Het programma Terzake had donderdag een special over Europa waarin Guy Verhofstadt ook te gast was. Bizar dat de nieuwsdienst excuusprogramma’s maakt voor een onderwerp dat ondertussen toch in het hart van elke uitzending zou moeten zitten. Achteraf ging het vooral over de tafelschikking: Verhofstadt was door de redactie tegenover een ambitieuze twintiger gezet terwijl ook de notoire euroscepticus Thierry Baudet in de zaal zat. Wat een zwaktebod om hen niet tegen elkaar te laten uitkomen. Op Twitter zag men er, uiteraard, meteen een complot in.
Verhofstadt had eerder de aandacht getrokken door een knullig gemaakt campagnefilmpje online te plaatsen dat hem het leiderschap van de Europese liberalen moest bezorgen. Hij won dat duel van Olli Rehn, maar de brigade eurosceptici op internet kon hun lol niet op. Er is in dit land nochtans nog nooit een professioneel campagnefilmpje geproduceerd. De naam Verhofstadt is genoeg om iedereen minstens meewarig te doen mee lachen.
Rancune en wrok
“De EU-elite heeft gefaald, maar de anti-EU elite heeft niets te bieden”, besloot Derk Jan Eppink vorige week een (lezenswaardige) blog over Europese politiek. De man moet met zijn hoofd al in het buitenland zitten, want in België heeft de anti-EU elite – voor zover er sprake kan zijn van een elite – iets heel bijzonders te bieden. Het is een feest waar rancune en wrok tegenover de voluntaristische figuur van Verhofstadt en zijn premierschap de boventoon voeren. Het is helaas ook niet meer dan dat. Het debat over Europa beperkt zich in Vlaanderen tot studentikoze afrekeningen met Verhofstadt.
Dat is treurig. Er valt heel wat aan te merken op de ideeën van Verhofstadt. Zo doet hij het in De Standaard lijken alsof het illusoire herstel in de eurozone de schuld is van gebrekkige Europese instituties. Dat is uiteraard niet zo: het was een politieke afweging. Als de Europese Commissie geen radicaal bezuinigingsbeleid maar modeste investeringen had uitgevoerd, groeide Europa net weer zo als de Verenigde Staten. Dat had zo maar kunnen gebeuren. Enkel de onkunde om een geloofwaardige bankenunie te vormen, verergert de crisis vandaag.
Het debat over Europa beperkt zich in Vlaanderen tot studentikoze afrekeningen met Verhofstadt
Bedaarde Mak
Maar dat is geen reden om de voorstellen van Guy Verhofstadt af te doen als waanbeelden van een megalomaan. Het is de verdienste van Verhofstadt dat hij de discussie op scherp stelt. Oftewel blijft de euro behouden, en smeden we de verschillende economieën – u kent het rijtje - om tot één machtsblok. Daarvoor komen de voorstellen van Verhofstadt van pas, maar ook iemand als N-VA’er Johan Van Overtveldt spiegelde ons in een interview met Apache.be een gelijkaardig toekomstscenario voor.
Oftewel houden we op met die gemeenschappelijke munt. In Terzake pleitte Geert Mak er zo voor om de euro op een nette manier te ontmantelen. Hij zegt dat op die bedaarde toon van hem, maar zo een ontmantelingsplan is minstens even radicaal als de Verenigde Staten van Europa. Het is bovendien veel traumatischer – de maquette van Verhofstadt is in aanbouw – dus misschien hebben daarom weinigen zin om er ernstig over na te denken. Dan is het handiger om alle ballen op één schertsfiguur te richten. En in Vlaanderen is daar niemand zo voor geschikt als een ambitieuze intellectueel.
