Toen de rituele stilte was afgelopen had ik geen zin nog veel woorden te uiten. Mijn vrouw en ik wilden bij elkaar zijn en genieten van elkaars glimlach, met de wereld even buiten gesloten edoch krabbend aan de deur, als een verongelijkte kat die weer aandacht wil.
Vandaag kunnen we nog steeds spreken over een stevige, zij het niet al te warme wind. De aanslagen in Parijs hebben eerder zelfs een storm van commentaar, medeleven en krijgsoproepen veroorzaakt. Intussen hebben moslims nog maar eens collectief hun afschuw uitgesproken, heeft Frankrijk wat bommen gedropt in Syrië, is iedereen rood-blauw-wit, klinken aardig wat commentatoren stoer, waarbij hun gehijg klinkt als dat van langeafstandslopers op een fitness-loopband, meldt minister Jambon zich als huishoudelijke hulp voor Molenbeek (‘Ik ga dat eens opkuisen’) en daar gaan we weer op de backing vocals: onze waarden, hun waarden, weg met alle godsdiensten, of nee: toch minstens één weg en geen enkele beleidsmens met of zonder coke in zijn botten stelt voor om Saoedi-Arabië te bombarderen.
Verzet
Intussen moet ik nog steeds aan dat vlammetje denken dat ik met moeite aan de praat hield. Laat ik het met u in deze storm over iets anders hebben, o lezer. Sta me toe het te hebben over het vlammetje van het kleine verzet, zoals er nu talloze zijn, en die geen levens kosten maar wel levens willen veranderen zodat iedereen er beter van wordt.
In Wales is er immers een stadje dat Crickhowell heet en het begint zich te gedragen als dat kleine Gallische dorp waar Asterix en de zijnen ooit verbleef in de verbeelding van stripmeesters Goscinny en Uderzo. Onder meer een zalmroker, een opticien, een bakker en een boekhandelaar hebben al te lang moeten toezien hoe grote bedrijven zoals Facebook, Amazon of Starbucks veel te weinig belastingen betalen en daarbij gebruik maken van de ene fiscale achterpoort na de andere. Crickhowell bestaat vooral uit kleine trotse zelfstandigen, mensen die graag belastingen betalen om de plaatselijke scholen en ziekenhuizen van een levensader te voorzien.
Sta me toe het te hebben over het vlammetje van het kleine verzet, zoals er nu talloze zijn, en die geen levens kosten maar wel levens willen veranderen zodat iedereen er beter van wordt
Maar juist is juist, volgens deze Welshmen, en dus is iedereen gelijk voor de wet. Dus hebben deze neringdoeners de koppen bij elkaar gestoken, experts rond zich verzameld, en een fiscaal plan in elkaar gestoken waarbij hun winsten worden afgevoerd naar fiscale paradijzen. Straffer nog: ze zijn van plan om deze blauwdruk aan iedereen in het Verenigd Koninkrijk aan te bieden, zodat waarlijk elke kleine zelfstandige er mee van kan profiteren. Ze blijven benadrukken dat dit louter bedoeld is om de overheid te dwingen al de fiscale achterpoorten te sluiten en dat zij niets tegen belastingen hebben, mits iedereen mee betaalt. Vindt u het samen met mij ook zo verfrissend, o lezer, dat de bewustzijnsrevolutie nu ook eens komt uit een hoek waar een mens normaal braaf conservatisme vermoedt?
Kleine zelfstandigen
En wat in eigen land? Ik ben een groot voorstander van lokale kleinhandel. Met lede ogen zie ik aan hoe de bakkers, de beenhouwers, de kleine boeren, de kruideniers, de onafhankelijke boekhandels, de krantenzaken en meer van zulke zelfstandigen steeds dieper moeten gaan en soms de strijd moeten opgeven.
Beste kleine zelfstandigen: wat hebben jullie al te verduren gehad de afgelopen decennia door supermarkten en prijzenoorlogen? Ouderwets werden jullie bevonden, de burger liet zich tot consument omscholen en bezag jullie na een tijd als "nodeloos tijdrovend" en "veel te duur". Intussen blijven jullie braaf belastingen betalen en jullie kas opvreten terwijl alweer de groten volstrekt legaal, maar volledig immoreel zo weinig mogelijk betalen. Het wordt tijd dat jullie het voorbeeld van dat kleine Asterix-achtige dorpje uit Wales volgen en een constructie oprichten waar ook jullie genieten van een belastingparadijs en fiscale achterpoorten zo groot als wat. Gewoon, om duidelijk te maken dat er iets schort aan die zogenaamde eerlijkheid en rechtvaardigheid. Fuck die multinationals, hit the state where it hurts.
Héhé, dat moest eruit. Ik weet het: het is slechts een kleine vlam in een hele grote storm die niets met het onderwerp te maken heeft. Nee, de storm zal allicht niet gaan liggen. Maar er zijn nog andere dingen in het leven. Fiscale rechtvaardigheid bijvoorbeeld. Wie weet wordt het vlammetje niettemin een stevig vuur.
