Ideetje

Jeroen Olyslaegers
JEROEN
JEROEN

Een argeloos mens zou er welhaast een patroon achter vermoeden. Zitten die allemaal op dezelfde medicatie of zo? En ja, zo gek is dat niet. Het zijn immers ideetjes van verslaafden. Deze regering heeft in principe een van de langste ononderbroken regeringstermijnen sinds een hele tijd geleden. Het duurt nog even voor u en ik naar het stemhoekje moeten. Maar deze comfortabele positie voor de beleidspartijen doet hen niettemin spartelen als gek, of eerder als hulpeloze zielen in een gewatteerde kamer, vol afkickverschijnselen. U en ik, de kiezers dus, moeten in hun ogen behaagd en gerustgesteld worden met etalagemaatregelen alsof het volgende week al zover is en wij over hun lot mogen beslissen. Zij doen collectief of de verkiezingen geen datum zijn in een agenda, maar een permanente 'zijnstoestand'.

Beleidspartijen doen collectief of de verkiezingen geen datum zijn in een agenda, maar een permanente 'zijnstoestand'

Wie angst heeft, moet worden gerust gesteld. Wie kwaad is, moet worden erkend en vervolgens gesust. Wie wanhopig wordt, hoop toegediend. Nee, dat laatste klopt niet echt. Want ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat er iemand is die waarlijk meent dat heel dit politiek systeem van pappen en nat houden, van stoerdoenerij en zinloze innerlijke tegenspraak, nog uitzicht biedt op een visie op lange termijn en dus ware hoop verschaft. Want als je dit ‘beleid’ overschouwt van hap-slik-weg, en van tweet tot tweet, stel je vooral een ontstellend gebrek aan ideeën vast. En ik bedoel letterlijk dat: ideeën. Niet de ideetjes waarvan de meerderheid van de kakelende indieners weet dat ze zelfs nauwelijks wettelijk zijn. Nee, ik bedoel ideeën als uitgestoken handen naar ieder van ons, die in elkaar grijpen en een solide basis vormen voor een samenleving in volle transformatie, ideeën die soms vuisten worden en een gevecht aangaan met elkaar en waar we als samenleving door deze clash net wijzer van kunnen worden. Vruchteloos speur ik naar ideeën die een écht debat vormen over wat we kunnen dragen en wat niet, wat menselijkheid betekent, wat onze verantwoordelijkheid is en wat niet, ideeën die er eindelijk eens van uitgaan dat waarlijk alles met elkaar verbonden is en dat je daarvoor visie moet hebben om daarmee aan de slag te kunnen. Ik zoek eerlijk gezegd al een hele tijd, al heel mijn volwassen leven.

Ideetjes en tweets

Dit is uiteraard geen Vlaams of Belgisch probleem. Dit ontstellende gebrek vind je terug bij de Britse overheid of de Franse waardoor het een Europees probleem is. Het gebrek aan visie en de blindheid die dit noodzakelijk met zich meebrengt, heeft de schandalige situatie in vluchtelingenkampen te Calais en Duinkerke veroorzaakt. De enige ideeën die je op deze twee helse oorden aantreft, kan je op rekening schrijven van de moedige vrijwilligers (waaronder zoveel van onze landgenoten) die dag in dag uit de grote onmogelijkheid bestrijden met wat ons als menselijke soort zo indrukwekkend maakt: vindingrijkheid, verbeelding en empathie. Intussen worden zulke mensen ook nog eens beschimpt als bemoeiallen of veel erger, en waarlijk hypocriet: als deel van het probleem.

Onzin. Het echte probleem is dat de overheden blind blijven omdat ze liever permanent ijlen over verkiezingen en de zogenaamde publieke opinie dan wat er zich op dit moment aandient als een van de grootste Europese uitdagingen van deze eeuw. Het echte probleem is die trieste optocht van ideetjes, de tweets van de dag en het slijmen van de kiezer. Het directe gevolg daarvan is dat vorige week gemaskerde mannen met staven en knuppels een paar vluchtelingen te Calais het ziekenhuis in hebben geramd. Dat krijg je als een overheid het laat afweten en het probleem laat aanzwellen. Straathooligans weten altijd wanneer hun tijd is aangebroken. Het is een teken aan de wand en je neemt dat beter ernstig als samenleving.

Straathooligans weten altijd wanneer hun tijd is aangebroken. Het is een teken aan de wand en je neemt dat beter ernstig als samenleving

Brits oppositieleider van Labour, Jeremy Corbyn, kwam dit weekend zelf de situatie vaststellen in Duinkerke en Calais. Hier en daar werd geopperd dat hij dat deed om de volgende verkiezingen te winnen. Wat een dwaling, typerend voor deze tijd. Het vergt moed om dit probleem ernstig te nemen en het begint met je bemodderde schoenen uit te doen en zelf in een van die lamentabele tentjes te kruipen om vast te stellen hoe daar in de stront en de modder, op een uithoek in Europa, notabene in de buurt van voormalige slagvelden uit beide wereldoorlogen, wordt geleefd anno 2016. Was dat louter symbolisch? Ach, dan is alles symbolisch. Ideeën ontstaan door net zulke confrontaties, ideetjes niet. Vanachter mijn comfortabele laptop meende ik daar een mens te hebben gezien, niet een schim die dieptes en laagtes verkent op een factsheet vol opiniepeilingen.

LEES OOK
Jeroen Olyslaegers / 01-02-2016

Debat

Waar staat Sp.a nog voor? Voor Jeroen Olyslaegers is het antwoord sinds gisteren even simpel als treurig. 'De partij staat voor waar ze mogelijk scoort bij kiezers, wat dat ook…
JEROEN
Hilde Sabbe / 27-01-2016

Beter boos dan bang

'Woede is beter dan verdriet, is beter dan angst. Verdriet en angst verlammen en maken machteloos, terwijl woede constructief kan zijn'. Hilde Sabbe over bange politici die bange…
HILDE
Hilde Sabbe / 20-01-2016

Kreten en gefluister

Hilde Sabbe over het kwaadaardige spook dat door Europa waart. Naamloos, maar met een gezicht: dat van de moslim, de vreemdeling, de asielzoeker. Het bestaat niet enkel in kreten…
HILDE