo ver zoeken: Portugal! Daar is het goed, daar werkt men voor minder dan 5 euro per uur, en even goed gedaan. Portugezen die doen wat moet, zonder al teveel klagen uit het dal kruipen. Wanneer je je afvraagt hoe zo’n nazaat van Vasco Da Gama het redt met zo’n aalmoes, haalt de ondernemer pur sang de schouders op. Karma toch, dat hele haves and have nots gedoe. Yin en yang, ze houden mekaar in stand, mooi toch?

Golden boys

En dan zijn we nog niet aan de absolute economische groeinaties gekomen, Brazilië of India. Daar gaat het gebeuren, die halen alle productie naar zich toe want arbeid kost daar niets. Ik begrijp dat alles met perspectief te maken heeft, en het mijne zich niet on top of the world situeert.

Toch heb ik me - in het kader van een webproject - weleens laten meeslepen in de ondernemersgedachte. Ik liet me door een soort Vlaamse makelaar in spotgoedkope Indiase ICT’ers voorrekenen hoeveel minder de constructie van een site zou kosten als ik gewoon via hem ‘manuren’ kocht. De bewuste mannen woonden in Mumbai, maar daartegenover stond dat ze alles konden, dag en nacht werkten en de toekomst waren. Skype was de luchtbrug tussen mij en mijn golden boys, Engels de straaljager waarmee mijn orders werden omgezet in resultaat. De nieuwe Poolse loodgieter, is de Indiase ICT’er.

De nieuwe Poolse loodgieter, is de Indiase ICT'er

Skypen met Mumbai, het zou een olympisch erkende sport moeten zijn. Mijn contactpersoon is John, tenminste voor zijn Vlaamse vrienden. Wellicht mag zijn vrouw Harshawardhan zeggen. Hij is uitermate vriendelijk. Elke sessie - en het zullen er onnoemelijk veel zijn - begint met "how are you and your family?" Waarop hij zonder mijn antwoord af te wachten "good, good" zegt. Veel beter gaat zijn Engels niet worden. Toch slagen ze erin met een eerste acceptabele versie op de proppen te komen. Wanneer ik daarna aanpassingen vraag, begint de hel. Creativiteit en esthetiek is helemaal niet aan hen besteed. John zegt steeds welwillend "we will fix that, no problem", maar weet vast niet wat het zinnetje betekent. Om kort te gaan, op de duur werkt er niets meer… En moet de Vlaamse ICT-makelaar, die reeds een voorschot kreeg, tussenbeide komen. Je ruikt het al, het loopt slecht af. Tot daar.

Werken, eten, slapen

Toevallig kom ik wat later een kennis tegen die voor een groots opgezet app-project met India werkt. Hij beaamt dat de Skype-brug niet werkt. Doortastend als hij is, vloog hij maandenlang over en weer naar India. Persoonlijk contact blijkt de basis van alles. Maar dan nog. Wanneer ik het relaas hoor van een bezoek aan de familie van zijn ‘John’, word ik niet goed. John blijkt elke morgen met een hagelwit hemd en smartphone uit een krot te kruipen waar ook zijn vrouw en vier kinderen hun thuis hebben. Werken, eten, slapen. En blij dat het zo is en zijn kinderen niet hoeven te bedelen. Dat noemen ze dus het potentieel van die gigantische Indiaase middenklasse. Ik en de geschiedenisboeken situeren deze status tussen lijfeigenschap en proletariaat. Proletariaat, de pijler van het kapitalisme.

Van Overtveldt is de knecht van de multinationals die hen goedkoop proletariaat zal leveren. Het beste ooit wegens op de kap van de socialisten hoogopgeleid

Eureka, ik begrijp plots de sm-relatie tussen Van Overtveldt en de multinationals. Hij is de knecht die hen - nu de verarming een feit is - weer wanhopig goedkoop proletariaat zal leveren. Het beste ooit wegens op de kap van de socialisten hoogopgeleid. Nu nog het stakingsrecht en het minimumloon slopen en Mumbai aan de Schelde kan floreren. Bij een volgende ontmoeting met mijn vriend/ondernemer die in India een schoolvoorbeeld ziet, moet ik hem mijn ervaringen en nieuwe inzichten beslist vertellen. Dat wordt een feest. Tenminste, als hij nog met plebs praat.

LEES OOK
Bert Verhoye / 07-08-2019

Koro 7 augustus 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld wordt geconfronteerd met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 31-07-2019

Koro 31 juli 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 14-12-2018

Koro 14 december 2018

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert-300x300-300x300