Komkommer- en kwamkwammersloegtijd troef dezer dagen volgens velen. Mij valt het niet op. Di Rupo werkt zich een hartaderbreuk, de bossen fikken er duchtig op los in Rusland, in Pakistan blijft het zwemmen of verzuipen, de schatkist blijkt plots weer vol te zitten en België lobbyt zich een bruine, onwelriekende tong bij de FIFA.
Om het een beetje luchtig te houden – u bent tenslotte op vakantie – zal ik u verblijden met een column over dat voetbalfeest.
Naar het schijnt zou dit evenement voor het schijntje van 33 euro per Belg kunnen plaatsvinden zonder in de kosten te geraken. 'Per Belg' betekent dat zowel de pasgeboren spruitjes als de dementerende opoes meegeteld moeten worden. Daar loopt het al scheef. Maar goed, geen gezanik. Men moet er iets voor overhebben om gedurende drie weken de navel van de wereld te zijn en een paar extra rijvakken aan te leggen opdat de voetbalbobo's niet hoeven aan te schuiven richting de luxeboxen in het stadion.
Iets zal men ook moeten overhebben nadat het laatste fluitsignaal gefloten is en de nieuwe wereldkampioen zijn kampioenslied gezongen heeft. Nog meer euro's per Belg namelijk. U gelooft toch niet dat u er voor 33 euro vanaf bent! In 1992 organiseerde men alhier in Barcelona de Olympische Spelen. Ook hier werd het financiële plaatje voorgesteld en aan de man gebracht met naar honing ruikende en naar melk smakende toespraken. Niets bleek minder waar. Vandaag, achttien jaar later, worden er nog altijd verschillende leningen afbetaald.
De infrastructuur verbeterde, toegegeven, maar in al mijn onschuld geloofde ik altijd dat men beton moest storten, lijnen moest verven op het asfalt en moest metselen om infrastructuren te fabriceren, en dat daar geen sportevenementen bij kwamen kijken.
Was getekend
Tom Lievens
