Er is tijdens het industriële kapitalisme geen beter drukkingsmiddel geweest dan de algemene staking. De welvaart mag dan door de ondernemers zijn voortgebracht, dat we daar met een niet onaanzienlijk deel van de bevolking van genieten danken we aan de vorige generaties die er massaal voor op straat kwamen. Het waren tijden waarin in de industrie nog gigantische winsten werden gemaakt en het iets minder eenvoudig was om de boel gewoon op te breken en naar een lageloonland te verhuizen.
Koffers
Het industriële kapitalisme ligt echter achter ons. De eigenschappen van het hedendaagse financiële kapitalisme zijn voor een groot deel tegengesteld aan dat van het industriële kapitalisme. Niet productie maar speculatie genereert de hoogste winsten. In de financiële sector worden winsten geboekt die op geen enkel moment refereren aan een materiële realiteit. Dat bemoeilijkt het actievoeren want tegen geld kan je niet staken. Spijtig genoeg verkiezen de non-overlegpartners om gemakshalve het modderdebat toch maar te kaderen in het werknemer-versus-ondernemerplaatje.
Vermogen zwerft zonder koffers. Het glipt als zand door de vingers, als water door de mazen van een net, ongrijpbaar als de wind. Vermogen kent geen nationale grenzen en heeft dus ook geen last van een nationale staking. De vraag kan dus gesteld worden of een algemene staking van werknemers in tijden van het financiële kapitalisme nog steeds een geschikt drukkingsmiddel is. Mijn antwoord, dat kan u uit voorgaande tekst moeilijk zijn ontgaan, is dat dit niet het geval is. De staking mag dan een sterk signaal zijn, veel meer heeft ze niet in haar mars.
Tegen geld kan je niet staken
Ketens
Mensen die echt willen staken tegen de onfrisse praktijken van het multinationale roofkapitalisme, moeten niet op straat komen maar uit ketens blijven. Als werknemer mogen we dan weinig macht kunnen uitoefenen, als consument kunnen we dat des te meer. Arbeiders bevrijdden zich van hun ketenen, het is nu tijd dat consumenten zich bevrijden van de ketens. Dat doet een beetje pijn, je koopgedrag aanpassen, maar een staking moet een beetje pijn doen. Wie echt een vuist wil maken, koopt lokaal en kleinschalig. Steun de lokale middenstand, want ook zij regeert niet het land. Staak niet je werk, staak je overconsumptie; niet voor een dag maar voor het leven.
