Binnen het bedrijf ruikt het cursusaanbod vooral naar tools om de hiërarchie in stand te houden en te voorkomen dat je in het onwerkbare landschapsbureau niet overgaat tot kannibalisme. “Omgaan met emoties op de werkvloer” mag dan goed zijn voor een paar openhartige, soft emo-momenten tijdens de werkuren, je geeft je carrière er geen boost mee.
Dus wat doe je dan bij de eerste signalen van heroriëntering? Je snuistert spontaan, zonder er een existentiële crisis aan vast te koppelen, in het opleidingsaanbod dat blijkbaar door een amalgaam van erkende opleidingscentra geboden wordt. Een wereld gaat open en een deur gaat meteen dicht, want wie een hoger diploma heeft, komt niet in aanmerking voor opleidingscheques, zelfstandigen evenmin. Het niet oogsten van die 150 euro op jaarbasis zal een gedreven mens nooit tegenhouden, dat weten ze ook wel. Principieel echter is deze regel totaal belachelijk. Want zou het kunnen dat het vergeelde diploma dat je dertig jaar geleden behaalde vandaag nog nergens op slaat en hoogstens duidt op wat bagage? Ook een studie kan best verouderd zijn, wat geen oordeel velt over de houder van het diploma. Die achterhaalde leerstof wordt in de meeste gevallen ruimschoots gecompenseerd door ervaring. Maar als dat diploma alleen nog het stigma van opleidingsveelvraat oplevert, dan kan er beter een vervaldag op staan.
Levenslang leren
Ik begrijp niet dat de overheid denkt door de pensioenleeftijd te verhogen en in te zetten op activatie tot in de kist, de klus geklaard te hebben. Er zitten talloze discrepanties tussen waan en werkelijkheid. Het gegoochel met termen als ‘levenslang leren’ en het niet meer relevant vinden van anciënniteit, heeft totaal geen zin als men de doelgroep eerder gaat ontmoedigen dan stimuleren. Wie na een afgeronde studie denkt nog eens op kosten van de maatschappij een boterbriefje te halen, al is het vorige zo belegen als de pest, zit goed fout. Dit sluit wel naadloos aan bij het ontmoedigen van het behalen van een master na master.
Het gegoochel met termen als 'levenslang leren' en het niet meer relevant vinden van anciënniteit, heeft totaal geen zin als men de doelgroep eerder gaat ontmoedigen dan stimuleren
Waarom lijkt men angstvallig het daadwerkelijk streven naar levenslang leren te boycotten? Ik kan een paar drogredenen bedenken. Omdat men zich binnen bedrijven schuldig maakt aan protectionisme van eigen stoel en ‘overgekwalificeerd zijn’ een courante reden is geworden om mensen die de lat hoger zouden kunnen leggen, te weren? Of uit schrik dat de kloof tussen hoogopgeleiden en ongeschoolden duizelingwekkend diep wordt? Of omdat men weet dat investeren in bijscholing kosten voor het sterfhuis zijn zolang profiling en de negatieve perceptie van werknemers op leeftijd het haalt van elk certificaat?
Vluggertje
Het kan toch niet dat men werkelijk gelooft dat investeren in onderwijs weggegooid geld is? De teneur mag toch niet zijn dat wie studeert dat doet om zich persoonlijk te verrijken op kosten van de gemeenschap? Dat lijkt me eerder iets waar andere parasieten dan de zogenaamd onverzadigbare hoogopgeleiden zich in hebben bekwaamd.
Een loopbaancoach: een meisje van 22 dat nog nooit gehoord had van wat je de voorbije dertig jaar professioneel allemaal deed en al zeker niet van waar je diploma voor staat
Want uiteraard, weet de VDAB te melden, is er een mogelijkheid om alsnog met een hoger diploma in aanmerking te komen voor opleidingscheques. Je kan loopbaancheques kopen aan 40 euro voor 4 uur loopbaanbegeleiding bij een erkende coach. Pas op, daar legt de overheid maar liefst 510 euro bij. Als je opleiding je volgens je loopbaanbegeleider meer perspectief voor de toekomst biedt, kom je alsnog in aanmerking. Maar eerst wordt er dus 550 euro gespendeerd aan een vluggertje met een loopbaanbegeleider. Zo’n meisje van 22 achter een bureautje dat gisteren nog nooit gehoord had van wat jij de voorbije dertig jaar professioneel zoal allemaal deed en al zeker niet van waar je diploma voor staat. Daar heeft de overheid geld voor over! Voor de GO van iemand die denkt je potentieel te kunnen inschatten en je voorbije leven te evalueren in 4 luttele uren.
Als dat visie is, hoe verwonderlijk is het dan dat mensen die halfweg wat vastzitten opteren voor een bezoek aan de huisarts op jacht naar een ziektebriefje?
