N-VA-voorzitter en koninklijk verduidelijker heeft de koning een lijvige nota overhandigd. Professor politieke wetenschappen Herman Matthijs analyseerde de tekst voor Apache. ‘Dit rapport bewijst nog eens de compromisbereidheid van de N-VA’, oordeelt Matthijs.
Door Herman Matthijs
Professor Herman Matthijs (VUB).
Liefst 62 bladzijden is de tekst van clarrificateur Bart De Wever (.pdf) aan de koning over de bijna vier maanden durende federale formatie. Dat rapport was zondagnamiddag al heel snel beschikbaar voor het publiek, en of dat een goed teken is voor de formatie zal de toekomst uitwijzen.
De tekst behandelt diverse items. Maar enkele lijnen zijn duidelijk te trekken door de tekst.
Er komt alvast geen confederaal systeem. Men blijft in dit rapport bij het huidige federale systeem. De tekst is op diverse punten zeer vaag en daardoor kan het desbetreffende resultaat nog alle kanten op. De koninklijk verduidelijker blijft bij de split van Gemeenschappen versus Gewesten. Men stelt dus niet voor om te werken op basis van de Gewesten, wat transparanter zou werken. In ieder geval zal de tegenstelling Gemeenschap versus Gewest aanleiding blijven geven tot problemen in de praktische werking.
Mijn bespreking van dit rapport gaat niet in op de aspecten omtrent de technische materie van de bijzondere financieringswet.
Reduceren
De tekst van senator Bart De Wever behandelt in zijn eerste hoofdstuk de hervorming der federale instellingen. Daarvoor heeft hij de mosterd gehaald bij onze noorderburen. Hij pleit ervoor om het aantal ministers en staatssecretarissen te beperken. Dat is zeker een nobel doel van de verduidelijker, maar is zoiets haalbaar in een mogelijke coalitie met zeven partijen?
Op bladzijde vijf wordt er voorgesteld om het aantal functies in het parlement (ondervoorzitters, secretarissen, enzovoort) in aantal te beperken en ook de desbetreffende verloning te reduceren. Maar dat idee is geen bevoegdheid van de regering. Een aanpassing van het reglement van de Senaat of de Kamer volstaat hiervoor.
Zeer diplomatisch
Zo wordt er ook geijverd om een zelfde statuut te maken voor alle parlementsleden. Dat idee botst wel met het begrip van de constitutieve autonomie (p. 42) waar het rapport voor pleit.
Over de Senaat zegt het rapport zeer diplomatisch dat de samenstelling en de taakstelling wordt aangepast aan de hervormde institutionele structuur. Voor de kenner van de Belgische politiek wil dat zeggen dat nog vele partijen de Senaat willen laten bestaan.
Heterogeen pakket
De zesde koning der Belgen verneemt op bladzijde zeven (punt vier) van het rapport dat de republikeinse leider van de N-VA uitvoering wenst te geven aan het senaatsrapport met betrekking tot de dotaties aan de leden van de koninklijke familie. Ook meldt het verslag dat de koninklijke functie moet geharmoniseerd worden. Wat dat betekent, is niet nader omschreven, doch de politieke kenner weet dat het betrekking heeft op een protocollaire functie.
Het rapport pleit er ook voor om Gewesten bevoegd te maken voor de indeling der provincies. De Gewesten worden ook bevoegd voor de brandweer. Opmerkelijk is dat de politie en de dringende medische hulpverlening federaal blijven. Hoe een dergelijk heterogeen pakket de veiligheidspolitiek ten goede moet komen is niet duidelijk.
Pas op bladzijde 44 van het rapport aan de koning komt de kieskring BHV ter sprake. Uiteraard is het voorstel hier om te splitsen en dat geldt ook voor het gerechtelijk arrondissement. Wel geeft het voorstel niet onbelangrijke voordelen aan de Franstalige inwoners in de zes faciliteitengemeenten rond Brussel. Het Brussels Gewest mag van de koninklijke verduidelijker 250 miljoen euro extra verwachten, met ander woorden de helft van de gevraagde som..
