Terwijl het ijsje begint te smelten, smelt wat ons rest aan democratie en het belang van geschiedenis in Europa. De laatste fase, het plan dat nu wordt voorgesteld, wordt immers volledig toegeschreven aan Duitsland en zo lijkt heel de Griekse affaire uiteindelijk plots een vijandig bod van een land dat zich in de vorige eeuw gruwelijk beschaamd heeft ten opzichte van een arm land dat zich altijd heldhaftig verzet heeft. Nu slaan commentatoren tilt en zal het niet lang duren vooraleer iemand het over de hardnekkige "Duitse ziekte" heeft die blijkbaar na de tweede wereldoorlog niet is klein gekregen.
1914
Het is zomer. De tijd rekt zich uit. En voor je het weet zitten we in die blijkbaar schitterende zomermaanden van 1914, te wachten op de laatste onnozelheid die de bom doet barsten. Het is kortzichtig dat Duitsland nu even de boeman is. De afgelopen weken zijn we als Europese kiezers er achter gekomen dat Griekenland in 2010 slechts een voorwendsel was om niet alleen Duitse, maar ook Franse banken te redden. De maatregelen toen bleken een voet op de pedaalemmer om al de shit uit de financiële crisis van 2008 volop in de vuilnisbak van Griekenland te storten.
Maar uiteraard gaat het nog verder. Alles hangt immers af welk jaar je voor ogen hebt terwijl iemand verder aan dat ijsje likt te A. Denk bijvoorbeeld aan 2001 en richt een theaterlicht op mevrouw Antigone Loudiadis. Een Britse krant meldde enkele dagen geleden dat deze vrouw, geboren uit Griekse ouders maar opgeleid amongst Oxford’s finest, in opdracht van de bank Goldman Sachs ervoor gezorgd heeft dat Griekenland de boel heeft kunnen belazeren zodanig dat ze de Europese begrotingsnorm konden halen. De deal heeft mevrouw Loudiadis en haar bank steenrijk gemaakt. De huidige Griekse regering overweegt gerechtelijke stappen tegen deze oplichterij. Het grote schandaal is uiteraard dat iedereen in Europa wist dat Griekenland haar zaken niet op orde had en dat ze het land niettemin hebben toegelaten om uiteindelijk mee te doen aan de euro. De boter wordt per kilo uitgesmeerd op hoofden.
De enige diplomatieke crisis die België kan overkomen, is wanneer dit land niet meer weet welk baasje het moet volgen
Bikini
Het hoeft dan ook geen verbazing te wekken dat onze minister van Financiën Johan van Overtveldt zich onthuld heeft als een groot voorstander van een Grexit of van het onder curatele plaatsen van datzelfde Griekenland. Dit kleine land produceert leiders die op internationaal gebied zich bekwamen in het behagen van het baasje met slaafse blikken, de juiste blafjes en enthousiast geren indien er een stok een eind het park wordt ingegooid. De enige diplomatieke crisis die België kan overkomen, is wanneer dit land niet meer weet welk baasje het moet volgen.
Nu is dat ijsje op in de Europese stad A. De zomer doet nog steeds haar best of nee, toch niet… het weer wordt betrokken en de rek is uit de tijd. Het democratische gehalte van de Europese Unie is weggesmolten, vanwege slaafsheid ten opzichte van andere belangen die geen blinde fuck met democratie te maken hebben. Juist vanwege haar moeilijke omgang met het Europese volk is Europa een cliché geworden. Haar vraag om liefde is gratuit, niemand die het nog gelooft. Ze oogt als een kwalijk fantasma, iets uit een negentiende-eeuws, vrouwonvriendelijk boek over de gevaren van lichtzinnigheid.
Zo heeft ze zich onthuld, nu trouwens elke dag, als een gewillige deerne voor mensen die de wil van het volk een vervelend detail achten. Ze lacht haar eigen democratische structuren zoals het Europees Parlement gewoon uit. Ze laat zich dagelijks op uitjes nemen door lobbygroepen die ons louter als consumenten zien. Deze Europese dame is verslaafd aan hebzuchtige crack, aan het spul van dealers vol testosteron en wraakzucht voor ieder die hun plannen dwarsboomt, aan oplossingen die er geen zijn, aan achteloze genadeloosheid die een land verder de vernieling in jaagt, aan papa’s wiens gelijk wordt verkregen door het enthousiaste geblaf van de schoothonden. Wie aan haar vraagt of ze vroeger nog voor iets gestaan heeft, voor vrede, vrijheid en eigenlijk vooral vrijhandel na zoveel twintigste-eeuws bloedvergieten, wordt door haar met holle, niets-begrijpende ogen aangekeken. "Straks wordt het opnieuw mooi weer," fezelt ze, "straks kun je mijn blauwe, met gouden sterren versierde bikini bewonderen en eten we samen een ijsje op het strand."
