Het typische gehakketak tussen twee kandidaten die elk woord van de tegenstrever in twijfel trekken of een leugen noemen was het. Niets nieuws dus. Rubalcaba distantieert zich voorzichtig van zijn partijgenoot en eerste minister tot 20 november, Zapatero. De boodschap is duidelijk: Hij is Zapatero niet en zal een socialistische koers varen, maar niet die van zijn voorganger.
Underdog
Dat het beleid van zijn voorganger geen succes was de afgelopen acht jaren hoeft geen betoog. Zapatero wilde elke regio in het land te vriend houden en nam op geen enkel moment harde maatregelen om de crisis te beteugelen. Met alle gevolgen van dien.
De uittredende socialisten hebben weinig te verliezen. Zij zijn de uitgesproken underdog die volgens de conservatieven volledig verantwoordelijk zijn voor de financiële malaise waar Spanje in is verzeild geraakt.
Verandering
En net daar wringt het schoentje voor de toekomst. Het land is een puinhoop en geen enkele van de partijen komt met een gedegen plan op de proppen. De socialisten hebben het over een Marshall plan waarbij ze leningen willen aangaan bij de Europese investeringsbank om de economie aan te zwengelen. Nog meer schulden dus. Het conservatieve plan bestaat erin “maatregelen te treffen waar nodig en alles te hervormen wat vierkant draait”. Zij vragen de onvoorwaardelijke steun van de Spanjaard, ongeacht leeftijd of ideologie en werpen zich op als redder van het vaderland.
Met welk programma is vooralsnog een raadsel. Hervormen? Maatregelen treffen? Voorlopig veel gezwets en demagogische rookgordijnen. Toch voorspellen de opiniepeilers een daverende overwinning voor de conservatieven. De Spanjaard zal voor verandering kiezen, niet voor een gedegen beleidsprogramma. Dat laatste lijkt niemand te hebben.
