Eigenlijk weten we met zijn allen alles. Er zijn geen geheimen meer, noch verdoken agenda’s, noch manipulaties, noch juridische spelletjes. Feiten zijn feiten. ‘Operatie Kelk’, aanvankelijk bedoeld om te proberen te achterhalen of en hoe geestelijke oversten van dit land met gevallen van seksueel misbruik binnen de kerk zijn omgegaan, heeft zelfs op Wikipedia haar eigen lemma.
Daarin wordt geprobeerd uit te leggen hoe alles verlopen is en waarom. De feiten zijn gekend en tot vervelens toe herhaald, in dezelfde media, door dezelfde journalisten, met dezelfde achtergrondinformatie en zelfs dezelfde woorden.
Operatie Kelk is een machtsstrijd zoals die alleen tussen kerk en justitie kan worden uitgevochten. Een onvergelijkbaar voorbeeld van hoe clerus met vrouwe Justitia omgaat, en omgekeerd natuurlijk ook. Charme is wederzijds. De kerk, in dit dossier kardinaal Danneels en zijn advocaat Keuleneer. En justitie, volledig gemediatiseerd in onderzoeksrechter De Troy en zijn spectaculaire optreden.
Loge en kruis
Is het een strijd tussen loge en kruis? Een gevecht tussen advocaat en onderzoeksrechter. Of zou het een spelletje kunnen zijn tussen Kardinaal Danneels en Klein Pierke?
Het zou om waarheid moeten gaan. Maar zoals we ondertussen weten is waarheid voor de ene niet noodzakelijk waarheid voor de andere. Dus waar gaat het nu uiteindelijk echt over? Is het zoals het populistisch nogal uitdrukkelijk wordt naar voor gebracht de strijd tussen de loge en het kruis? Of is het eerder een gevecht tussen advocaat en onderzoeksrechter. Of zou het een spelletje kunnen zijn tussen Kardinaal Danneels en Klein Pierke, waarbij Klein Pierke spijtig genoeg duizenden mensen zijn, zoals u en ik, waarvan echter een deel heeft meegemaakt wat u nooit zou meegemaakt willen hebben? Het zou om waarheid moeten gaan. En geloof me, niemand die voorzichtiger met waarheid omgaat dan ik.
Onderzoeksrechter De Troy was ernaar op zoek. Naar de kiem in het kluwen dat de katholieke verantwoordelijken van ons land verborgen wensten te houden. Iets wat vandaag al lang niet meer te verbergen is. Het rapport Adriaenssens in België, het rapport Deetman in Nederland, de rapporten in Ierland over het bisdom Dublin, Ferns, Tuam, Cloyne, Raphoe, Limerick, de onderzoeksdaden in Polen, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, om nog maar te zwijgen over de rapporten en rechtszaken in de VS en Australië, de veroordelingen in Canada en Nieuw-Zeeland.
De Troy was in België op zoek naar iets wat ondertussen wereldwijd bekend is: de katholieke kerk heeft zich mondiaal schuldig gemaakt aan:
- het verzwijgen van seksueel misbruik binnen haar instellingen
- het binnenskamers houden van wat over de daders was geweten
- het niet aangeven van seksuele delicten en ander onverantwoord machtsmisbruik aan het gerecht
- het verplaatsen van daders naar nieuwe biotopen waar ze rustig konden doorgaan met hun perverse handelingen
- het systematisch ontkennen dat er een fundamenteel probleem bestond dat indruiste tegen de mensenrechten
- het bewust en gewild beschermen en verdedigen van het imago van het eigen instituut en de geestelijken die door het instituut werden aangesteld
Collaboratie
De Troy was in België op zoek naar de nieuwe vorm van verwerpelijke collaboratie. Kerkjurist Rik Torfs schreef in zijn boek ‘Wie gaat er dan de wereld redden?’:
Het merkwaardige, en misschien ook wel verschrikkelijke, van collaboratie is dat je niets hoeft te doen om vreselijk in de fout te gaan. Gewoon meedoen, uitvoeren, gehoorzaam zijn tot in het kleinste detail, is voldoende. De collaborateur (…) glijdt geruisloos de criminaliteit binnen door niets te doen. (…) Wie niet wil collaboreren, en tegelijk de moed mist om zich te verzetten, kan natuurlijk naar vluchtwegen op zoek gaan. Maar dat is nu juist het probleem: vluchten, het opzoeken van de luwte, het kiezen voor strikte neutraliteit, het bewust niet willen weten, is een houding die mogelijk door de beugel kan in een democratische samenleving in vredestijd, maar niet op momenten van wreedheid en schending van alles wat menselijk is. (…) Vanaf wanneer wordt het niet weten schuldig, wordt het collaboratie?
