Iemand die een paar jaar geleden nog zong dat hij alle homo's zou uitroeien en lesbiennes zou opknopen aan lange koorden, is misschien toch niet zo geschikt voor een vrolijk festival als Couleur Café, vonden enkele belangengroepen, en dus werd de Jamaicaanse Beenie Man van de affiche geschrapt. Zelfs Indra De Witte had het erover in De zevende dag, want buiten de sport is het dezer dagen moeizaam zoeken naar nieuws.
Dat ook Selah Sue mocht aanschuiven voor het debat, vond ik vreemd. Selah Sue is geen groot redenaar. Zij is gezegend met een prachtige zangstem, maar in interviews gebruikt ze dezelfde tongval en stopwoordjes waarmee Leuvense tienermeisjes elke woensdagmiddag uw busreis ondraaglijk maken. Maar, dacht de redactie, Selah is hier nu toch, zij stond vrijdag op Couleur Café en zij zingt in dat hippe nep-Jamaicaans waarmee je enkele jaren geleden in Londen helemaal de show kon stelen, dus waarom zou zij geen mening hebben over Beenie Man?
Zo werkt het niet. Een televisiedebat heeft gasten nodig die volledig overtuigd zijn van hun standpunt, geen vox pops van een toevallige aanwezige die te beleefd is om neen te zeggen.
Maar Selah Sue was beleefd en sprokkelde een standpunt bij elkaar. Beenie Man kan er ook niets aan doen dat hij een slachtoffer is van zijn cultuur, beweerde ze, en dat er tijdens het dansen toch niemand in het publiek op de teksten let.
De holebiwoordvoerder tegenover haar was lief en zei niet dat mensen doodmaken zelfs in Beenies cultuur scheef bekeken wordt. Hij verzweeg dat ook neonazigroepen muziek maken waarop je prima kan dansen. Hij haalde zelfs niet aan dat het voor een festival dat zich profileert als “een exotisch en tolerant muzikaal feest” gewoon commercieel oerdom is om een act te programmeren die zich zo expliciet tegen haar eigen waarden afzet.
De lijdensweg duurde een minuut of tien. Daarna mocht Selah Sue eindelijk haar nieuwe single spelen. Ik begreep niet zoveel van de tekst – mijn hippe nep-Jamaicaans is niet meer wat het vroeger was – maar ik wist dat ze alleen maar mooie dingen zong.
San F. Yezerskiy
