Twee weken terug wilde Bart De Wever enkel door Het Nieuwsblad worden geïnterviewd als een bepaalde journalist niet mee zou komen. Het Nieuwsblad bedankte. Met De Standaard leeft de N-VA-voorzitter al maanden in onmin. De buitenwereld weet over dat soort zaken niets. ‘De krant zou uitleg moeten geven aan de eigen lezers’, vindt politicoloog Carl Devos.
(Foto Julia M. Free)
Vorige week bracht Apache.be een artikel over de flink verstoorde relatie tussen Bart De Wever en De Standaard. De N-VA-voorzitter en de grootste kwaliteitskrant van het land liggen op ramkoers. Er is gewoon geen gesprek meer. Na de uitspraak die De Wever vorige week over De Standaard deed, lijkt de deur helemaal dicht:
Die krant en die journalisten publiceren ongeveer alles, als het maar tegen N-VA is. Die krant is ook de werkgever van Dyab Abou Jahjah, ik kan er niet meer over zeggen, ik lees die krant elke dag met stijgende verbazing, over welke onzin dat daar dikwijls instaat.
Njet
Twee dagen voor Bart De Wever die uitspraak deed op het middagnieuws bij VTM, was er een interview gepland met zowel De Morgen als Het Nieuwsblad. In De Morgen kon u een dag later het verslag lezen, in Het Nieuwsblad niet. Dat kwam omdat de krant niet wilde meegaan in het ‘njet’ van Bart De Wever om door een bepaalde journalist te worden geïnterviewd. De zusterkrant van De Standaard oordeelde dat het onder die condities voor haar niet hoefde. Geen interview dus, hoewel Het Nieuwsblad al heel lang tevergeefs een interviewaanvraag had lopen.
Bij Het Nieuwsblad wil men geen enkele commentaar kwijt. Bij N-VA klinkt het dat het enkel om een probleem van timing ging. “Er waren twee weekendinterviews op een vrijdagnamiddag en een drukke agenda voor Bart De Wever. We wilden dat zo efficiënt mogelijk laten verlopen. Uiteindelijk bleek het onmogelijk, en zijn we voor één interview gegaan. Meer was het niet.”
De relatie tussen Het Nieuwsblad en Bart De Wever heet “minder slecht” te zijn dan die met De Standaard, maar met die laatste is er dan ook nauwelijks nog sprake van een relatie.
Nieuw is dat allemaal niet. Toppolitici die het zich kunnen veroorloven gebruiken wel vaker hun macht om buitensporige eisen te stellen. Ook het omgekeerde gebeurt trouwens: media die hun macht gebruiken om buitensporige eisen te stellen aan politici. Daarover bracht Apache.be enkele maanden terug een uitgebreid dossier.
“Ook mensen als Guy Verhofstadt, Yves Leterme en Steve Stevaert hadden geregeld aanvaringen met kranten of met sommige journalisten en stelden daarbij hun eisen”, zegt Carl Devos. “Nu duurt het gewoon heel lang en Bart De Wever speelt het ook heel consequent. Daar komt bij dat hij vandaag een heel bepalende figuur is in ons politiek landschap en de harde woorden niet schuwt. Blijkbaar heeft hij een voorkeur om op welbepaalde plaatsen en bij welbepaalde journalisten zijn verhaal te doen of net niet. Je kan je afvragen of dat allemaal goed, verstandig en gezond voor een democratie is, maar hij heeft natuurlijk wel het recht om dat te doen.”
Carl Devos: Wat nu gebeurt – een soort patstelling tussen twee belangrijke actoren in ons politiek bestel waar de buitenwereld geen weet van heeft – is geen gezonde situatie
Informatieplicht
De houding van, in dit concrete geval, De Standaard, om er het zwijgen toe te doen, begrijpt de Gentse politicoloog minder. De krant kiest ervoor om de stilte te bewaren en de spanningen niet nodeloos op de spits te drijven. “Het is toch een deel van de opdracht van een krant om te informeren en, zeker aan haar lezers, een verduidelijking te geven? De Wetstraat incrowd kent dat verhaal, maar de meeste lezers natuurlijk niet. Hun krant onthoudt hen in zekere zin informatie. Belangrijke informatie. Ik begrijp natuurlijk wel waarom ze dat doet, maar volgens mij zou een woordje uitleg toch op zijn plaats zijn. Door het niet te doen voedt ze ook speculaties want een deel van de lezers merkt natuurlijk ook wel dat er “iets” is.”