Conclusie
Opvallend is ook dat het rapport niet spreekt over artikel 35 van de grondwet en de opening naar een confederatie. Een voorstel gebaseerd op basis van dat artikel vereist ook al veel minder bladzijden voor een rapport aan het staatshoofd.
Als deze tekst de basis wordt van een nieuwe staatshervorming, dan is dat een volgende stap in het federale proces. Aangezien er na een mogelijke nieuwe hervorming van de staat nog vele problemen over blijven en het aantal heterogene bevoegdheidspakketten toeneemt, zal er snel de roep zijn om een nieuwe staatshervorming. Bipolaire landen zijn echter altijd in beweging en de weg naar het confederalisme zal zeker zijn eindpunt niet kennen in het jaar 2010.
Reeds enige uren na de bekendmaking van het rapport werd het door de Franstalige politieke partijen naar het historisch archief verwezen. Dat bewijst dat er nog altijd een intergalactische afstand bestaat tussen het Vlaamse minimum en de uiterste grens tot waar de Franstaligen willen gaan. Dit rapport bewijst ook nog eens, na het Antwerpse bruggenverhaal, de compromisbereidheid van de N-VA.
Het Franstalige ‘non’ aan Bart De Wever komt de populariteit van zijn partij alleen maar ten goede. Hoe zei Bart De Wever het alweer op de avond van 13 juni: ‘Nil volentibus arduum’ (niets is moeilijk voor zij die willen ). De koning zal een andere persoon moeten zoeken om de formatie vlot te krijgen met het devies ‘Nunc aut nunquam’ (nu of nooit). Tenzij we in dit boeiende politieke jaar terug naar de stembus gaan.
Professor Herman Matthijs doceert politieke wetenschappen aan de VUB.
Apache is gegroeid uit De Werktitel, de eerste Vlaamse blog geschreven door professionele journalisten. De Werktitel zag op 14 oktober 2009 het levenslicht, Apache nam op 24 februari 2010 zijn plaats in. Maar het werk startte al in het voorjaar van 2009, toen een aantal journalisten de koppen bij elkaar staken en beslisten om zich in een avontuur te storten. Omdat degelijke, ongebonden journalistiek nodig is.
Lees direct verder en steun onafhankelijke onderzoeksjournalistiek. Nu nog aan 6,66 euro per maand.
Ja, ik word lid
Dit bewijst dat de Franstaligen slechts in 2 zaken zijn geïnteresseerd:
– de financiële transfers naar Brussel en Wallonië zolang mogelijk in stand houden (ook al nekken die de federale schatkist)
– en als dit niet langer kan doen ze wel alleen verder mét Brussel en mét zoveel mogelijk Vlaamse gemeenten in de rand. Ze kloppen dan wel bij Frankrijk aan.
Ik denk dat we ons hier dringend bewust van moeten worden. Men kan vanaf vandaag niet meer zeggen dat N-VA uit is op de splitsing van het land.
De franstaligen hebben reeds lang België opgegeven – la Belgique sera latine ou elle ne sera pas – en zijn bezig zoveel mogelijk (centen) uit de brand te slepen. Dat heeft men in politiek Vlaanderen nog niet door en put men zich uit in overbodige compromisvoorstellen.
“boeiende politieke jaar”?
Voor een prof politieke wetenschappen misschien, maar wat heeft Jan met de pet eraan?
Misschien heeft Herman het over de ego-oorlogen in de Wetstraat. Of over de onprofessionele omgang met de pers, of over het feit dat er nog steeds geen regering is.
Misschien zelfs over het belastinggeld dat hiermee al verkwist is. Ik vraag me af hoeveel de onderhandelingen al gekost hebben voor de burger. Laat staan eventueel nieuwe verkiezingen.
Boeiend kan ik het niet vinden. Frustrerend is toepasselijker.
