Een folieke van Manu Claeys

Peter Casteels
734px-Noordelijkebypass
734px-Noordelijkebypass
Het Meccanotracé (Beeld: wikipedia)

Antwerpen was de afgelopen jaren het toneel van een sprookje over burgerparticipatie. Hoge heren hadden besloten dat de mobiliteitsproblemen moesten worden opgelost met de aanleg van een monsterlijke brug die niet enkel over de haven zou gaan, maar ook een woonwijk het daglicht zou ontnemen. Arrogante bestuurders maakten zich er vanaf met ‘Walk and don’t look back’, maar daar lieten de actiegroepen het niet bij. Ademloos en stRaten-generaal vochten voor een volksraadpleging, en na een bittere strijd tegen de gevestigde orde, kregen ze dat gedaan. Het volk overwon, en stemde de brug onder de grond.

Geen ommekeer

Hele tijd niets meer van gehoord. Het Meccano-tracé – het alternatief van de actiegroepen – werd niet innig omarmd door de bestuurlijke elite. Het Masterplan 2020 dat door de Vlaamse regering werd overeengekomen gaat enkel uit van het verguisde BAM-tracé. Momenteel is het wachten op het Milieueffectenrapport dat over vijf verschillende routes wordt geschreven en volgend jaar verschijnt. Op basis daarvan hoopt de Vlaamse regering alweer een definitieve beslissing te nemen.

Het momentum van de actiegroepen is voorbij. Dat moet best frustrerend zijn.

Dat zint de actiegroepen niet. Er is heel wat aan het gebeuren dat naar het schijnt niet in de haak is, maar ze krijgen dat niet erg goed uitgelegd. Na de volksraadpleging is het grote publiek haar interesse verloren, en veranderde de aantrekkelijke strijd tussen actiegroepen en politieke kaste terug in een onoverzichtelijke mallemolen van stakeholders en onderzoeksstudies. De grote ommekeer waar stRaten-generaal en Ademloos op hadden gehoopt kwam er nooit. Zolang dat rapport er niet is, hebben de actiegroepen weinig om handen en kunnen ze enkel verongelijkt kirren. De kans dat ze daarna terug evenveel publieke steun verwerven als voor de volksraadpleging is klein. Het momentum is voorbij. Dat moet best frustrerend zijn, maar daar hebben ze iets op gevonden.

Groene oase

De actiegroepen zijn uit hun as herrezen. Ze hebben een oud plan van onder het stof gehaald, en zijn daar de boer mee op gegaan. Over die Milieueffectenrapporten hoeven we het in verkiezingsstrijd niet te hebben. Neen, laat ons dromen van de overkapping van de Antwerpse ring. Een groene oase met een paar sympathieke bouwprojecten die het betaalbaar maken - daar kan niemand tegen zijn. Het is een spiksplinternieuw megalomaan plan waarvan de actiegroepen voor de verkiezingen op een servet de kosten hebben berekend, en waarover nu enkel gezegd kan worden dat die even onrealistisch zijn als alle rekensommetjes die aan het begin van een uitvoering worden gemaakt.

Het heeft iets kinderachtig. Manu Claeys en Wim Van Hees hebben hun zin niet gekregen in het mobiliteitsdossier, en zoeken een nieuw speeltje om zich mee bezig te houden. De afgelopen dagen organiseerden ze acties aan de Frankrijklei en de Meir, waar ze een ‘plein van de democratie’ hebben opgericht en onder meer Jos Vander Velpen van de Liga van de Mensenrechten laten opdraven. De overkapping is bedoeld als nieuwe start van het burgerinitiatief, maar daaruit blijkt toch vooral frustratie over de mislukking van het Meccano-tracé.

Een folieke van Manu Claeys moet het politieke debat in Antwerpen niet overheersen.

Oosterweel schrappen

Het ene hangt natuurlijk samen met het andere. stRaten-generaal stuurde in mei een persbericht rond met als ronkende titel ‘Wie wil overkappen, moet de Oosterweel schrappen’. Enkel met minder vrachtverkeer en simpelere op- en afritten kan de ring namelijk een dak krijgen. De belofte van een overkapping moet Oosterweel definitief klein krijgen, hopen de actiegroepen. Elke politicus die mee wil profiteren van het enthousiasme dat over hun voorstel is ontstaan en zichzelf als voorstander wil afficheren, krijgt dat te horen.

Het is een strategie als een andere, maar de vraag is of Antwerpen echt zit te wachten op een nieuw bouwproject waar jaren over kan worden gekissebist. De mobiliteitsknoop blijft het belangrijkste probleem, en de discussie over de aanleg van een dak helpt dat niet vooruit. Wanneer het moeilijk is om voldoende middelen voor schoolgebouwen te vinden, getuigen de actievoerders van weinig realiteitszin om hier een thema van te willen maken. Een folieke van Manu Claeys moet het politieke debat in Antwerpen niet overheersen. Gelukkig ging het deze campagne vooral over Patrick Janssens en Bart De Wever.

LEES OOK
Bert Verhoye / 31-07-2019

Koro 31 juli 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 12-12-2018

Koro 12 december 2018

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert-300x300-300x300
Bert Verhoye / 21-11-2018

Koro 21 november 2018

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
bert-300x300-300x300