Een klein jaar geleden was de Lange Wapper hot. Op 18 oktober zou de Antwerpenaar via een referendum zijn oordeel vellen over de vermaledijde viaduct. In de aanloop naar die volksraadpleging vroeg de redactie van Apache zich af wat ze daarmee zou kunnen doen. Apache heette toen nog De Werktitel. Onze website had het levenslicht gezien op 14 oktober. Wat moesten wij als kleine garnaal in godsnaam aanvangen met een dossier waar andere kranten al vele pagina's over hadden geschreven?
Het eerste idee was een satirisch artikeltje: 'Gent koopt Lange Wapper over van Antwerpen'. Dat verscheen op 15 oktober op de website. We konden meteen de champagne ontkurken: De Werktitel was nog maar een dag oud en Radio 1 belde al om te vragen hoe dat nu eigenlijk zat met die verkoop.
Enkele dagen later zaten we gezellig te vergaderen in café Den Boer van Tienen in Antwerpen. Collega-redactielid Jeroen de Preter krabde zich plots omstandig in het haar en fixeerde me toen met zijn beruchte demonische blik: "Van der Mensbrugghe, ge hebt in uw satirisch stuk eens goed gelachen met heel die Oosterweelverbinding, maar nu moogt ge serieuze reportages beginnen te schrijven over het natuurlijke tracé. Loop daar rond en doe uw ding gelijk dat ge dat ook al op uw blog hebt gedaan."
"Maar enfin, morgen vindt dat referendum al plaats, we zijn daar veel te laat mee", repliceerde ik.
"Dat is niet waar, na dat referendum is niets definitief beslist. De BAM zal blijven vasthouden aan het natuurlijke tracé. Ik wil weten waar dat loopt en wat daar leeft. Als ik de tijd had, deed ik het zelf, maar ik heb geen tijd, dus gij moet dat doen."
"Maar ik ben maar een simpele Gentenaar", wierp ik niet zonder ironie op. "Die Antwerpenaars gaan mij niet verstaan."
"Doet ge het of doet ge het niet?"
"Oké, ik doe het. Het is tenslotte geen slecht idee."
Ik deed het, en het was de max. Het was zoeken, het was ploeteren in de voortdurende regen, het was soms een heel uur lang zwijgend aan de toog van een volkscafé zitten wachten tot ik een gesprek kon beginnen. Maar het was vooral een leerzame ontdekkingstocht. Ik leerde Antwerpen kennen zoals vele Antwerpenaars het zelf niet kennen. In een goede maand schreef ik de eerste drie reportages – ze staan nog op deze site.
Tiens, hier is eigenlijk meer mee te doen, dacht ik. Ik stapte naar Marc Verhagen, de baas van Uitgeverij Luster, en stelde hem voor om de reportages te bundelen in een boek. Tot mijn verbazing zag Marc dat zitten. We spraken af dat ik in totaal een zestal reportages zou schrijven en dat ik die tegen de zomer zou afwerken.
Dat is gelukt en kijk, nu ligt dat boek naast mijn toetsenbord te blinken. Het is ondertussen niet meer hetzelfde toetsenbord dat ik gebruikt heb om de reportages uit te tikken, maar goed, toch durf ik te zeggen dat de cirkel rond is.
Op de boekenpagina van deze site vindt u een woordje uitleg over het boek. Er is zelfs een link voorzien opdat u Onder de Wapper kunt bestellen. Terwijl de Vlaamse regering zich door het aanslepende klotedossier zwoegt, kunt u rustig lezen wat de gewone Antwerpenaar denkt van al die dames en heren politici.