Ik vindt het vooral frustrerend hoe verkozene omgaan met hun functie en met het falen van de uitvoering daarvan. Het is alsof regeren een bijzaak is geworden. Natuurlijk is het tegendeel waar. Naar mijn mening is het hun PLICHT. Elke dag zonder nieuwe regering is een dag dat men zich niet bezig houdt met hun kerntaak. Het dienen van het volk.
De enige politiek die er wordt gevoerd, is partijpolitiek. Partijen zijn belangrijker geworden dan een regering. De partij-achterban is belangrijker geworden dat de kiezer. Het doet me denken aan wat er in de kerk aan het gebeuren is.
Kan iemand mij eens uitleggen waarom Bart De Wever nu eigenlijk zo nodig de stekker uit de preformatie moest trekken en alle tellers op nul zetten? Was het misschien om er zeker van te zijn dat de Franstaligen dan onmiddellijk en unisono NON zouden roepen op zijn, hum hum, constructieve voorstellen?
Hoewel het een strategische blunder van formaat is dat Elio, Joelle en Jean-Michel niet wat langer hebben gedaan dat ze er moesten over nadenken om vervolgens met een flinke “ja, maar…” voor de dag te komen, kan ik mij toch niet even verwijtend opstellen als de meeste commentatoren. Wie verder kijkt dan de twee laatste dagen en de evolutie van de formatiedynamiek over een wat langere periode bekijkt kan toch moeilijk anders dan vaststellen dat Bart De Wever op een sublieme doch erg slinkse en valse manier de volgende verkiezingen voorbereidt.
Het is niet omdat de man zegt dat hij er alles aan doet om verantwoordelijkheid op te nemen dat dit ook echt het geval is. “Zouden we anders al zo lang en hard mee hebben vergaderd?”, vraagt hij de toehoorder regelmatig, ten bewijze van zijn goede wil. Ja, dat zou hij en dat doet hij. Nogal wiedes dat hij anders geen enkele stem meer zou overhouden.
En vergis u niet, ik zou ook graag een grondige staatshervorming zien, maar de manier waarop die tot stand zou kunnen komen is jammer genoeg nog niet uitgeprobeerd.
@sok: U negeert in uw achterdochtige verhaal het concrete voorstel dat BDW heeft geformuleerd en de zeer concrete toegevingen die hij daarin doet. Als hij werkelijk “op slinkse en valse manier de volgende verkiezingen voorbereidt” dan had hij zich het risico niet kunnen permitteren dat de franstaligen zijn voorstel zouden aanvaarden.
Om op uw vraag te antwoorden: ik vermoed dat hij spijt had van de manier waarop hij de onderhandelingen had aangevat (een beginnersfout, ongetwijfeld) en inzag dat de franstaligen die onderhandelingen eeuwig zouden rekken zonder ooit over de fundamentele dingen te willen praten.
@Krommenaas: het is waar dat ik erg achterdochtig ben wat betreft de motieven van de Vlaams-nationalisten en daardoor misschien al eens te snel denk dat ze vals spelen. Toch vind ik het tegenargument van de “toegevingen” nogal magertjes. Eerst zorgen dat je al op voorhand een “non” zal krijgen en dan met kleine toegevingen afkomen is voor mij echt niet genoeg om mijn achterdocht weg te nemen.
Maar we hebben wel geluk: de nabije toekomst kan het uitwijzen. Zowel de franstaligen als de andere vlaamse partijen zien in de tekst wel een basis om verder te onderhandelen en de op tafel liggende pistes verder te concretiseren. Als Bart De Wever nu, gespeeld verontwaardigd, zal stellen dat hij niet langer aan therapeutische hardnekkigheid wil vasthouden heb ik gelijk. Gaat hij op basis van zijn eigen tekst nu verder onderhandelen dan heb jij gelijk. Zullen we er een kleine weddenschap op inzetten?
Tot slot nog dit: is het niet even achterdochtig om te stellen dat de franstaligen de onderhandelingen eeuwig willen rekken? Negeer je dan niet evenzeer de zeer concrete toegevingen die Elio Di Rupo gaandeweg al deed?