Niet elk doel heiligt alle middelen, dat beseffen we met zijn allen ondertussen ook. De kerk echter gebruikte alle middelen om ervoor te zorgen dat het blazoen van haar instellingen en vertegenwoordigers niet zou worden besmeurd. Verzwijgen, verstoppen, verplaatsen, ontkennen, relativeren en vooral niet toegeven. Ze ging zelfs zo ver om, in het midden van het losbreken van de schande, diegenen aan te vallen die de schande aan het licht wilden brengen. De collaborateur in de aanval.
Danneels
Dat niet elk doel elk middel heiligt weten we inmiddels al sinds onderzoeksrechter De Troy in vraag werd gesteld: was de inzet van zijn inbeslagnames in verhouding tot zijn doel? Daarom draait deze hele juridische hetze rond Operatie Kelk. Over niets meer noch minder.
Is er iemand, behalve Kardinaal Danneels en zijn advocaat, die vandaag open en bloot durft te beweren dat de kerkelijke overheden in België niets verborgen hebben, niets ontkend of verstopt hebben?
Maar het doel van zijn operatie was niets meer noch minder dan waarheid. Zijn doel was om het verzwijgen, verstoppen, verplaatsen, ontkennen, relativeren en vooral niet toegeven bloot te leggen. Of de acties die hij ondernomen heeft om zijn doel te bereiken in verhouding stonden tot dit doel kan niet langer ter discussie staan. Want er is nog altijd een verschil tussen methode en doel. Zelfs als De Troy een foute methode zou gevolgd hebben om zijn doel te bereiken, is er iemand in onze samenleving die niet de waarheid zou willen kennen die hij geprobeerd heeft bloot te leggen? Is er iemand, behalve Kardinaal Danneels en zijn advocaat, die vandaag open en bloot durft te beweren dat de kerkelijke overheden in België niets verborgen hebben, niets ontkend of verstopt hebben? Is er iemand die durft te beweren dat onderzoeksrechter De Troy geen redenen genoeg had om na te gaan hoe de kerk precies is omgegaan met de ontelbare slachtoffers waarvan ook hij de verhalen heeft gelezen? Is er iemand die in dit specifiek geval methode laat primeren op waarheid?
Mea culpa
Als het dan uiteindelijk zuiver over de ‘methode’ gaat, dan kunnen we allemaal van mening verschillen. Ik had ook liever gehad dat mijn aangifte die bij de Commissie Adriaenssens in vertrouwen werd afgeleverd, niet in beslag zou genomen worden waardoor de Commissie niet anders kon dan ophouden te bestaan.
Maar ik ben groot genoeg om ook toe te geven dat het werk van De Troy en zijn team de enige basis was om waarheid omtrent het schuldig verzuim van de kerkelijke oversten aan te tonen. Waardoor de slachtoffers eindelijk het ‘mea culpa’ zouden krijgen waarop ze recht hebben.
Justitie zou over mensen moeten gaan, niet over lettertjes of methode. Maar vandaag gaat justitie over methode, niet over waarheid. En ik gebruikte bewust nergens “de waarheid”, maar “waarheid”. Dat heb ik nog altijd aan de Jezuïeten te danken.
Word jij lid van Apache? Lees direct verder en steun onafhankelijke onderzoeksjournalistiek. Nu al vanaf 6,25 euro per maand.
Ja, ik word lid
Leuk, jij vond een van de paaseieren die verstopt zitten op onze website. Vind je ook de negen andere paaseieren? Sla de afbeeldingen op en mail ze allemaal door naar
Ieder z’n waarheid, dit is de mijne.
