Gravensteengroep valt van de wereld

Peter Casteels
Moraalfilosoof Etienne Vermeersch nam het initiatief om een manifest te schrijven dat het hoofdstuk van de nota-Di Rupo over de rand rond Brussel viseert (Foto Danny Gys - Reporters)
Moraalfilosoof Etienne Vermeersch nam het initiatief om een manifest te schrijven dat het hoofdstuk van de nota-Di Rupo over de rand rond Brussel viseert (Foto Danny Gys - Reporters)
Moraalfilosoof Etienne Vermeersch nam het initiatief om een manifest te schrijven dat het hoofdstuk van de nota-Di Rupo over de rand rond Brussel viseert (Foto Danny Gys - Reporters)
Moraalfilosoof Etienne Vermeersch nam het initiatief om een manifest te schrijven dat het hoofdstuk van de nota-Di Rupo over de rand rond Brussel viseert (Foto Danny Gys - Reporters)

Het begon met Wouter Beke. Die man moet een afschuwelijke vakantie hebben gehad, waarin ‘Brussel-Halle-Vilvoorde’ en ‘Samen is Super’ hele dagen als militaire bevelen in zijn hoofd bonkten. Om zichzelf tot rust te brengen gaf hij in de derde week van de onderhandelingspauze een interview aan Het Laatste Nieuws. “Eerst BHV, dan de begroting’’, was de boodschap, die hij de dagen daarna nog vaak luidop en op een flinke toon tegen zichzelf zou herhalen.

Van de Cloot

Dat interview verscheen op een moment dat de beheerders van uw pensioenfondsen als razende gekken tekeer gingen. De beurzen verzilverden de Europese schuldencrisis en de Amerikaanse malaise met een race to the bottom, die dagelijks ettelijke miljarden deed verdampen. Politici kwamen halsoverkop uit vakantie terug, ook al was het maar om Ivan Van de Cloot op te laten houden, want veel meer viel er eigenlijk niet te doen. Beleggers hebben hun eigen, gekke willetje. Ondertussen werden verontrustend lage groeicijfers uit de ons immer omringende landen bekendgemaakt, die een tweede recessie weer iets dichterbij brachten.

Wie op zulke momenten met zijn gedachten bij Brussel-Halle-Vilvoorde is, kan enkel de voorzitter zijn van een partij die eerder dat kiesarrondissement tot de inzet van haar overlevingsstrijd maakte. Een partij die enkele jaren geleden over niets liever praatte dan over het gemak waarmee dat vermaledijde onding te splitsen viel. Althans, dat zou toch iemand die af en toe een krant leest denken, maar het was buiten de Gravensteengroep (voor een solidaire, verdraagzame en respectvolle samenleving, is de ondertitel) gerekend.

Het manifest van de Gravensteengroep, dat op zijn best een satire is over het territorialiteitsbeginsel, is veruit de meest waardeloze bijdrage aan het debat over de toekomst van België.

Vermeersch

Moraalfilosoof Etienne Vermeersch nam het initiatief om een manifest te schrijven dat het hoofdstuk van de nota-Di Rupo over de rand rond Brussel viseert. Hij is de man die graag aandacht trekt met de onheilsvoorspelling dat de wereld staat te vergaan als niemand gauw een geboortebeperking afkondigt. Een man die van zichzelf vindt dat hij kijk op de zaken heeft. Hij schreef het werkstuk omdat hij vond dat N-VA bij haar afwijzing van de nota de aandacht veel te veel vestigde op de sociaaleconomische voorstellen. Het gaat Etienne Vermeersch niet om politiek, maar om rechtvaardigheid.

Zo komt het dat de Gravensteengroep tussen de economische en andere crises door energie vindt om zich op te winden over de Brusselse op- en afritten, dat de Franstaligen in de faciliteitengemeenten slechts om de zes jaar hun taalkeuze moeten aangeven en de nakende ratificatie van het minderhedenverdrag. Een regelrechte provocatie heet dat laatste. Allemaal Vlaamse toegevingen waar niets tegenover staat. Net als een federale kieskring, want ook daar is elke goede Vlaming tegen. Het pamflet van de ‘Niet in onze naam’-actie was een gedrocht, maar dit schrijfsel, dat op zijn best een satire is over het territorialiteitsbeginsel, is veruit de meest waardeloze bijdrage aan het debat over de toekomst van België.

Dat stuk grond

Los van de onwerkbaarheid van het territorialiteitsbeginsel bij een metropool als Brussel, is het de volstrekte irrelevantie van deze kwestie die blijft verbazen. Bij de noodzaak van een bevoegdheidsverdeling kan iedereen zich iets voorstellen – hervormen om onze welvaart te behouden!, dat idee -, maar intellectuelen die Brussel-Halle-Vilvoorde als ijkpunt voor hun rechtvaardigheidsgevoel nemen, zijn niet links, ook niet rechts, maar van de wereld af.

Karel De Gucht – de Mark Eyskens van Open VLD volgens de Reddy De Mey van N-VA – sprak in Humo (tegen Eric Goens godbetert) waarschijnlijk het meest heldere inzicht uit over de Brusselse rand. “Die mensen die daar wonen, de zogenaamde Frans- en anderstaligen, waarom wonen die daar? Omdat ze daar ooit een stuk grond hebben gekocht, tiens. Ja toch? En dat stuk grond, dat is hem toch door iemand verkocht? Nee?” Zoveel slechte Vlamingen onder ons, en niemand die hen op hun verpletterende verantwoordelijkheden wijst.

LEES OOK
Anton Jäger / 04-06-2021

De Coningskwestie

Wat vertelt de online steun van duizenden Vlamingen over het Vlaanderen van vandaag en gisteren? 
BRUSSELS BOIS DE LA CAMBRE LA BOUM THREE
Anton Jäger / 29-04-2021

Een woke réveil

België haalt traag maar gestaag Amerikaanse debatten over racisme en wokeness in. De geïmporteerde Amerikaanse woordenschat marginaliseert wel de economische dimensie van raciale…
black lives matter antiracisme racisme
Anton Jäger / 21-04-2021

Macron, de laatste neoliberaal

Emmanuel Macron beloofde Frankrijk te hervormen tot een links-liberaal paradijs, vrij van extreemrechts, maar ontpopte zich tot ‘laatste neoliberaal’ die zo het bedje voor…
49104589471_07373383dd_k