Euthanasie blijft een heikel thema. Toen Hugo Claus besloot uit het leven te stappen en Guy Verhofstadt daar publiekelijk begrip (.pdf) kon voor opbrengen gingen de poppen ook aan het dansen. Wat mij vooral opvalt bij dit gevoelig onderwerp is dat er twee fanatieke kampen zijn. Hevig voor of hevig tegen.
Genieten
Van heel nabij maakte ik gedurende een aantal jaren een geval mee van een tetraplegische medemens met multiple sclerose, fervent voorstander van euthanasie maar die besloot deze stap niet te zetten. Zijn fysieke toestand was nochtans niet rooskleurig te noemen. Gat in de keel, tracheotomie, voeding via een buis in de maag en bijna volledig verlamd. En toch genoot hij van het leven naar eigen zeggen.
“Vroeger genoot ik van motorrijden, nu ik geniet ik van de vogels 's ochtends in mijn tuin. Zolang ik geniet van dingen ben ik hier graag.” Ik ben altijd onder de indruk geweest van de levenslust die hij bezat. Zijn omgeving juichte zijn beslissing toe en respecteerde die. Zijn vrouw stond voor een schier onmogelijke opdracht hem thuis te verzorgen. Ze deed het twintig jaar lang zonder morren. Het is weinigen gegeven.
Maar wat als je weet dat een ziekte als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt en je niet beschikt over die levenslust zoals hierboven beschreven? In het geval van Hugo Claus, een mens die schrijven en nadenken nodig had als zuurstof? Hij wist verduiveld goed dat het slechter en slechter met hem zou gaan en de dag zou aanbreken dat zijn hersenen hem voor een groot deel in de steek zouden laten. Hij koos ervoor om het wel te doen. En zoals in het geval van Peter Smedley waren er velen die moord en brand schreeuwden.Tom Lievens: Het trieste is dat diegene die de lange, meestal pijnlijke weg, verkiest, zonder meer bejubeld wordt, diegene die kiest voor euthanasie wordt als een zonderlinge gek beschouwd
Keuze
Uw dagen in een verzorgingskliniek doorbrengen, beroofd van zowat alles wat u dierbaar is, met de wetenschap dat uw dagen geteld zijn lijkt mij een wrede praktijk. Lees goed de vorige zin: “lijkt mij”, dus mag en moet het kunnen, maar het moet een keuze blijven. Ieder heeft de vrijheid en het recht bij zijn volle verstand zelf te kiezen. Het trieste van deze problematiek is dat diegene die de lange, meestal pijnlijke weg, verkiest, zonder meer bejubeld wordt, diegene die kiest voor euthanasie wordt bijna als een zonderlinge gek beschouwd.
Het gaat in dit geval niet over mentaal zieke mensen met zelfmoordneigingen, het gaat over mensen die weten dat ze binnen korte tijd in een situatie zullen belanden waarvan ze weten dat hun vrijheid beknot zal worden. In dat geval is euthanasie kiezen voor vrijheid.
