Beschikken (kranten)journalisten naar uw aanvoelen vandaag (nog) over voldoende expertise om op een correcte en adequate wijze te berichten over thema's die uw organisatie aanbelangen?
"Op de redacties werken “generalisten”, maar die kunnen vaak een eigen klemtoon leggen op de artikels of reportages. Die eigen toets heeft veel te maken met persoonlijke interesse, expertise of overtuiging van de journalist. Op den duur weet je als organisatie bij wie je voor welk thema het beste aanklopt. Als de media dan ontspoort omdat ze te weinig kennis of knowhow in huis hebben, kan het middenveld hen hier op wijzen op een (in-)formele manier."
Krijgt u informatie waarvan uw organisatie overtuigd is dat ze ook maatschappelijk relevant is, makkelijk in de media? Waarom niet / wel?
"Eens je door hebt welke spelregels de media hanteren, wordt het veel eenvoudiger. Ik denk dat middenveldorganisaties nog teveel met een institutionele toon communiceren. De media willen vandaag naast duiding en context ook een verhaal dat je punt stoffeert. Geef hen dat dan. Zo word je persactie doorleefder en echter. Eens je in de vingers hebt hoe elk medium (print, ether en online) werkt, is het “a walk in the park”. Of nog: de media als één groot gezelschapsspel. Eens je de regels beet hebt, wordt het voor iedereen boeiender om te spelen."
Bent u tevreden over de manier waarop de informatie die via uw organisatie wordt aangereikt of waarover (iemand van uw) organisatie werd gecontacteerd door journalisten in de krant of in andere media verschijnt?
"Wij hebben de media nodig: zij bieden ons een forum. Het is één van onze luidsprekers waarlangs we politici, andere organisaties en burgers informeren. De media hebben ons ook nodig: we hebben verhalen die stof tot nadenken bieden waarmee zij hun programma’s vullen. Die verhouding gecombineerd met duidelijke afspraken maakt dat we op elkaar kunnen rekenen. Enige assertiviteit, durf en kennis van zaken is natuurlijk mooi meegenomen."
Herkent en erkent u punten van kritiek zoals die ons vaak bereikt: gepersonaliseerd, sensationeel, weinig diepgang, te zeer gefocust op potentiële conflictstof, schreeuwerige koppen/foto's/quotes, ...
"Tegenover twee schreeuwerige koppen waar ik vraagtekens bij plaats, staat er altijd wel een even schreeuwerige kop waar ik me dan weer wel in kan terugvinden. Als je weet dat dit hun receptuur is waarom dan ook niet met zulke koppen je perscommunicatie de wereld insturen? De media zijn een wereld die je moet veroveren: de juiste wapens dragen, is dan ook noodzakelijk.
"Zelf ben ik meer en meer gewonnen voor de idee dat we niet langer alleen onze focus moeten leggen op wat er fout loopt, maar ook moeten aangeven hoe dingen kunnen worden rechtgetrokken. De raison d’être van veel organisaties uit het middenveld is de samenleving in een nieuwe (betere) vorm kneden. Daarom lijkt het me cruciaal om binnen perscommunicatie ook oplossingen aan te bieden. Oplossingen die journalisten simpelweg niet kennen. Een dokter doet de deur toch ook niet dicht wanneer kanker werd gediagnosticeerd? We moeten medicatie aanbieden zonder evenwel te blijven steken op het niveau van een Jommekeskrant of een tamme goed nieuws show."
Ziet u de voorbije jaren een evolutie in de (wijze van) berichtgeving over de thema's die uw organisatie aanbelangen?
"Ik denk wel dat er een groter bewustzijn bij journalisten bestaat over de concrete problemen waarmee etnisch-culturele minderheden in ons land worden geconfronteerd. Er passeren bij wijze van spreken een ton studies per jaar die aantonen dat in België de kansen niet gelijk verdeeld zijn. Mensen op redacties weten dat dus. Aan de andere kant kan ik ook niet ontkennen dat sommige media nog te vaak met hun witte bril naar het nieuws kijken en de gevoeligheden achter de cijfers van al die studies niet kennen. Tussen cijfers kennen en gevoeligheden aanvoelen zit een wereld van verschil."
