Arbeidsmaatschappij

Herman Loos
Herman Loos - Column - Uitgelicht
Herman Loos

Eerlijk gezegd heb ik geen enkele ambitie op de arbeidsmarkt. Werken dient om het geld te verzamelen dat mij in staat stelt een vrij eenvoudig doch comfortabel leven in de luwte te leiden. Wat dat werk inhoudt, maakt me verder weinig uit. Of het nu lesgeven is, wijngaarden snoeien, eenden slachten of reclamefolders bussen: het dient tot weinig meer dan het afkopen van de vrijheid om verder met rust gelaten te worden. Van arbeid neem ik slechts kleine slokjes omdat een mens nu eenmaal moet drinken om in leven te blijven maar ik blijf ver weg van het hysterische zwelgen waarop zowat iedereen zich tegenwoordig schijnt toe te leggen.

Overbodigheid

Bij mensen - u kent ze wel, de brullende hand-aan-de-ploegtypes - roept dit het vermoeden van luiheid op en betere schrijvers dan ik schreven, nog voor ik aan die gehate schoolbank geketend zat, dat in crisistijden koketteren met luiheid enkel wrevel opwekt. Ik verzeker u dat ik minder lui ben dan het schaarse zonlicht doet uitschijnen. Aangezien ik echter totaal geen belang stel in een economisch systeem waarin consumptie van overbodigheid tot harde kern is verheven, doe ik mijn best om er zo weinig mogelijk, liefst slechts een verwaarloosbaar beetje aan deel te nemen.

Onbetaald systeemkritische stukjes schrijven schijnt niet tot de categorie van maatschappelijke bijdragen te horen

Het komt me wel eens op een aansporing te staan, vaker nog een slecht vermomde vermaning, om als jongmens in de kracht van mijn leven wat meer bij te dragen aan de samenleving. Steeds meer mensen versmallen de samenleving immers tot de arbeidsmarkt en een bijdrage tot het verrichten van betaalde arbeid. Onbetaald systeemkritische stukjes schrijven schijnt niet tot de categorie van maatschappelijke bijdragen te horen, laat staan de andere dagelijkse taakjes waarmee ik me ledig houd.

Overconsumptiemaatschappij

De wedervraag die ik in vlagen van zinsverbijstering kaats, peilt naar de status van die maatschappij waaraan ik dan zou dienen bij te dragen. Een consumptiemaatschappij, leren mij de sociologen. Wij leven echter niet in een consumptiemaatschappij maar in een overconsumptiemaatschappij. Het verschil tussen beide lijkt nauwelijks nog iemand op te vallen. Er is nochtans tijd genoeg om hierover te peinzen, wachtend in de file, op het openbaar vervoer, tijdens het bestellen van concerttickets of op antwoord van de klantendienst.

Op dagen als vandaag, wanneer ik de pruimen, appels en vijgen, de tomaten en noten in de tuin zie groeien en me beraad of ik ze zal ruilen tegen pompoenen, een partje van een huisgekweekt varken of ze zal opsparen om de collectieve fruitpers aan te doen, vraag ik me wel eens af of hij zijn oplossing heeft aanvaard, mijn Oost-Duitse slaapmakker. Wellicht kende hij haar al bij zijn vertrek en had hij enkel een paar duizend stapkilometers nodig om haar te aanvaarden.

LEES OOK
Herman Loos / 03-11-2014

Roofbouw

Naar aanleiding van de publicatie van z'n boek 'menselijke grondstof' zetten we een oude column van Herman Loos vooraan. Dit is een (van de velen) die is blijven hangen.
Gfp-factory-assembly-line
Herman Loos / 12-07-2013

Wegwerpwerknemers (2)

Niet alleen in het onderste segment van de arbeidsmarkt zijn mensen wegwerpartikelen. Herman Loos denkt terug aan het ontslag van een collega aan de universiteit en de…
Herman Loos - Column - Uitgelicht
Herman Loos / 05-07-2013

Wegwerpwerknemers (1)

Een wegwerpmaatschappij heeft wegwerpwerknemers. Nu de middenklasse langzaam wordt aangevreten, wordt de kans groter om er zelf een te worden, stelt Herman Loos vast. Het enige…
Herman Loos - Column - Uitgelicht