Door Philip Ebels
Het Vlaamse journaal is een sobere bedoening. De jingle duurt misschien een seconde en bestaat uit weinig meer dan een paar piepjes. Het logo en de huisstijl zijn simpel en rechthoekig. Het decor is donker en egaal. Een strenge meneer of mevrouw zit achter een tafel en leest bedaard het nieuws voor.
Dan het Franstalige. Dat heeft nog eens een begintune, CNN waardig. Op alarmerende toon worden de hoofdpunten aangekondigd. Geen twijfel mogelijk: belangrijke gebeurtenissen staan op het punt wereldkundig gemaakt te worden. De buste van een fijn gesoigneerde nieuwslezer vult het scherm op een bijna lichtgevend witte achtergrond.
Neem zaterdagavond, de dag nadat de Vlaamse nationalist en winnaar van de verkiezingen Bart De Wever werd aangewezen als “koninklijk verduidelijker” in de regeringsonderhandelingen die inmiddels al meer dan 120 dagen voortmodderen. Eerder die week had hij die onderhandelingen eigenhandig opgeblazen, tot chagrijn van de Franstaligen.
Het journaal opent met de giframp in Hongarije. Zesenhalve minuut later brengen ze goed nieuws uit Chili. We horen pas na bijna negen minuten dat er “in eigen land in de verste verte geen doorbraak in zicht is”. Niet zonder cynisme brengen ze verslag van De Wevers nieuwe functie van clarificateur, “of zoiets”. Net zoals veel Vlamingen lijken ze er niet meer in te geloven.
Le journal télévisé pakt uit met een reportage van meer dan zes minuten. “Eenentwintig uur dertig, Bagt de Wéveur verlaat het paleis…” We zien hem in slow motion, in de passagiersstoel van een grote auto. Flitsen van fototoestellen—ook in slomo—benadrukken zijn boeventronie. De dramatische stem en de strijkers op de achtergrond doen eerder denken aan een filmtrailer. Er is maar één schuldige, zo veel is duidelijk.
De Belgische kranten zijn hetzelfde, als niet erger. De commentaren van De Standaard en Le Soir liegen er niet om en zijn schaamteloos bevooroordeeld. Net als de politici van het land praten ze volledig langs elkaar heen.
De kip of het ei? Zijn de Belgische media partijdig omdat hun clientèle dat is, of zijn de Belgen partijdig omdat de media dat zijn? Het maakt allemaal misschien weinig meer uit. De Wever heeft tot maandag. Zonder akkoord zal het netelige conflict rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde eenzijdig worden doorgedrukt, zo is de verwachting. Een uitstekend avondje televisie.
Dit artikel verscheen eerder in De Groene Amsterdammer.