Zoiets hoeft volgens Devos ook niet noodzakelijk met getrokken zwaard te gebeuren. “Het is perfect denkbaar dat een krant haar lezers vertelt wat er is gebeurd op een manier die maakt dat het niet ontaardt in een moddergevecht. Dat kunnen goede journalisten toch? Wat nu gebeurt – een soort patstelling tussen twee belangrijke actoren in ons politiek bestel waar de buitenwereld geen weet van heeft – is geen gezonde situatie. Kranten willen natuurlijk liever het platform zijn waarop een strijd wordt uitgevochten dan dat ze plots zelf onderwerp van die strijd worden, maar als het probleem zo structureel is als vandaag tussen N-VA en De Standaard, dan lijkt het me deel van de informatieopdracht van een krant om daarover te berichten. Als je dat goed aanpakt, kan het misschien zelfs het begin van een voorzichtige dooi in de relatie zijn.”
Medialaan
Blijft de vraag hoe ver de N-VA-voorzitter precies kan gaan met zijn vendetta’s. Een oorlogje met Le Soir past nog mooi in een Vlaams-nationalistisch discours en ook akkefietjes met als links gepercipieerde media of journalisten kunnen koren op de molen zijn van N-VA en haar voorzitter. Maar met De Standaard of Het Nieuwsblad die niet meteen een “links” imago hebben, ligt het toch een stuk moeilijker.
Al lijkt er ook iets anders te spelen. Op meerdere krantenredacties valt te horen dat Bart De Wever voor zijn pr steeds nadrukkelijker naar visuele media kijkt. In het bijzonder naar VTM. Dat is ook Carl Devos niet ontgaan. “Het valt toch op – al zou je dat natuurlijk met feiten moeten staven – dat Bart De Wever makkelijker zijn weg vindt naar de Medialaan dan naar de Reyerslaan. Ik hoor wel meer mensen zeggen dat het opvalt hoe hij ook meer zegt op VTM dan op de VRT. Maar nogmaals, dat is zijn goed recht. Alleen is het goed dat media ook over dergelijke zaken berichten. Niet over elk akkefietje, maar wel als er problemen zijn.”
Vindt u dit soort journalistiek nodig? Word aandeelhouder van Apache.be, neem een abonnement of geef er een cadeau
Licentiaat criminologie. Werkte van 1997 tot 2008 voor De Morgen. Hij volgde er vooral gezondheidszorg, sociale zaken en milieu en verdiepte zich in de politieke partijen Vlaams Belang en Groen. In 2008 koos hij ervoor om opnieuw op freelance basis te werken onder meer ook voor Knack en Humo. Een jaar later stond hij mee aan de wieg van De Werktitel, het latere Apache.be. Vandaag werkt hij als redacteur en coördinator.
Lees direct verder en steun onafhankelijke onderzoeksjournalistiek. Nu nog aan 6,66 euro per maand.
Ja, ik word lid
We leven echt in andere, uiteindelijke meer democratische tijden.
Ikzelf erger me voortdurend aan allerlei berichten in de media die ik consulteer: dan wil ik onmiddellijk kunnen reageren.
Kan dat niet dan wordt ik nagenoeg woest.
In die zin vertegenwoordigt BDW iemand als ik: als men niet kan reageren op berichtgeving, dan moet het maar preventief.
BDW is de vazal van mediatycoon Van Thillo, natuurlijk. De Persgroep, die participeert in VTM is het bevriende, bevoorrechte medium; bdw trekt de kaart van deze mediagroep, omdat Mediahuis (Corelio) in een crossownership via de VAR verbonden is met de overheidszender. Je kunt de VRT op twee manieren bashen: door als kijkcijferkanon de primeurs te geven aan VTM en VRT te verwaarlozen en tegelijkertijd te maken dat VRT-nieuws minder relevant wordt; dit past perfect in de mediaoorlog die Van Thillo ontketent tegen VRT: internet-content betalend maken; advertentieinkomsten die hij niet gunt aan VRT, etc. Zeer perfide dat De Wever zich voor de kar laat spannen van Van Thillo en vice versa. Deze handclasp is een gevaar voor de democratie, veel gevaarlijker dan een Berlusconi in Italië bvb., waar het overduidelijk is dat de politicus tegelijk mediamagnaat is; hier gaat het om een geheim bondgenootschap, een exclusieve bundeling van de politieke macht met de vierde macht en een ongeoorloofde concentratie van macht in een democratie, voor zover die democratie nog bestaat, natuurlijk.