De Troy: media en advocaten (en ook Roel) maken er een potje van
“De Troy nam in de zomer van 2010 bij de commissie-Adriaenssens de dossiers rond honderden pedofiele geestelijken in beslag” meldde Belga op 20/03 bij het ontslag van Wim De Troy. Hoe durft Belga, overgenomen door alle media, deze 475 spontane meldingen van slachtoffers aan een professionele commissie, ‘pedofiele dossiers’ noemen terwijl het om het eerste spreken ging van oudere mensen over wat hen enkele decennia eerder was overkomen. Door dit woordgebruik speelt Belga mee in het legitimeren van een gerechtelijke actie die al door dat zelfde gerecht van de tafel geveegd is en die de slachtoffers die gesproken hebben miskent.
“Operatie zerk”
Dat slachtoffers en het parket-generaal van Brussel tegen de inbeslagnames van hun dossiers terecht reageerden, wordt meteen ‘operatie sabotage’ genoemd. Slachtoffers die op hun rechten staan worden zo tot vijanden van het onderzoek en tot kerkvriendjes gedegradeerd. De inbeslagnames bij Danneels en het Aartsbidsom stonden in functie van de roof van de 475 Adriaenssensdossiers en hebben vooralsnog na anderhalf jaar niets opgeleverd. Enkel met volle medewerking van slachtoffers kan het gerechtelijk onderzoek tot iets leiden/ Enkel wanneer ‘operatie kelk’ door het Hof van Cassatie op 03/04/2012 als ‘operatie zerk’ wordt geklasseerd zullen de slachtoffers misschien de rust vinden die hen brutaal door Wim De Troy op 24/10/20 werd ontnomen.
De Troy heeft de kerk uit de wind gezet
Wim de Troy zal de geschiedenis ingaan als de onderzoeksrechter die met een papiertje in de hand om de crypte van Kardinaal Mercier te onderzoeken, de 475 meldingen van slachtoffers bij de Commissie Adriaenssens heeft in beslag genomen en geschonden. Juist omdat z’n inbeslagname onwettig was zijn al deze meldingen en de informatie die zij bevatten en niet verder geëxploreerd zijn door de commissie Adriaenssens, nietig verklaard. Als er iemand de kerk uit de wind gezet heeft, dan is het Wim de Troy wel.
De Troy breekt vertrouwen verder af
Nadat de kerk anderhalf jaar na het verdwijnen van de commissie Adriaenssens opnieuw professioneel bemande meldpunten installeerde, zie http://www.misbruikindekerk.be, was De Troy er na drie dagen weer als de kippen bij om opnieuw tot inbeslagnames over te gaan, ook van nieuw in vertrouwen gemeld misbruik. Het vertrouwen van de slachtoffers tav het gerecht, maar vooral ook tav de kerk moest nog vlug definitief kapot gemaakt door deze kapitein die zichzelf altijd een schot voor de boeg gegeven heeft en nu nog voor het zinken z’n schip verlaat.
Het zootje van De Troy: schuldig verzuim te laat gevorderd
De onderzoeksopdracht voor De Troy naar schuldig verzuim is pas op 25/10/2010, de dag na de inbeslagnames van ondermeer bij het Aartsbisdom en Danneel op 24/10/2010 uitgeschreven. De Troy. Niet te vergeten, deze inbeslagnames evenals deze in Leuven bij Adriaenssens zijn gebeurd nog voor de cryptesin Mechelen werden opengebroken. Wim De Troy heeft er dus niet alleen een zootje van gemaakt, hij heeft het pas ontloken vertrouwen van honderden slachtoffers, die na de zaak van Gheluwe voor het eerst gesproken hebben ernstig beschadigd. Los van het feit dat deze 475 slachtoffers met melding van het eerste uur tot vandaag nooit meer van iemand nog iets heeft vernomen heeft de grote meerderheid zich terug in de stilte gehuld waarin zij decennia hebben verbleven.
De Troy geeft toegang tot alle slachofferdossiers
Wim De Troy heeft het ook bestaan om aan advocaat Van Steenbrugge toezegging te geven, 2 weken voor de nietigheid van z’n inbeslagname van slachtofferdossiers werd uitgesproken, om al deze dossiers in te zien en op mp3 in te spreken, zonder consultatie van de advocaten van andere slachtoffers of van de slachtoffers zelf. Het zijn ook 6 slachtoffers geweest, waaronder de neef van Van Gheluwe, die aan dit advocatenbureau toelating gegeven hebben om z’n neus in de dossiers van alle andere slachtoffers te steken. Was hen bekend dat hun advocaat tot deze dossierschending van andere slachtoffers zou overgaan en hebben zij hier toelating voor gegeven? Met 3 advocaten heeft advocatenbureau Van Steenbrugge gedurende 2 dagen in de politiegebouwen in Brussel honderden slachtofferdossiers ingesproken. Die van Devillé hadden ze al, zo heeft Mussche zich ter plaatse in de politietoren verzekerd in een telefoongesprek dat Rik Devillé fier vermeldt in het boek van Tieleman.
