Hij behoort tot de generatie old school managers bij wie er een stropdas op de borst getatoeëerd staat om geen identiteitsverlies te lijden op minder geklede momenten. Ondanks zijn geplafonneerde verloning van 290.000 euro als CEO van de NMBS en zijn slordige 230.000 euro voor vergaderingen en staande recepties in het kader van zijn mandaten bij KBC, Belgacom en Agfa-Gevaert, heeft hij net zo goed het Benidorm-syndroom. Namelijk totaal verlies van het besef dat er werkenden in een heel andere realiteit achterbleven. Cornu moet voor hij nog meer tenenkrullende uitspraken doet, dringend onder de mensen. Eén dag per week gemeenschapsdienst in een sociale woningblok lijkt me een leerzaam uitje. Het is dat of met een hagelwit golfkarretje de einder tegemoet rijden. "Onze tarieven zijn ridicuul laag"?!
Pottenbakken
Afgestemd op de service nog te hoog zou ik zeggen. Toen Cornu, gedecoreerd met business verdiensten, in 2013 op zijn 69ste als deus ex machina in de locomotief van onze vaderlandse spoorwegen werd gedropt, gaf hij blijk van zin in de job. Dat had hij nu nog nooit gedaan, voor de overheid gewerkt. Hij zei het alsof hij zich had ingeschreven voor een cursus pottenbakken.
Wellicht hadden zijn vrienden bij KBC en consorten wat lacherig gedaan over zijn nieuwe hobby. Cornu verantwoorde zich in de media door het "een interessante uitdaging" te noemen. Hij meende iets te kunnen realiseren dat goed zou zijn voor heel wat mensen. Sterker nog, de dienstverlening naar de bevolking toe moest prioriteit krijgen, en dat tegen een aanvaardbare kost voor de belastingbetaler. Twee jaar later uitspraken die even hol blijken dan de bloemlezing boutades die er op volgden.
Eén ding is zeker: Jo neemt nooit de trein, dat zou te gevaarlijk zijn. Niet eens omdat ze zo gammel zijn dat de spoorwegbaas zeurt over het onderhoud van die versleten bakken, maar omdat zijn werknemers hem naar het leven staan. Een nevenwerking van zijn uitspraak: "Het NMBS personeel is niet te duur, maar werkt te weinig". Tenzij hij de polemiek als sport beoefent, kunnen we hem een onvoldoende geven voor communicatie.
Privatisering
Eén dag per week gemeenschapsdienst in een sociale woningblok lijkt me een leerzaam uitje voor spoorbaas Jo Cornu
Volgens Cornu ontwikkelt Google het veiligheidssysteem ETCS tijdens de koffiepauze, en is de koffieprijs in de stations de voorbije tien jaar met 17% gestegen en de treintickets maar met 6% wat genoeg zegt... Euh, genoeg ja, maar wat dan precies? Wat zeg je met vergelijkingen tussen het traject dat een reiziger aflegt en een brief besteld door Bpost die "maar 50 gram weegt wat je van een treinreiziger niet kan zeggen". Cornu, die treinreiziger wordt ook niet te voet in een rugzak aan zijn deur afgezet. Stop die man. Dit levert totaal niets op behalve de totale sloop van alles wat er van de spoorwegen nog restte. Maar misschien is dat de bedoeling, in voorbereiding van de privatisering waar Cornu graag mee dreigt.
Hij gedraagt zich als een negentiende eeuwse baas die zijn minachting voor het klootjesvolk (even geleden nog de belastingbetaler) niet kan wegsteken. Daar bouw je niets mee. Zo creëer je alleen een klimaat waarin de treinreiziger op het perron roept dat hij zijn spoor kan steken waar er geen licht brandt en weer in de auto kruipt om file te rijden.
Daar zit nu net het probleem, het spoor is vooralsnog niet geprivatiseerd. Het is nog steeds een beetje van ons allemaal. Stop met het te beschouwen als een geïsoleerd kankergezwel. Het spoor moet deel uitmaken van een totaalplan, een echt mobiliteitsplan dat ons land weer doorwaadbaar maakt. De NMBS mag geen eiland zijn. Wie de wegen ontlast door het openbaar vervoer te gebruiken, moet daarvoor beloond worden. Maar blijkbaar is toekomstgericht denken heel moeilijk voor mensen die hun bucketlist afgewerkt hebben.