De participatie van Corelio in de VAR is weliswaar sinds 2010 beëindigd, maar de oude bondgenootschappen blijven spelen; in Nederland openden Persgroep en Mediahuis sinds de overname van NRC door Mediahuis een nieuw gevechtsfront. Het binnenhalen en koesteren van de belangrijkste politicus in Vlaanderen als kijkcijferkanon kan helpen om bepaalde hegemonieën te breken.
Toegegeven, een beetje grappig is deze ‘bijdrage’ wel, Voor de rest is het vooral zielig. Heel zielig. BDW werkt voor VOKA. BDW trekt de kar van Van Thilo. BDW maakt de armen armer, de rijken rijker. BDW wil alleen nog auto’s in ’t stad. BDW werkt voor de 1% rijksten. BDW vergoeilijkt de holocaust. BDW is homofoob. BDW is een racist. BDW helpt het klimaat om zeep. BDW polariseert … U zal aan dit rijtje ongetwijfeld nog een A4tje met verwijten van hetzelfde gehalte kunnen toevoegen. Besef wel dat u zichzelf elke keer weer met de billen bloot zet.
Uit interesse: welke van dat lijstje weerlegt u, en met welke argumenten? Tot halfweg had ik nameijk niet door dat u een aanklacht pende tégen de insinuaties aan het adres van BDW.
Dat u halfweg het lijstje nog niet doorhad dat het om ongegronde verwijten ging lijkt me eerder een probleem dat u zelf best oplost. En hoewel je het waarschijnlijk niet zal begrijpen, toch nog dit: iemand is onschuldig totdat zijn schuld bewezen wordt. Sommigen zien liever dat onschuld bewezen wordt. Tot zij zelf het onderwerp van beschuldigingen en insinuaties zouden worden uiteraard.
Mijn grootvader,mijn vader en ik ben regelmatig boos op de eenzijdige berichtgeving.
Reageren kan niet meer bij de Standaard. Hun bedoeling is duidelijk, de Vlaamse Nationale stroming te negeren en op een perfiede manier te discrediteren.
Het word tijd dat de redactie een meer evenwichtige koers gaat varen een kwaliteitskrant waardig.
Wij vragen geen vlaams Nationale krant maar een juiste berichtgeving.
DS die geen lionks imago zou hebben … Hoelang was dat geleden? Enkele decennia. Eigenlijk om van te gieren. De meeste journalistennvan DS hebben een uitgesproken ideologische voorkeur, doorgaans min of meer politiek-correct, duidelijk meer linkse dan rechts redaceteurs en verder in grote meerderheid unitair gezind. Over het klassieke zuilenbestel krijgen ze slechts met mondjesmaat kritiek over de lippen.
Analoog voor de VRT: een gigantische meerderheid aan politiek-correcte lui, unitaire gezinden, die liever véél en meer overheid zien dan minder. Ieder zijn mening, maar wees daar eerlijk over en laat uw collectieve groepspartijdigheid thuis wanneer ge werkt voor een openbare dienste die neutraliteit MOET bieden. maar dat horen ze daar natuurlijk niet graag meer.. Objectiviteit en neutraliteit zouden ze liefst van al schrappen uit hun deontologie. triest. Geen wonder dat BDW daar stevig ontevreden over is. Ge zout voor minder.
Over de politieke geaardheid van VRT is toevallig enkele maanden geleden een onafhankelijke studie verschenen (ook vermeld op deze site, als ik me goed herinner) waaruit bleek dat de VRT gemiddeld net neutraler uit de hoek komt dan verwacht. Géén links nest, dus, alhoewel er ongetwijfeld wel voldoende persoonlijke linksgezindheid in de rangen leeft.
De links / rechts as is voorbijgestreefd;
de strijd van de toekomst speelt rond ethiek!
Voorbijgestreefd? Ja, dat zien we in Griekenland. Er is rechtse ethiek en een linkse ethiek, nietwaar Erica?
Adrien, ik kan niet ontkennen dat ethisch besef in deze overgangsperiode nog meer met politieke linkse idealen wordt geassocieerd.
Zag net op terzake de voorstelling van de verkiezingsronde die de Vlaamse socialisten opstarten in St Niklaas.
Het was een absurd toneel, de gemaaktheid, de fossielen, de dood en het totale gebrek aan bezieling staarden mij recht in de ogen. Neen, deze vorm van politiek kan niet meer aanspreken, deze folklore heeft haar tijd gehad.