@Sok. U schrijft:
“Zowel de franstaligen als de andere vlaamse partijen zien in de tekst wel een basis om verder te onderhandelen en de op tafel liggende pistes verder te concretiseren.”
Dat klopt in elk geval niet voor PS en CDH. Die willen inderdaad verder onderhandelen, maar niet op basis van de tekst van BDW. Aan Franstalige kant wil alleen Ecolo dat.
Op welke basis PS en CDH dan wel willen onderhandelen? Geen idee. Waarschijnlijk op basis van iets dat ze liever niet op papier zien staan.
@hoho: ik zie eerlijk gezegd niet goed hoe er zou kunnen worden verder onderhandeld zonder de tekst van De Wever te integreren in de verdere gesprekken. Tenzij het nu aan PS en CDH is om “de stekker er uit te trekken en de teller op nul te zetten.”
Ondertussen lees ik alweer dat NVA het splitsingsvoorstel voor BHV opnieuw indient via parlementaire weg. “‘Dit is geen daad van agressie richting Franstaligen”, zegt Ben Weyts. Mag ik nu weer niet denken dat NVA niet echt een akkoord voor ogen heeft? En hoe eerlijk is het om iemand recht in de kloten te stampen en dan te zeggen dat het geen daad van agressie is?
Indien de franstaligen even de tijd hadden gekregen om hun emoties een beetje onder controle te krijgen en te luisteren naar de gematigde vlaamse stemmen zou er volgens mij zeker verder naar een communautair akkoord gewerkt kunnen zijn. Met de herindiening van een parlementair splitsingsvoorstel voor BHV is die kans alweer een heel stuk kleiner.
Is het dan echt zo onbegrijpelijk dat de franstaligen over NVA zeggen: “Wie gelooft die mensen nog” ?
Een parlementsvoorstel indienen lijkt me een eminent democratische daad, hoe dan ook. Het is toch wel lichtjes absurd dat zoiets wordt geïntepreteerd als “iemand recht in de kloten stampen”…
@hoho: Waar bent u de laatste jaren geweest? Nu doen alsof dit gewoon een democratische daad is terwijl het land al zo lang strompelt en struikelt over dit voorstel en de franstaligen elke keer een hartinfarct krijgen wanneer de kwestie op deze manier wordt aangebracht is niet serieus. U mag mijn interpretatie dan absurd vinden, ze komt wel meer overeen met de werkelijkheid dan de tsjevenpraat dat dit toch maar gewoon een democratisch parlementsvoorstel is.
Uiteraard is een parlementsvoorstel indienen een eminente daad van democratisch handelen. Alleen is het in dit Belgenland zo goed als onmogelijk om niet onderhandeld tot grote hervormingen te komen. Het spelletje van alarmbelprocedure en andere remmende aanpak zijn inherent aan het systeem. En maar goed ook, tenminste als je ziet hoe we tot nu toe in ditzelfde land tot hervormingen zijn gekomen in de loop van de laatste 4 decennia. Je moet het maar eens aan de Ieren vragen of ze liever via dit systeem tot compromissen waren gekomen of nog steeds via hun ‘systeem’ van bommen leggen en doden genereren (het ís zich uiteindelijk ook aan het regelen via onderhandelde en parlementaire gesprekken). Dreigen met de parlementaire weg hier is dus niets anders dan stampen in de kloten.
Weet u waar we goed in zijn in Vlaanderen? In het aantrekken van Calimero-pakjes, en wat nu gebeurt is niets anders dan dat. Drie weken geleden trekt De Wever de stekker uit, tot grote verbazing van eenieder (ja, ook van de Vlaamse partijen), dan verwachten we dat de tegenpartij op haar knieën zal vallen voor je grootmoedigheid. Daarna merken we dat ze dit niet doen en dan spreiden we grote verontwaardiging tentoon. Dat is je reinste slachtoffericisme bespelen.
