Welke morele autoriteit heeft Jean-Claude Juncker nog als voorzitter van de Europese Commissie nu duidelijk werd hoe Luxemburg onder zijn leiderschap grote multinationals en steenrijke families wellicht voor miljarden euro's aan belastingen in hun eigen land hielp ontwijken? 'Lux Leaks', een project van het International Consortium for Investigative Journalism (ICIJ), vertelt tot in detail over de fiscale constructies via belastingparadijzen overal ter wereld waarin de Luxemburgse rulings centraal staan.
Afgelopen zomer bracht Apache.be het dossier 'Luxemburgse geheimen'. Daarin doken we in de schandalen die zich onder het toeziend oog van de nieuwe Europese Commissievoorzitter afspeelden binnen de Luxemburgse geheime dienst.
De nieuwe onthullingen via 'Lux Leaks' werpen een heel nieuw en bijzonder licht op de reeks. Vooral op de eerste vijf delen ervan.
In deel 1 'Inlichtingendiensten op drift', wordt verteld hoe de Luxemburgse inlichtingendienst SREL compleet ontsnapte aan de controle door regering en parlement, klusjes klaarde in opdracht van de privé en zich finaal liet kopen door misschien wel de machtigste zakenman van de Europese Unie.
In deel 2 'Waarom Juncker weg moest' wordt uit de doeken gedaan hoe en waarom Juncker door de top van zijn eigen inlichtingendienst in de val werd gelokt. Hoe normaal is het dat de chef van de staatsveiligheid een onderhoud met zijn eerste minister illegaal opneemt via een in zijn polshorloge ingebouwde opnametoestel?
In deel 3 'De boekhouder van de natie' komt Gérard Reuter, de intussen ex-voorzitter van de Luxemburgse Rekenkamer in beeld. De man die de budgetten van onder meer de staatsveiligheid controleerde, raakte als hoofd van de Luxemburgse Rekenkamer zelf tot over zijn oren in de schulden. Het gevolg was dat onderwereldfiguren zijn kantoor konden infiltreren en hijzelf verwikkeld raakte in allerlei duistere combines. De hoge ambtenaar werd uiteindelijk ontslagen, maar werd netjes opgevangen door ... de inlichtingendienst: hij kreeg gratis een appartement en werd in dienst genomen als betaald informant.
In deel 4 'Bankier van Saddam Hoessein' wordt duidelijk hoe Jean-Claude Juncker niet kon (of niet wilde) verhinderen dat zijn eigen inlichtingendienst helemaal naar de pijpen van de Brits-Irakese zakentycoon Nadhmi Auchi begon te dansen. Auchi - ooit nog aan de slag als bankier van Saddam Hoessein - is de ultieme grootmeester van de offshore-constructies en zonder twijfel de rijkste en machtigste man van Luxemburg, volgens sommigen van de Europese Unie.
In deel 5 'De uitvinding van een fiscaal paradijs' wordt uit de doeken gedaan hoe de dwergstaat in het verleden door de Amerikaanse miljardair Henry Leir werd gekneed tot het fiscaal paradijs dat het vandaag is. Zijn geestelijke erfgenaam is Nadhmi Auchi, de bankier van Saddam Hoessein, die via zijn zetbazen binnen de Luxemburgse inlichtingendienst met hand en tand de status van Luxemburg als belastingparadijs verdedigt. En de Luxemburgse inlichtingendienst staat niet alleen: "Er was een plan om een lobbygroep op te richten van de inlichtingendiensten van alle belastingparadijzen in Europa. De eerste contacten vonden plaats op het yacht van prins Albert van Monaco."
Maak onafhankelijke onderzoeksjournalistiek mogelijk en investeer in Apache.be of wordt abonnee
