De twintig staats- en regeringsleiders zochten naar een evenwicht hoe ze de economische crisis kunnen bezweren. Zo hameren de Verenigde Staten op het verder stimuleren van de economie, terwijl de Europese landen voor besparingsrondes opteren. Uiteindelijk werden de G20 het eens dat tegen 2013 de begrotingstekorten gehalveerd moeten worden en dat drie jaar later de verhouding tussen schuld en bruto binnenlands product gestabiliseerd moet zijn.
Ondanks die duidelijke doelstelling, ontbreekt de tekst evenwel aan slagkracht. "Alles verzuipt in een diplomatieke woordenbrij", stelt Dries Lesage, docent aan de Vakgroep Politieke Wetenschappen van de UGent, vast. Hij volgde voor MO.be de G8 en G20 in Canada.
Tobintaks
De regulering van de financiële sector, een ander heet hangijzer op de top, wordt verder besproken in het Basel-comité voor Banktoezicht en moet in een Basel III-pakket uitmonden. De politiek houdt zo de druk op de ketel en de vooruitzichten voor een akkoord zijn positief, maar of de politieke coördinerende rol de kiemen van de opeenvolgende economische crises kan weghalen, is onzeker.
Een algemene bankentaks komt er niet. Canada en de groeilanden lusten het niet. Maar een Tobintaks op financiële transacties voor het financieren van de klimaatfinancies, maakt wel kans. Maar nog niet iedereen is overtuigd. De voorstanders – Frankrijk, Duitsland en de ontwikkelingslanden – hebben nog heel wat overtuigingswerk voor de boeg.
Lesage geeft in het G8/G20-dossier op MO.be een volledig overzicht van de besprekingen en resultaten van de G20-top in Canada.