Het gebeurt niet vaak meer dezer dagen dat we iets horen over de beruchte Maddens-doctrine: wurgen tot de tegenstander afklopt. Nochtans is deze doctrine het lijflied van de N-VA en we zien het voor onze neus gebeuren. Weet u waaraan het mij doet denken? Aan de leerling die vandaag verontwaardigd was (en zelfs klappen uitdeelde) omdat de ander niet wilde ingaan op haar excuses.
Om Jean-Pierre Rondas eens te citeren.
“Voor 2007 besefte het publiek gewoon niet dat
Vlaanderen totaal afgegrendeld is en dat de democratie in feite niet
meer speelt. Eind 2007 kwam dat besef al wat dichterbij. Vandaag, na
het misbruik van de splinterbom die de alarmbel is, weet en ziet iedereen
het. De volgende vraag is dan, of men het leuk vindt, om als een
gevaarlijke diersoort in een ondemocratische consensus- en compromiskooi
te worden opgesloten. Deze grendels dienen duidelijk niet
meer tot bescherming van een Franstalige minderheid (dan zou men ze
eventueel nog in overweging kunnen nemen) maar tot blokkering van
een meerderheid, die men dan probeert wijs te maken dat dit een
moderne vorm van democratie is.”
De splitsing van BHV is een eenvoudige daad van reciprociteit. Wat de een mag, mag
de andere ook. Wat de andere niet mag, mag de ene evenmin. Het huidige
kiesdisdrict Brussel-Halle-Vilvoorde komt voor het ogenblik niet
tegemoet aan deze voorwaarde, want Vlamingen in Waals Brabant
hebben niet dezelfde kiesrechten als Franstaligen in Vlaams Brabant.
Als men die splitsing niet via onderhandelingen kan realiseren, moet het maar via de legitieme democratische weg – gesteld dat de Franstalige alarmbelprocedures ooit op raken. De derde ‘Ierse’ weg (bommen) laten we buiten beschouwing.
Maar eigenlijk is BHV maar een detail. Het gaat om democratie en centen. Enfin, mijn centen toch, ik weet niet hoe het met die van u gesteld is.
@hoho: Wanneer mijn centen worden gebruikt om ziekere of armere landgenoten bij te staan ben ik daar heus niet tegen. Al eens een gedetailleerde cartografie gezien van de sociaal-economische en gezondheidssituatie van de bewoners van dit land?
Als er werkelijk sprake is van een Waals profitariaat, dat men dit dan duidelijk aantoont met correcte en onbevooroordeelde informatie. Nu steken we al jaren vast in een discussie die is gebaseerd op symbolische gebaren als camions vol geld die de taalgrens over rijden.
De echte en bedoelde transfers in dit land gaan mijns inziens eerder van rijk naar arm en van gezond naar ziek. Wat is daar eigenlijk mis mee? Dat de zieken en armen in meerderheid franstalig zijn? Is dat het probleem?
Zelf ben ik erg blij aan de gevende kant te kunnen staan.
@hoho: lijkt me nogal zinloos om met sok in discussie te gaan; hij(zij) lijkt me een gelovige uit de rode kerk en toont vooral een gebrek aan (dossier)kennis. Rondas is overigens voor gevorderden.
@hoho
Ik ook, wees gerust. Maar ik wil daar wel zelf over mee beslissen. Ten gronde: als in Vlaanderen (zoals nu) een overgrote meerderheid rechts stemt, moet Vlaanderen op zoveel mogelijk terreinen een rechts beleid kunnen voeren. (Zoals men in Wallonië een links beleid moet kunnen voeren.) Dat is democratie. Pas dan voelen kiezers het effect van hun stemgedrag: als dan blijkt dat een rechts (of links) beleid niet werkt, kunnen ze in de volgende verkiezingen bijsturen. Die democratische band tussen stem en beleid is bij ons nagenoeg afwezig: de Vlaamse rechtse meerderheid klutst met de Waalse linkse meerderheid een beleid in elkaar dat mossel noch vis is. (Zou dat trouwens geen oorzaak zijn van de grote kloof tussen burger en politiek bij ons?) Daarom ben ik voorstander van een doorgedreven autonomie en responsabilisering van de deelstaten. Een Belgische democratie is er nauwelijks nog – geen Belgische partijen, geen Belgische publieke ruimte, geen Belgische media, noem maar op. Het is ook onzin en nostalgie om dat artificieel te (re)construeren. Daarom ben ik er voorstander van dat de democratie volop kan spelen in de democratie die Vlaanderen heet.
