Solidariteit van de Gekruisigde Zaligmaker. Koek, koek, als dat geen naam als een klok is. De organisator van de boetprocessie, Gilbert Van Lerberghe, blijkt lid van dat clubje te zijn.
Hem werd gevraagd hoe het nu zat met wat de VRT verkondigd had: Vangheluwe liep mee in de boetprocessie. Anoniem natuurlijk. Antwoord Gilbert: “Een grote kwakkel. Ik ken alle boetelingen. Had Vangheluwe meegelopen, dan zou ik dat ongetwijfeld geweten hebben. Het is bekend dat ik zéér discreet blijf.”
Toen ik naar school ging en er werd mij iets gevraagd, gaf ik een antwoord. Verkondigen dat ik het antwoord wist, maar niet antwoorden, was niet meteen een optie. En dat is nu net wat onze solidaire zaligmaker doet. De mooie zalen en kerken zijn goed om een praalmis op te dragen, de koning vooraan te laten zitten op de nationale feestdag. Maar hola als men iets vraagt. Dan klapt alles dicht als ware het een aangeraakte mosselschelp.
De anonimiteit en het ontwijken van eender welke vraag is wat mij doet denken dat er in de krochten onder de prachtige kerken en zalen heel wat verborgen lijken in stevig gesloten kasten moeten liggen. Het meest frappante is dat men ermee wegkomt. Vangheluwe bekent zijn zonde, niet zonder slag of stoot maar met het mes op de keel. Gevolg: verbanning naar het klooster van Westvleteren. Dorst zal hij er in ieder geval niet lijden.
“Zalig zijn de simpelen van ziel”, moeten die solidairen van de gekruisigde zaligmaker denken. Maar die simpelen hoeven niet te veel te weten, solidariteit met hen is parelen voor de zwijnen gooien.
Tom Lievens
