Als ik een krant lees, is er om de andere bladzijde wel één of ander nieuwsfeit dat me een ‘hoe is het eigenlijk mogelijk?’ doet sissen. Afghaanse kinderen die dreigen teruggestuurd worden naar hun land omdat één of andere ambtenaar in de veilige beslotenheid van zijn beige kantoor heeft vastgesteld dat de algemene situatie daar best wel meevalt. Seksistisch gelul over vrouwen dit en mannen dat, allemaal gebaseerd op evolutionair-biologische veronderstellingen, waarmee tegenwoordig de helft van de kranten en de tijdschriften hun bladzijden schijnt te moeten vullen. De advertenties vermomd als ‘lifestyle’-bijdragen. De manier waarop koks en ondernemers opgevoerd worden als nieuwe helden. De grote frauduleuze vissen die hun boetes kunnen afkopen omdat ons justitieapparaat niet opgewassen is tegen tergende procedureslagen ingeleid door dure advocatenkantoren met sluwe accountants in dienst.
Ik zou nog een aantal paragrafen kunnen vullen met beschrijvingen van welke nieuwsfeiten me tot tandengeknars nopen en tot het zuchtend schudden van mijn hoofd, maar dat zou de lezer enkel vervelen en mij, schrijver dezes, tot zure oprispingen die in staat zijn mijn stembanden weg te vreten.
Politiek, een kluchtspel
Oplettend als u bent heeft u natuurlijk gemerkt dat ik voorlopig de politiek als bron van ergernis grotendeels buiten schot laat. Dat komt omdat ik het min of meer heb opgegeven om die serieus te nemen.
De politiek in dit land is een kluchtspel, en de acteurs zijn – op enkele uitzonderingen na – opportunistische amateurs. Pas op, ik wil hier niet vervallen in het al te gemakkelijke ‘het zijn toch allemaal zakkenvullers’-discours. Ik geloof oprecht dat er zeer veel mensen op een lijst gaan staan vanuit engagement en de wil om zaken te veranderen. Het is me dan weer wel te doen over het complete non-talent dat schaamteloos tentoon gespreid wordt door het overgrote deel van wat we ‘toppolitici’ plegen te noemen en het volstrekte gebrek aan coherent beleid van de laatste jaren. De ideologische malaise die de traditionele partijen in een wurggreep heeft, zodat er nergens nog een gefundeerde en geïnspireerde visie op maatschappij of economie kan ontstaan.
En sla me toch niet om de oren met die lullige werkjes als ‘Het Moedige Midden’ of godbetert het ‘enerzijds/anderzijds’-verhaal van de kwezel en de pater. Dat is bladvulling, zoethoudertjes voor journalisten en hopelijk een ticketje richting een zitje in Ter Zake of liever nog de opvolger van De Laatste Show. Een manier om zichzelf een air van serieux aan te meten, zodat uw tante Julia kan opmerken dat die Wouter nen hele slimmen is.
Speedy pass voor vreemdelingen
De politiek in dit land is een kluchtspel, en de acteurs zijn – op enkele uitzonderingen na – opportunistische amateurs
Neem nu het voorstel van la Homans vorige week om een speedy pass voor vreemdelingen in te voeren. Wie de nodige centen kon ophoesten, zou Walibigewijs de minder begoede sukkelaars in de rij kunnen voorsteken. In ruil voor harde euro’s zou de neutrale loketbediende gezwinder dan anders het geval was de paperassen in orde maken en het geheel voorzien van de nodige stempels.
Omdat het voorstel uit de rechtse hoek van de N-VA leek ontstaan te zijn, was het nieuws. Helemaal terecht werd er gereageerd tegen dit beleid met 2 snelheden: wie rijk is krijgt lekkers, wie arm is mag achteraan staan aanschuiven. Het is het soort beleid dat regelrecht indruist tegen de geest van de grondwet, die stelt dat de overheid haar burgers op gelijke wijze dient te behandelen. Ongeacht hun financiële achtergrond, zou elkeen op dezelfde manier moeten kunnen genieten van de basisdienstverlening. Het is ook het soort beleid waarvan je zou denken dat partijen met een sterke sociale reflex zich tegen zouden verzetten, gewoonweg omdat ze het er principieel niet mee eens zijn.
Terzijde: dat je voor een luxeproduct als een reispas de overheid een duwtje in de rug kunt geven door er 250 € voor veil te hebben, lijkt me van een andere orde dan een inschrijving in het vreemdelingenregister.
Bespoedigen
Dus ja, het onvermoeibare paard dat ik een paar maal per dag bestijg om binnensmonds te fulmineren tegen van alles en nog wat (iemand moet het doen, mensen!) stond al te trappelen zoals de hengst van Lady Godiva na 3 maanden op stal, toen ik er fijntjes op werd gewezen dat deze klote maatregel helemaal niet aan het brein van Homans was ontsproten. Het is namelijk al mogelijk in Brussel, Bierbeek, Puurs, Aarschot, Wichelen en Laarne of all places om je inschrijving te bespoedigen als je in staat bent meer te betalen. Het is niet dat ik mijn paard heb afgezadeld, maar het moest wel een heel andere richting uit galopperen dan voorzien. En dat overvalt me de laatste tijd wel vaker.
Ik weet natuurlijk niet onder welke coalities deze steden en gemeentes deze asociale maatregel is ingevoerd, maar veel N-VA zal er nog niet tussen gezeten hebben. En dus kan ik niet veel anders, beste lezer, dan nog maar eens samen met u vaststellen en betreuren, dat de traditionele partijen en zeker die ter linkerzijde, blijkbaar geen enkele ideologisch of principiële toetssteen meer hebben om een beleid aan af te meten.
En zo veroordelen ze zichzelf tot ad hoc beslissingen, tot opportunistisch geprul in de marge terwijl ze ondertussen het bedje voor de N-VA spreiden in 2014.