Mijn centen zijn vooralsnog minder belangrijk dan democratie, wilde ik zeggen, maar bovenstaande schrijver laat dat al enigszins weten ook. Als het over reciprociteit gaat, dan geldt dat ook voor de alarmbelprocedure voor Vlamingen. Het is de Walen hun fout toch niet dat ze met minder zijn dan wijzelf en de tijd dat het Zuiden van het land het beter zal hebben dan het Noorden komt ooit ook nog wel, en was al eerder het geval. Mocht alles federaal blijven bestaan hebben, dan gold het principe niet van tegenhouden wat de ander bekokstooft. Het bestaan daarvan is een logische consequentie van de decentralisatie, niets aan te doen. Het is te makkelijk om te zeggen dat de Franstaligen het als een middel gebruiken om alles tegen te houden. Ze gebruiken het. Point. En dat mag. Trouwens, waar komt al die commotie toch vandaan? Eind jaren negentig hield de VU op te bestaan. Waarom? Vlaanderen had, mettertijd, gekregen waar het om vroeg. De wind was gaan liggen en het vertrouwen dat we er verder samen apart wel zouden komen was gegrond, we hadden immers al dertig jaar gewerkt aan die hervormingen, hard en met succes. Wat zich nadien afspeelde was louter opportunisme. Bourgeois en Anciaux lustten elkaar rauw en logischerwijze moest dat ook uitmonden in tegengestelde ideologie. Met name, de Geert vond, en nog steeds, dat er te weinig Vlaamse liedjes op de radio werden gespeeld en het spel zat op de wagen. Bart De Wever ontdekte dat hij wel wat kon en koppelde zijn wagon aan dat van Bourgeois. De tijd schreed vooruit, Bart werd de slimste mens (met dank aan Sigfried?), oogstte succes, zette zijn paardenbril op en fixeerde zich op zijn dada, Vlaanderen. Alsof in 2000 Vlaanderen nog nooit zo slecht behandeld was geweest als toen. De rest is gekend. Waarom dan plots 30 procent nodig was voor nationalisme om de zaken in België verder te regelen is me een raadsel. Tenzij dat je hierin vooral ‘angst’ herkent. Universele angst. Die er voor zorgt dat je in een hoekje gaat kruipen en als een kat gaat blazen wanneer iemand iets te dicht in de buurt komt. Het Vlaams-nationalisme anno 2010 is een vergissing.
@cramv. Als u dan wél een kenner bent, waar blijven dan uw overtuigende en op bijzonder theorie gesteunde argumenten? En trouwens, is het dan een misdaad om uit de rode kerk te komen? Wie uit de zwarte komt heeft ook al bewezen wat hij kan, en vooral wat hij niet kan.
@ hoho. Maar waarom moeten zwart en wit gescheiden worden omdat ze zwart en wit zijn? Ik betoog dat iedereen in staat is samen te leven. Als je het maar wilt.
@cramv: waarom is iedereen die geen vlaams-nationalist is meteen een linksgelovige dommekloot?
@hoho: niet zozeer voor de centen dus maar wel omwille van de democratie 😉
Wanneer ik je redenering doortrek kan een democratie alleen aarden wanneer er een homogeen beleid kan worden gevoerd binnen een kiesruimte met duidelijke, uniforme meerderheden. Moeten we dan niet eerder naar een splitsing van stedelijk en niet-stedelijk België?