Klacht tegen 6 slachtoffers en Vansteenbrugge geseponeerd
Het parket-generaal van Brussel is tegen deze gang van zaken in beroep gegaan maar dit moet nog behandeld worden. Zelf heb ik langs een PV een klacht ingediend tegen de 6 slachtoffers en hun advocaat die zij gelegitimeerd hadden om mijn en alle andere dossiers in te zien. Deze klacht werd recent door Bulthé, procureur des Konings in Brussel geseponeerd, zo meld Glenn Audenaert in het dossier dat ik deze keer wel kon inzien. De toezegging door De Troy was wettelijk maar het beroep ertegen moet door een KIB behandeld worden.
Krokodilletranen
Wie nu tranen met tuiten weent omwille van het zelfgekozen ontslag van De Troy, zijn diegenen die mee de inbeslagname van slachtofferdossiers mogelijk gemaakt hebben (Devillé) of zonder toezegging van de slachtoffers, met goedkeuring van De Troy, er naar believen kopies op mp3 van genomen hebben. De media slagen er niet in, of wensen geen ander uitzicht op deze zaak te geven, samen met advocaten maken zij er een potje van waarin de slachtoffers verder gaar gestoofd worden.
Wie verliest kan toch winnen
Eindelijk saneert De Troy zichzelf nadat hij onder meer door mezelf gewraakt werd. Zelf heb ik bv van hem geen toezegging gekregen om m’n eigen dossier of dat van ‘operatie kelk’ in te zien, omdat ik een gevaar was voor de privacy van andere slachtoffers, iets waartegen ik ook klacht heb ingediend die nog moet behandeld worden. Zelf heb ik bij Hennart, de eerste voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg in Brussel die de griffier van De Troy overgeplaatst heeft, aangedrongen om een tuchtonderzoek naar een De Troy te openen. Beiden zijn op niets uitgedraaid, maar De Troy trekt zelf z’n conclusies. Wie verliest kan toch winnen, dat is België.
Herstelt de nieuwe onderzoeksrechter het vertrouwen?
En hopelijk komt er een onderzoeksrechter die met een fundamenteel respect voor de slachtoffers, z’n tanden écht in het dossier zet en het vertrouwen van de slachtoffers terug weet te winnen en dit op elk vlak waar de aanklachten tegen de kerk hard kunnen gemaakt worden en tot veroordelingen kunnen leiden.
Jan Hertogen
1 van de 475 met melding bij de commissie Adriaenssens,
met klacht bij het parket in Hasselt die nog verder in onderzoek is en
met een klacht wegens schuldig verzuim die aan Brussel is doorgegeven.
In betere tijden zou ik nu geweend hebben van vreugde. Vreugde omdat hij (De Troy, mocht dat niet duidelijk zijn) weg is. Maar het is te laat. Vreugde ken ik niet meer.
Pater Jos was de eerste die met zijn poten aan iets zat dat niet van hém maar van mij was.
De Troy en zijn bende was de tweede.
Vansteenbrugge en de zijnen was de derde.
Komen er nog??
De eerste is dood. Tot mijn spijt gebeurde dat spontaan. Lang geleden.
Wat de twee laatsten bereikt hebben? Dat ik zonder enige vorm van hulp, bijstand, begeleiding, … ben achter gebleven en intussen het vertrouwen in zo wat alles en iedereen ben kwijt geraakt.
Zegt het wat dat de enige waar ik dezer dagen (daadwerkelijke) hulp en bijstand van krijg de …. bisschop van Antwerpen is?
De Troy, blij dat je weg bent. Ik wens je even veel “geluk” toe als je mij hebt bezorgd. Jammer dat je “die andere” niet mee neemt. Jullie pasten zo goed bij elkaar.
Staf Van Opstal
Ook 1 van de 475 met melding bij de commissie Adriaenssens.