Chinese bordjes

Chris Van Camp
apache

Wel, die act zie ik steeds voor me als men het weer eens heeft over het "activeren" van een of andere uit het arbeidscircuit ontsnapte groep. “We moeten bruggepensioneerden tot hun 65ste activeren”. Dat zegt dan zo’n Leroy van de VDAB, waarvan je toch mag verwachten dat hij het fenomeen arbeidsmarkt een beetje kent. En de regering, die in haar regeerakkoord ook belooft zoveel mogelijk Chinese bordjes weer te laten tollen, denkt daar ernstig over na. En alsof dat nog niet wereldvreemd genoeg is, wil zo’n Crevits tegelijk ook jongeren sneller "activeren", door hun schoolloopbaan te verkorten. Allemaal moeten ze meedraaien. Werken! Maar… waaraan?

Volledige tewerkstelling

Nu is het niet moeilijk om te becijferen wat het de overheid oplevert als de werkende bevolking exponentieel wordt aangedikt met al die express-gediplomeerden, dropouts en Benidorm bastards. Vooral niet als je woekerlasten op loon hanteert en hardnekkig weigert de term taxshift te begrijpen. Maar zo simpel kan de redenering van een regering die pretendeert verandering te brengen en aan de toekomst te werken toch niet zijn? In het licht van het teruglopende aantal jobs door automatisering, door het uitbesteden aan lage-loon-landen, door de beloofde afslanking van het overheidsapparaat en ook wel een beetje omdat we tegen de overproductie aanschurken, is het streven naar een volledige tewerkstelling naïever dan geloof in wereldvrede. Het is al een wonder dat we op een paar generaties van één inkomen per gezin naar tweeverdieners en, sterker nog eenpersoonshuishoudens zijn geëvolueerd. Waar blijft dat werk vandaan komen, alsof we plots dubbel zoveel nodig hebben. Nu ja, zorg misschien, maar die wordt nu net afgebouwd. Waar is al die ijver nog goed voor? Alsof de duivel nog genoegen zou nemen met ledigheid als oorkussen.

In tijden dat kromredeneringen in wetboeken worden gegoten en de doem van de muren druipt, lijken me als jongmens een paar dingen zinvol om te doen: reizen en/of studeren. Overal heen en overal leren. Vallen, opstaan en weer verder. Een beetje van dit, een beetje van dat, noem het een beetje voortgezet ervaringsgericht onderwijs.

Het streven naar een volledige tewerkstelling is naïever dan geloof in wereldvrede. Het is al een wonder dat we op een paar generaties van één inkomen per gezin naar tweeverdieners en, sterker nog eenpersoonshuishoudens zijn geëvolueerd

Waterval

Tot op je 25ste je hersenen volgroeid zijn en je een licht vermoeden krijgt wat je voor de samenleving zou kunnen betekenen. Een beetje zoals…Simon Van Damme die eerst musicologie studeerde aan de KU Leuven en dan naar de Sorbonne in Parijs op Erasmus ging, over de polyfonie doctoreerde, die wat zingt en dirigeert en toen plots het wetenschappelijk onderzoek ruilde voor de rol als raadgever bij de Vlaamse minister van onderwijs. Bij Hilde, die rechten studeerde en gelukkig geen kaas van pedagogie of onderwijswetenschappen heeft gegeten, want daar heeft ze Simon voor. Toch? Beiden gelieerd met het KULeuven-nest, een match. Ik zie al voor me hoe ze samen volzinnen produceren als: "Het is belangrijk om studenten te stimuleren sneller een meer geschikte opleiding te kiezen, ze moeten een doordachte keuze maken”. En er dan als voorbeeldige nooit-bissende-kneusjes aan toevoegen dat een student die aan een Vlaamse universiteit buist voor zijn eerste jaar zich niet langer zomaar aan een andere universiteit of hogeschool zal kunnen inschrijven. Het nefaste waterval-systeem nu ook voor hoger onderwijs.

Vanuit economisch standpunt is studeren plots maar wat luiwammesen. Maar liefst 30 procent van de studenten maakt hun bachelor niet binnen de drie jaar af. Euh; gingen we dan niet levenslang moeten leren? Moesten we niet zoveel mogelijk ‘skills’ verzamelen op onze eigen tijd? En blijven studenten - werkend en gesponsord door hun ouders - niet mooi wat langer uit de werkloosheidscijfers? Maar dat telt nu even niet, want het nieuwe woordje van de overheid is activeren". Liefst na het maken van een doordachte studiekeuze gericht op de arbeidsmarkt van de toekomst die we nog niet kennen, en na een vluggertje van een schoolcarrière… en dan ... blijven activeren tot je 65te minstens. Wie ondertussen licht depressieve neigingen kreeg tijdens het lezen, raad ik aan het afschaffen van trial & error in onderwijs naar relaties te vertalen... je lacht je toch een bult over zoveel onzin.

LEES OOK
Bert Verhoye / 20-05-2019

Koro 20 mei 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 29-04-2019

Koro 29 april 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 06-02-2019

Koro 6 februari 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert-300x300-300x300