Voor mijn part is de democratie er niet om voorwaarden op te leggen aan de mogelijke kiezers en partijen maar wel om als hulpmiddel te dienen bij ideologische tegenstellingen. Zou het kunnen dat de blokkades en obstructies voor een goed beleid in ons land niet zozeer liggen aan de structuur van het land maar wel aan de kwaliteit van onze beleidsmakers?
Ik geef je (en De Wever) gelijk dat er in ons land eigenlijk twee “res publica” zijn ontstaan, maar ben niet akkoord dat pogingen om daaraan iets te doen meteen moeten worden gezien als misplaatste nostalgie. De geschiedenis van dit land en zijn vredelievende bewoners is mij veel meer waard dan een makkelijke oplossing voor de huidige problemen.
“Dit rapport bewijst ook nog eens, na het Antwerpse bruggenverhaal, de compromisbereidheid van de N-VA.”
Welke compromisbereidheid !? Indien de N-VA m.b.t. de ‘Lange Wapper’-soap daadwerkelijk bereid zou geweest zijn om tot een compromis te komen, dan had men – overigens met volmondige steun van de ganse Antwerpse bevolking, alsook van het voltallige stadsbestuur – afstand genomen van het BAM-tracé en geopteerd voor het Meccano-tracé. En plus, vermits het alternatief merkelijk goedkoper uitdraait en een reële oplossing vormt voor het fileleed, zou de Antwerpse bevolking niet in eigen buidel moeten tasten om zich in de toekomst – althans met de wagen – buiten de stadsomwalling te kunnen begeven !
Naar mijn mening is de compromisbereidheid van de N-VA oppervlakkig, eenzijdig en geenszins het vernoemen waard – zelfs na clarrificatie. Zowel bij de onderhandelingen omtrent de staatshervorming, alsmede bij het bruggenverhaal, alsmede bij de breuk van het kartel – niettegenstaande de cd&v-top toentertijd niet onder de N-VA-pressie bezweek – hanteert men vanuit Vlaams-nationalistische hoek eenzelfde strategie. Overigens een strategie die werkgeversorganisaties – o.a. Voka, VBO,… – reeds geruime tijd gebruiken om het sociaal overleg te vertragen of te bemoeilijken. Wanneer blijkt dat men de eigen standpunten (vb. vennootschapsbelasting,…) niet kan doordrukken, dan reageert men – a.h.w. met de koppigheid van een verongelijkt kind – door alle bruggen tot toenadering op te blazen of zelfs het overleg te staken. Gaandeweg – na het lijden van pijnlijk, doch volkomen terecht gezichtsverlies – heeft men de dubieuze strategie verfijnd. I.p.v. koppig ‘het gat tegen de kar te zetten’ veinst men de bereidwillige en vervolgens verontwaardigde onderhandelingspartner, terwijl er daadwerkelijk weinig tot – doorgaans – geen sprake is van toenadering. Om nog maar te zwijgen van de angels die her en der in het zogenaamde compromisvoorstel verscholen zitten !
Wanneer o.m. duidelijk werd dat men aan Nederlandstalige, noch aan Franstalige zijde bereid bleek te zijn om de vennootschapsbelasting op te splitsen en de werkloosheidsuitkering in tijd te beperken, smolten de kansen om tot een vergelijk te komen als sneeuw voor de zon en uiteindelijk trok De Wever, onder druk van de achterban met z’n haaienmentaliteit, de stekker uit de onderhandelingen.
Op dit ogenblik slaat De Wever en kornuiten drie vliegen in één klap: de goedgelovige Vlaamse burger trapt in de schijnheilige compromisbereidheid, langs Franstalige zijde sluiten de rangen zich angstvallig – overigens terecht – en langs Nederlandstalige/Vlaamse zijde bekomt men het Vlaams Blok waar men, i.e. de N-VA en ander separatistisch of zelfs fascistisch tuig, sedert lange tijd naar streeft ! Echter, indien men de onderhandelingstafel realistisch overschouwt, kan men niet anders dan een geforceerde gapende kloof tussen de verschillende partners te onderkennen. Dit terwijl men aan Vlaams-nationalistische zijde z’n “mini-maddens” onverstoord verder blijft zetten, met niet meer of minder dan een Vlaamse onafhankelijk als einddoel !