Ik zou wat rechts tentoonspreidt niet bepaald als ethisch bestempelen… :-p
dat heb ik nu ook weer niet gezegd hé!
Mag ik erop wijzen dat de emotie de aard van de waarneming bepaalt. Wie daarover niet akkoord gaat, moet maar eens de commentaren bij sportwedstrijden beluisteren. Bovendien bewijst de ontdekking van de spiegelneuronen dat dit effectief zo is. Iedereen kijkt vanuit zijn eigen standpunt. Ik zou dus met evenveel overtuiging kunnen beweren dat De Standaard en de VRT meer rechts dan links is. Of bestaan er statistieken over de overtuiging van de journalisten? Als toemaatje: ‘Het wordt’ is met dt en ik word liever niet gezouten.
Er bestaan inderdaad statistieken over de politieke overtuiging (of stemgedrag) van journalisten. Telkens weer blijkt dat tot 80% van hen links georienteerd is. U kan dus niet met overtuiging beweren dat DS en VRT meer rechts dan links zijn. Toemaatje; doe de moeite eens om te googelen naar ‘stemgedrag’ of ‘politieke voorkeur’ van journalisten. ‘www.google.be’, moeilijk is dat niet he.
Ook dit is een leuke: http://www.knack.be/nieuws/belgie/de-standaard-weigert-kritische-column-over-de-wever-is-men-bang-van-de-wever/article-normal-68089.html
Het is een feit dat veel media Bart De Wever en de N-VA proberen zwart te maken. Kijk maar eens wat Le Soir in het verleden allemaal geschreven heeft. Dat Bart De Wever dan ook op zijn manier terugslaat, is niet meer dan normaal.
Ontwaar ik enig parallellisme met onze Vlaamse goeroe en de rede van de Groot Inquisitor bij Dostojevski?
Ik heb de moeite genomen om op google te kijken naar de overtuiging van de journalisten. Het artikel is heel wat genuanceerder dan mijnheer T wil laten voorkomen.
Dat 80% van de journalisten links is, komt van Bracke die helemaal geen objectieve bron is. Hij geeft trouwens geen bronnen prijs voor zijn bewering. Bovendien zou ik willen vernemen of men links of rechts kan voetballen of fietsen of sport bedrijven? Het zijn dus voor het merendeel de politieke journalisten van de media die de opinie van de mensen misschien beïnvloeden. Als men even op zoek gaat naar de eigenaars van de kranten bijv. zie ik niet veel namen van lui met een linkse opvatting. Niet bij De Standaard, niet bij De Morgen en niet bij Knack. Of zijn Leysen en Van Thillo plots linkse jongens geworden? Idem voor Denolf van Knack. Geloven jullie werkelijk in de ‘vrijheid’ van die journalisten? Ze laten af en toe eens een column door iemand die zich progressief noemt schrijven om hun gelaat als ‘objectieve’ krant niet te verliezen. En waarom krijgt de N-VA regelmatig ervan langs omdat de beweringen van BDW ook niet niks zijn. Maar dat mag ik wellicht niet zeggen. Hij klaagt het falen van het integratie beleid aan. Allemaal goed en wel maar de N-VA zit al tien jaar in de Vlaamse regering. Idem voor het scheppen van werkgelegenheid Muyters was voorzitter van Voka. BDW zoekt regelmatig de confrontatie, wat naar mijn mening niet erg intelligent is, want wie de bal kaatst mag er een verwachten. Ik stel maar vast dat hoe meer Vlaanderen onafhankelijk wordt, hoe meer belastingen ik betaal en moet inleveren. Bovendien keurden al de ministers van de N-VA in de Vlaamse regering het besluit goed, dat de gelden die voor aankoop van boeken bestemd waren nu voor wat anders gebruikt mogen worden. Dat is het culturele niveau van de N-VA nationalisten, die met Vlaanderen op de lippen willen sterven. Als onze cultuur verdedigd moet worden, hoort of ziet men hen niet. Het Antwerpse stadsbestuur mag nu meubelen aanschaffen ipv boeken. Hebben de mandatarissen op het het Zangfeest niet allemaal ‘Vlaanderen dag en nacht, denk ik aan u’ gezongen? Wie zei het ooit: ‘dat men, om steeds bij dezelfde partij te blijven dikwijls van gedacht moet veranderen?’
Ooit al iemand naar de ogen van Goedele Wachters gekeken als zij het over de NVA heeft? (tzijn dan van die vuurspuwers…)