Mag ik even braken op u, heren politici? Uw commentaren op de boodschap die uw klootjesvolk afgelopen zondag vanuit de Brusselse straten zond, waren ronduit arrogant. Die arrogantie past u niet. Met schaamrood op de wangen zou u de onderhandelingen moeten hernemen, niet na eerst allen een schuldbekentenis af te leggen en u onderling te excuseren voor het gijzelen van een land.
De door u geleverde commentaren bewijzen voor mij dat u vastbesloten bent het triestige record van langste regeringsvorming aller tijden te breken.
Een volk dat de straat optrekt, heeft iets te vertellen. Als het dat dan nog doet op een pacifistische wijze gespeend van eender welke politieke kleur, dan kan ik alleen maar met open mond toekijken en denken: chapeau. Heren politici, men wil een regering. Is dat dan teveel gevraagd?
Alhier, in Spanje, komt het volk met moeite op straat. Nochtans zijn er redenen te over. De crisis hield hier dermate huis dat er ondertussen 4,4 miljoen werklozen zijn. Werk is er niet en velen zijn reeds aan het einde van hun wettige werklozensteun aanbeland. Geen inkomen dus.
“Hoe komt dat toch?”, vroeg ik mij afgelopen zondag af toen ik de beelden zag vanuit het Brusselse.
Daar blijken verschillende redenen voor te zijn. Families zonder enige vorm van inkomen doen om het even welk werk in het zwart. De homp brood en het eventuele beleg moeten aangekocht. De familiebanden zijn over het algemeen ook hechter hier dan in België. Dat heeft als resultaat dat mensen elkaar uit de brand helpen zover mogelijk. Dus echt tijd om de straat op te komen om verbeteringen af te dwingen is er niet.
Een andere reden is dat Spanje een verdeeld land is. Catalanen, Basken, Madrilenen, Gallegos en Andalusiërs gunnen elkander bijwijlen het licht in de ogen niet. Klinkt u wellicht wel bekend.
Nu balanceert men nog net op het randje dat men kan overleven. De vooruitizchten voor de volgende twee jaar zijn allesbehalve rooskleurig. Hoe lang zal het duren voor die toch moeilijke situatie evolueert naar een explosieve situatie?
Daarom heren politici is het uw verdomde plicht om de stem die u kreeg te respecteren en ernaar te handelen in eer en geweten. Of is het de bedoeling dat de boel op te blazen en ook in een keiharde crisis te belanden zoals hier?