Tot in den treuren verschuilt men zich bij N-VA, Vlaams Belang, LDD,… achter het argument van de onbestuurbaarheid, terwijl men er enerzijds niet in slaagt de desbetreffende onbestuurbaarheid met wezenlijke argumenten te staven en men er anderzijds – meerbepaald door eigen toedoen – voor zorgt dat besturen alsmaar moeilijker wordt. Uiteindelijk zal Jan met de pet het gelag moeten betalen van dergelijk ‘divide et empera’-verhaal, waarbij een neo-liberale club zich bij voorkeur laat leiden door een egoïstische en bodemloze honger naar winst. Een perverse machtsgeilheid bedacht in de schoot van de “Ronde Tafel van Europese Industriëlen” en vertaald in “Het Europa van de regio’s”, “Flexicurity”,… waarbij men de verschillende Europese regio’s met elkaar wil laten concurreren ten nadele van solidariteit en sociale verworvenheden. Kortom: ten nadele van de bevolking !
“als in Vlaanderen (zoals nu) een overgrote meerderheid rechts stemt, moet Vlaanderen op zoveel mogelijk terreinen een rechts beleid kunnen voeren. (Zoals men in Wallonië een links beleid moet kunnen voeren.) Dat is democratie”. dat is de kern van de zaak voor de wever: hij wil een rechts beleid (lees: de sociale zekerheid afbouwen). en dat kan hij niet zolang die lastpost van de PS er is. dus lanceert hij dan een voorstel dat al op eerste oppervlakkige lezing van tevoren onaanvaardbaar is, om dan te beweren dat hij zijn goede wil heeft getoond. dat heeft hij nochtans niet gedaan op de voorstellen van di Rupo. dan was het niet meer madame non, maar meneerke neen
M.b.t. Vlaanderen is het niet echt verwonderlijk dat een “overgrote meerderheid rechts stemt” [sic]. Uitgezonderd een enkeling, een partij die in ‘de media’ blijkbaar hardvochtig geweerd blijft, liggen de overige partijen aan de linkerzijde op apegapen. Wanneer een politica zoals Gennez, het communautaire gehakketak benoemt als: “toch niet meer ernstig”, mag ze – althans wat mij betreft – net zo goed de hand in eigen boezem steken. Er zijn immers argumenten genoeg om het Vlaams-nationalistisch discours van zijn sprookjesgewaad te ontdoen, opdat de naakte waarheid – een asociale, neo-liberale agenda – op het voorplan komt.
@cramv: “Rondas is overigens voor gevorderden”. gevorderd in wat precies?
@dwars bekeken: gevorderd in kennis geschiedenis en historisch besef, niet de sterkste kant van de forumgangers bij Apache.
Uw vrees dat de sociale zekerheid op afbreken staat is ongegrond, maar:
The problem with socialism is that eventually you run out of other people’s money (Thatcher).
De massale misbruiken en hangmatuitkeringen mogen er toch uit zeker?
“Uw vrees dat de sociale zekerheid op afbreken staat is ongegrond”: op wiens gezag? we hebben toch ook de programma’s van de partijen gelezen zeker? en de wever gaat niet voor minder.
misbruiken zijn er zeker, het gaat nu eenmaal over mensen. maar of die zo massaal zijn is nog maar de vraag. alleen uw kennissenkring en “van horen zeggen” is onvoldoende maatstaf. en vanuit een comfortabele positie is een uitkering al gauw te bestempelen als een hangmatuitkering.
het historisch besef van de wever cs. is nochtans ook niet al te groot, behalve (misschien) wat de romeinse oudheid betreft. en die wordt dan ook nog geromantiseerd, net zoals de geschiedenis van vlaanderen: een slachtpartij in de modder uitroepen tot nationale feestdag? ts ts ts