Wie kent Olli Rehn nog?

Peter Casteels
Peter Casteels - Column - Uitgelicht
Peter Casteels

Met deze begrotingsvoorstellen sluit N-VA zich aan bij de drie traditionele partijen. De grandeur waarmee ze de Europese regels schenden, verschilt weliswaar, maar er is geen enkele partij die het pad aflegt zoals Olli Rehn het België heeft voorgeschreven. CD&V boekt enkel onvoldoende overschotten om de Commissie helemaal ter wille te zijn, maar sp.a kan niet eerder dan 2019 een begroting in evenwicht voorleggen. Open Vld schippert daar net zoals N-VA tussenin.

Het wekt waarschijnlijk weinig verbazing dat partijen tijdens een verkiezingscampagne zulke abstracte voorschriften van eurocraten – wie kent Olli Rehn eigenlijk nog? – naast zich neerleggen. Er zijn opwindendere beloftes om kiezers mee aan te trekken: N-VA wil de ademruimte gebruiken om bedrijven meer zuurstof te geven. Ook zal geen enkele Europese Commissaris het in zijn hoofd halen om voor de verkiezingen te wijzen op de ongemakkelijke verplichtingen die bij een gemeenschappelijke munt horen. Daarmee zou die enkel stemmen ronselen voor de eurosceptische partijen waar hij zelf als de dood voor is.

Maar met graagte speel ik de uitzondering die zich wel degelijk verbaast over de collectieve bocht die de Vlaamse partijen in campagnesfeer hebben gemaakt. Daarvoor hebben ze de Europese afspraken de voorbije tijd net iets té ernstig genomen. Niet enkel N-VA liep er hoog mee op, maar de coalitiepartijen waren er zo ongeveer de hele tijd mee in de weer. De begroting is meermaals aangepast zodat Europa er haar stempel op wilde drukken. Eerder dan dat er echt sprake was van beleidsvisie, waren de traditionele partijen druk met de begrotingsnormen te halen.

Psychopathisch

Wat zou het een zegen zijn als Vlaamse politici daarmee ophielden. In The Economist wordt deze week nogmaals uitgelegd hoe Duitsland grotendeels verantwoordelijk is voor het rampzalige crisisbeleid dat in de eurozone wordt gevoerd, en waar een psychopathische nadruk op tekortreductie altijd het sluitstuk van vormde. Nochtans, zoals Wolfgang Münchau van The Financial Times vorig jaar in een uitstekende column schreef, staan de bezuinigingen die Europa afdwingt net de hervormingen die het nodig heeft in de weg.

Waarom zouden Belgische politici zich na verkiezingen dapperder tonen dan tijdens de vorige regeerperiode?

Misschien weet de regeringscoalitie na 25 mei uitstel te bedingen bij de Europese Commissie. Misschien wordt een snelle regeringsonderhandeling niet enkel met opluchting onthaald in de kantoren van de Commissie, maar kan er bij wijze van beloning ook een presentje vanaf. Er zijn ten slotte al andere landen ons daarin voorgegaan, en de nieuwe premiers van Frankrijk en Italië zullen naar alle waarschijnlijkheid ook (wederom) om meer tijd vragen om hun boeken op orde te krijgen.

Maar voor hetzelfde geld, loopt het helemaal anders. In 2012 voerde Diederik Samsom (PvdA) in Nederland campagne met de belofte om een Europese uitzondering te vragen. In het regeerakkoord met VVD dat hij na de verkiezingen sloot was daar weinig meer van te merken. Het land kreeg uiteindelijk weliswaar meer tijd van Brussel, maar eerder dan met de onverzettelijkheid van Samsom had dat te maken met de deplorabele staat waarin zijn land zich bevindt. Waarom zouden Belgische politici zich na verkiezingen dapperder tonen dan tijdens de vorige regeerperiode? Als er uitstel komt, zal het zijn omdat iedereen met zijn rug tegen de muur staat. Niet omdat Olli Rehn en zijn ambtenaren met een groot gebaar wandelen worden gestuurd.

LEES OOK
Peter Casteels / 25-03-2014

Sp.a, Cd&v en Open Vld negeren Europese begrotingsregels in verkiezingsprogramma

Geen enkele van de drie Vlaamse regeringspartijen houdt in haar verkiezingsprogramma rekening met de strikte begrotingsregels die de Europese Commissie voor de komende jaren…
4462839517_862ae6dd7f_o