Op geen van de tijdelijke jobs die ik voordien deed, heb ik gevierd. Reden om te vieren was er ook niet. Ik was namelijk een soort van verliespost. Dat voelde zo niet aan, wanneer ik internetkabels op moordend hete zolders doortrok, toen ik in de gietende regen wijnranken snoeide, in een school elektrische verwarmingstoestellen installeerde zonder veiligheidsmaatregelen of met hamer en beitel de voegen uit een oude kasteelmuur sloeg. Gelukkig was er steeds de werkgever om me met de neus op de feiten te drukken: te duur. "Met jou steek ik er verdomme geld bij in!"
Veel of té veel
In de Bijbel van Johan Van Overtveldt luidt dat zo: "Niemand kan iets veranderen aan de economische natuurwet dat ondernemingen onmogelijk voor langere tijd loonkosten kunnen dragen waar onvoldoende productiviteit tegenover staat." In hetzelfde blad zegt Pierre-Olivier Beckers, voormalig CEO van Delhaize, over zijn ontslagvergoeding van 7,6 miljoen euro: "Ja, dat is veel geld, maar het is niet aan mij om te zeggen of dat té veel geld is. De som is vastgesteld door de raad van bestuur en het remuneratiecomité, waarin specialisten zitten."
In het loondebat wordt rond minimumlonen steeds geschermd met het begrip loonkost, gekoppeld aan productiviteit. Bij topsalarissen of bonusbeleid gaat het daar nooit over. Daardoor ontstaat de indruk dat het om twee verschillende zaken gaat, een indruk die door opinievormers wat graag wordt bevestigd. Dus krijg je beweringen dat politici zich beter zouden bezighouden met de strijd tegen armoede dan zich verkiezingsgeil te profileren met een discussie rond toplonen.
Het loondebat moet niet enkel gevoerd worden met wettelijk opgelegde minimumlonen, werkcheques of andere belastingvrijstellingen
Loonspanning
In België is het aantal werkenden dat een leefloon trekt om de armoedegrens te ronden in tien jaar tijd verdubbeld. Hoeveel werkende armen buiten deze groep van zesduizend steuntrekkers vallen, weten we niet. Wel bewijst het dit: het loondebat moet niet enkel gevoerd worden met wettelijk opgelegde minimumlonen, werkcheques of andere belastingvrijstellingen die door de overheid worden opgelegd. Het gaat om de loonspanning binnen bedrijven: die is compleet van de pot gerukt.
Dat topverdieners en conservatieve economen geloven in de natuurwetten van de markt, maakt hen geen slechte mensen. Ze moeten enkel overtuigd geraken van het belang om natuurwetten te doorbreken. De geschiedenis van de menselijke vooruitgang staat in teken van het leren kennen en manipuleren van elke natuurwet op haar pad. Daar ligt onze taak, als minder bedeelde medemens. Steun de rijken in het doorprikken van hun ideeënarmoede! Dat rijke mensen minder geven om het welzijn van medemensen, is volgens wetenschappelijk onderzoek immers ook een natuurwet.
