"In feite is het gedrag van de kinderen een spiegel van de maatschappij", weet Birsen Taspinar. "Dat is het angstaanjagende ervan. Ze vertellen ons hoe het met ons, volwassenen, en als samenleving gesteld is."
MO.be noteerde voor het februarinummer van het magazine in individuele gesprekken en focusgroepen een rits getuigenissen over racistisch getinte pesterijen op de lagere school. Ook bij allochtonenen onderling. De ouders weten niet altijd hoe er mee om te springen. Bovendien komen sommige pesterijen en negatieve uitlatingen van de leerkrachten en het schoolpersoneel zelf. Of ze relativeren de gebeurtenissen.
Identificatiefiguren
Marc Laquière, voormalig leerkracht en verantwoordelijke bij IQRA, een onderwijsproject van de Federatie van Marokkaanse Verenigingen, vindt het gedrag van de volwassenen het hardst.
"Het maakt niet zoveel uit of je naar een witte of een concentratieschool gaat. Pesterijen komen van andere kinderen, maar denigrerende uitspraken over religie of tradities komen vooral van volwassenen, van het personeel van de scholen", stelt hij vast. "Leerkrachten zijn identificatiefiguren voor kinderen. Hun mening en gedrag hebben een enorme impact op leerlingen."
Racisme
Opvallend, in de loop van het onderzoek leerde de redactie van MO.be het woord racisme te vermijden. Bij scholen gaan de deuren dicht als ze het woord horen. Ook deskundigen springen voorzichtig met de term om. Zelfs allochtonen zijn bang voor het woord, ontdekte de redactie.
