Rutten schiet in eigen voet

Peter Casteels
Peter Casteels - Column - Uitgelicht
Peter Casteels

Het plan van CD&V sterkt het beeld van een opportunistische partij, maar verbleekt bij het spectaculaire manoeuvre dat Gwendolyn ‘Open Vld moet een ideeënpartij worden’ Rutten deze week uitvoerde. De Vlaamse regering besloot dat N-VA de nieuwe gouverneur van Oost-Vlaanderen mocht uitkiezen. Als veruit de grootste partij (tot nog toe zonder een gouverneurschap in portefeuille) was zij de enige die met recht van spreken aanspraak kon maken op die post. Ook voor iedereen die zelfs maar af en toe een helder moment beleeft, was N-VA de enige mogelijke keuze. Maar dat was buiten Rutten gerekend.

Punt gemaakt

De nieuwe voorzitster kon het niet verkroppen dat haar partij (tien procent in de peilingen) binnenkort zonder gouverneurs komt te zitten. En zoals het haar ambitie betaamt, had ze daar een briljant idee op gevonden. In de Vlaamse oppositie kon Rutten zich niet bemoeien met de aanstelling, dus duikelde ze een formaliteit op die stelt dat ook de federale overheid – ja, hoor, waarin Open Vld wél van de partij is – gouverneurs moet inzegenen. Weliswaar tot mislukken gedoemd, waagde Rutten zich vorige week aan een potje amateuristische machtspolitiek. Met ridicule argumenten – ‘een minimum aan beleefdheid’ - als verdediging, en een vernederende afgang – ‘we hebben ons punt gemaakt’ - als gevolg.

De keizerin heeft misschien geen kleren meer aan, maar haar stem is ze niet verloren. Rutten kan huilen wat ze wil.

Wie zoals liberalen de mens als een rationeel wezen beschouwt, kan hier geen staat op maken. Gwendolyn Rutten had aan een telraam genoeg om te berekenen dat haar partij nooit of te nimmer de opvolger van André Denys zou mogen uitkiezen. Het kon haar niets maken, en ze ging met de voeten vooruit. Dat kan enkel de blinde arrogantie van ouderwetse machtspolitiek zijn. De keizerin heeft misschien geen kleren meer aan, maar haar stem is ze niet verloren. Rutten kan huilen wat ze wil. Enkel merkwaardig dat een jonge vrouw die zichzelf met zoveel graagte als politieke vernieuwer afficheert zich zo weldadig overgeeft aan zulke politiek.

Een provincieschooltje

Het zal toch niet de keuze van N-VA zijn geweest. De partij was zo intelligent en sympathiek om met Jan Briers voor een onafhankelijke gouverneur te kiezen. Meestal een positie om uitgerangeerde parlementsleden in te parkeren die alle hoop op een ministerschap hebben opgegeven, benoemt N-VA een cultuurdrager. Briers organiseert het Festival van Vlaanderen. Misschien was het die vrijpostigheid die Gwendolyn Rutten tot haar kamikazeopdracht dreef, maar het is zeker dat het andere traditionele politici de kast opjoeg. Open Vld maakte een desastreuze indruk, maar de politici van CD&V en sp.a die haar bijsprongen, waren minstens even pijnlijk.

N-VA heeft dringend betere tegenstanders nodig. Geen voorzitters die zichzelf wentelen in zelfbeklag over een verloren postje

Eric Van Rompuy raasde volgens De Morgen in de commissie Binnenlands Bestuur. “Ik neem dat niet! U bent de moreel betere, u bent de moreel superieure. En wij zijn de traditionele partijen die politiseren. Maar u staat daar allemaal boven. Wij nemen dat niet!”, noteerde de krant. Louis Tobback belde zelf op om zijn beklag te doen. “Nu is er met de N-VA blijkbaar een nieuwe kaper op de kust die ook postjes wil”, deed hij een onbeholpen poging om een sneer uit te delen. In De Standaard roddelden anonieme sp.a’ers als tienermeisjes over Jan Briers. Enkel oud-gouverneur van Oost-Vlaanderen Herman Balthazar reageerde op een chique manier. Hij begreep Rutten niet.

Het begint een patroon te worden. De traditionele partijen die zich geen houding weten te geven tegenover de populaire nieuwkomer die het landschap op zijn eentje herschikt. Vergelijk het met de komst van een hippe stadsjongen naar een provincieschooltje. De reactie om zich vast te klampen aan het verleden is al te begrijpelijk, maar vooral meelijwekkend. Alleen gaat het hier niet over een flets jeugdboek, maar over de politieke realiteit. N-VA heeft dringend betere tegenstanders nodig. Geen voorzitters die zichzelf wentelen in zelfbeklag over een verloren postje.

LEES OOK
Anton Jäger / 18-03-2021

Burgerparlementarisme

De Nederlandse verkiezingen bewijzen het een zoveelste keer: de linkse partijdemocratie in Europa lijkt ten dode opgeschreven. Een geloot burgerparlement biedt niet meteen een…
Senate_of_Belgium_hemicycle
Anton Jäger / 10-03-2021

De millennial als militant: klassenstrijd in de Amerikaanse middenklasse

Is er in de VS vandaag nog een revolutionaire rol weggelegd voor hoogopgeleide professionals, of zijn de vrije beroepen en gesalarieerde kenniswerkers intrinsiek onbetrouwbaar?
Ontwerp zonder titel-16
Thomas Falk / 01-03-2021

De mutatie van het fascisme (Deel II)

Het fascisme leeft voort in soms onherkenbare erfgenamen. Media spelen een rol in de verspreiding van hun extreme ideeën, die via internet sowieso al de lands- en partijgrenzen…
FLEMISH NATIONAL SINGING FEAST