De Vlaamse regering wordt momenteel geleid door een minister-president die zich vooral laat opmerken door mediagenieke maar verder betekenisloze optredens. Zo organiseerde hij een eenmalige Staten-Generaal voor de media, probeerde een tijd elke dag het nieuws te halen met hopeloze reddingspogingen van Opel en stuurde hij een spoedarts naar Pakistan om de meest voor de hand liggende noden netjes ter plaatste neer te pennen. Het gaf Kris Peeters allemaal het imago van daadkrachtig bestuurder, maar leverde eigenlijk niemand wat op. Verder wordt zijn regering bevolkt door excellenties van sp.a, die weten dat hun partij elk moment kan worden ingeruild voor Open Vld. Vandaar de B-ploeg, misschien. De derde man, N-VA, maakte dan weer het omgekeerde mee. Sinds een federale verkiezing weten die Vlaamse ministers dat ze incontournable zijn. Arrogante Vlaams-nationalisten zijn – dat weet iedereen – funest voor de feestvreugde.
Die schabouwelijke regering moet de komende weken een beslissing nemen in het innemendste mobiliteitsdossier sinds lang. Niet enkel omdat het over Antwerpen gaat, maar ook omdat het honderden miljoenen zal kosten. De kosten van consultants en communicatiebureaus niet meegerekend. Omdat geen enkele partij in de regering enigszins geïnteresseerd lijkt te zijn in het algemeen belang, en enkel de partijbelangen veilig probeert te stellen, hoeft een beslissing niet te zijn genomen om ze te kunnen beoordelen. En afschuwelijk zal ze zijn.
Wat de ministerraad ook bij consensus zal declameren, daar zal steeds tegenin kunnen worden gebracht dat niet alle alternatieven werden onderzocht. Het Meccano-tracé zal altijd boven de brug, tunnel en wat daar binnenkort tussen blijkt te zitten, blijven hangen. Dat is het niet onaardige alternatief van Forum 2020, een opmerkelijke samenwerking tussen bedrijfsleiders, academici en actievoerders. Volgens het onafhankelijke onderzoekscentrum Transport & Mobility Leuven komt dit traject efficiënter en goedkoper uit. De Vlaamse regering wilde er zelfs niet naar kijken. De arrogante van een politieke klasse, of de angst van partijen om een onderling bereikt compromis op te blazen.
De Vlaamse regering wilde per se vast houden aan het BAM-tracé. Dat dit bedoezeld raakte door een afwijzende volksraadpleging, kan de regering weinig schelen. De enige concessie die zij wil maken is dat de brug een tunnel wordt, of zoals gezegd iets daar tussenin. Daar zijn bedenkelijke voorwaarden aan verbonden. De regering wil kiezen voor het model dat het snelste klaar en het goedkoopst is. Misschien bedoeld om een compromis in te kaderen, maar daarom niet minder onbenullig. Kalenders en rekeningen kunnen ook worden opgesteld en afgewogen door boekhouders, of computers, waarmee het politieke niveau eigenlijk aangeeft overbodig te zijn. Niet het algemeen belang primeert, niet de waarden en normen die de regeringspartijen willen uitdragen en al helemaal niet een duurzame toekomstvisie. Enkel de goedkoop en snelklaar wil deze regering naar voren schuiven als bindende factoren.
Nee, dan de flitspalen. In de afgelopen verkiezingscampagne werden die aangehaald om het actieve Vlaanderen te vergelijken met het lanterfanterende Wallonië. Vorige week bleek dat Vlaanderen binnenkort bijna zoveel flitspalen zal hebben als heel Frankrijk. Politiediensten kunnen met de beste wil van de wereld niet meer bedenken waar ze die ondingen moeten plaatsen. Enkel als het over schoolgebouwen gaat, kan deze regering een aardig palmares voorleggen. Dankzij containers kon ieder kind deze maand aan het nieuwe schooljaar beginnen. En het moet gezegd, wat dat betreft, geeft Vlaanderen aardig wat Afrikaanse landen het nakijken.
Peter Casteels
