Toegegeven, het lijkt een boude voorspelling. Buitenlandse toeristen laten onze hoofdstad voorlopig nog links liggen, de kerstmarkt lokt beduidend minder volk dan vroeger. De grimmige beelden van para's en lege straten deden weinig voor de toch al niet zo schitterende reputatie van Brussel. Meer nog dan vroeger fronsen mensen hun wenkbrauwen als ze horen waar je woont. En toch. En toch.
“Brussel wordt het nieuwe Berlijn”, kopte de New York Times onlangs, en citeerde 'het avantgardistische karakter' van de stad, de 'halve volksverhuizing van artiesten, architecten, onafhankelijke hoteliers en modeontwerpers uit heel Europa', 'de hippe vibe' en 'de centrale ligging'. Maar er is meer.
De ziel van de stad
Zoals tegenslag soms een mens vormt, zijn ware aard naar boven brengt, doet het dat ook met een stad en haar bevolking. Voor Brussel waren de dagen van terreurdreiging niveau vier en de lockdown een ware vuurproef. In die hitte werd de ziel van de stad gesmeed. Gestaald. En ooit plukken we daar de vruchten van.
Brusselaars hebben bewezen dat ze niet snel bang zijn. Er is nooit een seconde paniek uitgebroken, er waren geen hysterische toestanden. Politieagenten moesten vragen aan mensen op restaurant om niet aan het venster te zitten, en dat deden ze braaf, maar lieten zich liever niet teveel afleiden van hun aardse genoegens.
Brusselaars zijn niet snel bang, er is geen seconde paniek uitgebroken, er waren geen hysterische toestanden
We bleken ook flexibel en met talent voor improvisatie. We lieten ons niet uit het lood staan door met veel poeha uitgevoerde huiszoekingen die teleurstellend weinig opleverden. Vrienden van mij mochten hun straat niet meer in en vonden bij andere Brusselaars onderdak voor de nacht. De solidariteit was groot. Toen de metro na een paar dagen van inactiviteit weer functioneerde, reden we met zijn allen een beetje stilletjes door de tunnels. Vrouwen met een hoofddoek, jonge zwarte mannen, Vlamingen, Spanjaarden, Britten, Russen, allemaal samen.
De politie mag zich dan af en toe te buiten gaan aan 'ethnic profiling', de mensen zelf zijn merkwaardig koelbloedig gebleven. Er is geen melding van méér incidenten tussen bevolkingsgroepen. Wie in Brussel woont, beseft al langer dan vandaag dat een multiculturele samenleving en wederzijdse tolerantie de enige optie is.
Waar de politie zich af en toe te buiten ging aan 'etnic profiling', bleven de mensen zelf merkwaardig koelbloedig
En vergeet het legendarische gevoel voor humor niet van de Brusselaars, het onuitroeibare vleugje anarchisme. Waar anders zouden inwoners massaal foto's van katten posten op sociale media, als reactie op de vraag van de politie om niet te berichten over de aan de gang zijnde acties. En waar anders zou de federale politie de katten bedanken?
Niet snel bang, flexibel, solidair en met een vleugje humor. Je kan niet beter voorbereid zijn op de toekomst. En precies daarom wordt 2016 een topjaar voor Brussel. Wij hoeven niet meer te oefenen, wij ZIJN de toekomst.
