Apache.be volgt al geruime tijd met bijzondere aandacht enkele grote bouwdossiers in Antwerpen. Dat doen we niet zomaar. De bestaande beschotten tussen politiek en immowereld werden door het college van burgemeester Bart De Wever de voorbije jaren systematisch en vakkundig neergehaald. Projectontwikkelaars lopen opnieuw de deuren van de bevoegde schepen plat, doorwrochte adviezen van de administratie worden zonder pardon opzij geschoven en ambtenaren die hun werk 'te goed' doen worden op een dood spoor gezet. Op het vlak van ruimtelijke ordening lijkt de oude politieke cultuur op 't Schoon Verdiep helemaal terug van weggeweest.
Tunnelplaats
Het dossier van de Tunnelplaats kan daarbij gelden als schoolvoorbeeld. In een notendop: de site werd eind 2012 twee keer verkocht op dezelfde dag. Daarbij werd door de uiteindelijke eigenaar, Land Invest Group (via haar dochtervennootschap NV Tunnelplaats), drie keer meer geld op tafel gelegd dan logisch zou zijn op basis van de ontwikkelbare ruimte. Anderhalf jaar later kreeg de immogroep, tegen alle geldende bouwvoorschriften en tegen het advies van de eigen administratie in, groen licht van het schepencollege om een flinke toren te bouwen. Eentje die de initiële investering wél kan verklaren. Extra bezwarend element: de kabinetschef van Bart De Wever werkte tot de dag dat hij plots als onderhandelaar voor N-VA en later als kabinetschef van de burgemeester opdook, als directeur voor de betreffende immogroep. Net voor het college het licht op groen zette voor een toren op de Renaultsite mocht hij als kabinetschef vertrekken.
Het dossier over de Tunnelplaats kwam in een stroomversnelling nadat deze website de dubbele aankoopakte van de site openbaar maakte. Daarbij werd duidelijk dat de site waarop nu nog de oude Renaultgarage staat twee keer werd verkocht op een dag. Daarbij werden vele miljoenen winst opgestreken.
Heel moeilijk was het niet om die verkoopsakte te publiceren. We maakten gebruik van het recht dat elke burger heeft om op het (Antwerps) registratiekantoor, aan de hand van verkoopsaktes, de recente verkoopsgeschiedenis van een pand of perceel op te vragen. Dat kan en mag iedereen: wil je een huis kopen, dan kan je op het registratiekantoor de oude aktes gaan opvragen.
Een van de dossiers draait om de Antwerpse slachthuissite waarvan recent een groot deel werd verkocht aan Land Invest Group. Dezelfde groep die eerder de Renaultsite aankocht
Toen we dat voor de Tunnelplaats deden was er niemand die daar vragen bij stelde. We vroegen de aktes en we betaalden netjes voor de kopies die uit de printer rolden. Goed drie weken terug gingen we opnieuw naar de balie van het registratiekantoor. Deze keer om de verkoopsakten op te vragen van enkele andere grotere bouwdossiers waarvan we gerede vermoedens hebben dat ook daar vreemde zaken gebeuren en volgens ons verder onderzoek verdienen. Een van die dossiers draait om de Antwerpse slachthuissite waarvan recent een groot deel werd verkocht aan Land Invest Group. Dezelfde groep die eerder de Renaultsite aankocht .
Voor de lol doen we dat niet. Een kopie van de akte verkrijgen kost immers geld. De aktes van de Tunnelplaats bijvoorbeeld kosten ons een kleine 100 euro. Geld dat we enkel neerleggen als we aanwijzingen hebben dat verder onderzoek aangewezen is.
Telefoontje
Nu blijkt plots ook deze piste afgesloten. Wat vorig jaar nog zonder enig probleem kon, kan vandaag niet meer. Eind vorige week kregen we telefoon vanuit het hoofdkantoor in Brussel met de mededeling dat we de verkoopsakten niet kunnen krijgen. 'Wij mogen helaas niet op uw aanvraag ingaan.' Waarom? 'De bescherming van de privacy van de betrokken kopers en verkopers. Uw vraag is met een journalistiek doel ingediend. Dat kan niet'.
"Zo'n telefoontje heeft geen enkele waarde", verzekert professor Frankie Schram ons. Schram is specialist op het vlak van bestuursrecht, rechtsbescherming en openbaarheid van bestuur. "Als een overheid zich beroept op het privacyargument, dan moet ze dat schriftelijk laten weten. Met een simpel telefoontje is de kous niet af. Het feit dat ze u contacteren geeft alvast aan dat ze uw aanvraag in goede orde hebben ontvangen. Wanneer u binnen de maand geen formeel antwoord hebt gekregen op uw verzoek, kan u naar de Commissie voor de toegang tot en het hergebruik van bestuursdocumenten stappen."
Ook het journalistiek argument houdt volgens Frankie Schram geen steek. "Je kan iemand de toegang tot documenten niet weigeren omdat hij journalist is. Een journalist heeft op dat vlak niet meer rechten dan een burger, maar ook niet minder."
En nu? Wel, als na het weghalen van de beschotten tussen politiek en projectontwikkelaars nu ook nog eens de weg wordt afgesloten naar documenten die we vroeger zonder enig probleem mochten inkijken, dan moet u misschien maar eens 'als burger' binnenlopen in de Italiëlei 4 en daar voor ons de recente verkoopsgeschiedenis (5 jaar) opvragen van de Slachthuissite met onderstaande percelen:
Antwerpen, 7de afdeling sectie G nrs. 333c3, 333d3, 333a3, 333n2, 333r2, 333s2, 333t2, 333v2, 333z2 , 316d2, 316v, 316w, 316x, 316c2, 333b3, 333w2, 3l6f2, 316e2, 316g2 Antwerpen, 5de afdeling sectie E nrs. 38418, 384p7
Hou ons op de hoogte van via redactie@apache.be
