Door Tom Cochez
Wie zal het hen kwalijk nemen? Het zijn hoogdagen voor de echte Vlamingen. Open Vld, met aan het hoofd een telg uit wellicht de meest belgicistische familie die ons land rijk is, heeft de Vlaamse zaak op scherp gezet en dan moet de hele Vlaamse vleugel een eindje doorschuiven. Vroeger was de CD&V voor de communautaire Big Bang en voor politieke moed. Nu is de Open Vld voor nog meer Big Bang en voor nog meer politieke moed. Het kan keren. Snel soms.
Vendelzwaaien
Dolletjes wordt het straks in de Kamer, waar gestemd wordt over de vraag of er gestemd kan worden over de splitsing van de kieskring BHV. Niet iedereen geraakt daar helemaal wijs uit, maar voor de echte Vlaming wordt het puur genieten. Dat het hoogstens een toneelopvoering wordt, een soort openbaar verkiezingsdebat, zal de pret niet drukken. De Vlaamse leeuwen zullen brullen en de tremolootjes zullen scheldpartijen worden. De voortekenen zijn alleszins gunstig
Vorige week heeft het VB al eens de 'Vlaamse Leeuw' gezongen in de Kamer. Dat heeft zo'n deugd gedaan, maar hoe moet het straks verder en straffer?
Alexander De Croo, driftig op zoek naar een stok om een hond te slaan, was nog maar nauwelijks uit de regering gestapt, of N-VA zag zich verplicht een tand bij te steken. Geen tremolootje bij Bart De Wever. Hij faket tot in de perfectie dat zijn separatisme meer is dan een als ratio verpakte vorm van vendelzwaaien. Wel een uitspraak in De Standaard: "CD&V heeft zijn politieke sluitspier lang dicht gehouden, maar nu loopt alles eruit." Bart De Wever heeft een patent op schone frasen waar de pers wel pap van lust. In hetzelfde interview vergeleek De Wever zijn collega-partijvoorzitter Didier Reynders (MR) en passant even met Marc Dutroux. U weet wel, ook een Waal.
Strategische muizenissen
Nog even dreigen met het opblazen van de Vlaamse regering en hopsakee, de N-VA stond weer waar de partij geparkeerd moet staan: langs de combattieve, radicale Vlaamse flank van Open Vld.
Bij het VB wriemelen ze intussen wat ongemakkelijk op de stoel. N-VA schuift zo griezelig dichtbij dat een kat straks haar jongen niet meer dreigt te vinden, laat staan de kiezer. Vorige week heeft het VB al eens de 'Vlaamse Leeuw' gezongen in de Kamer. Dat galmt daar zo lekker. Het heeft zo'n deugd gedaan, maar hoe moet het straks verder en straffer? 'Den blauwvoet'? Het Horst Wessellied? Misschien een goedendag meebrengen naar de Kamer?
Ach, het zijn hoogstens strategische muizenissen in de marge die de Vlaamse pret niet kunnen drukken. Want wat het straks ook wordt, de echte Vlaming beleeft dezer dagen de schoonste periode van zijn leven. Ze hebben hem gedurende al die jaren veel afgepakt, maar dit niet meer.
Oprotpremies
Hoe zit het intussen met de onechte Vlaming? U kent ze wel, de mensen die krom lopen van de kaakslagen uit het verleden zonder dat ze erg in hebben. De mensen die met een strot vol vernederende compromissen door het leven sjokken en het niet eens zelf doorhebben. De mensen die – de gedachte alleen al – bereid zouden zijn om een morzel Vlaamse grond af te staan aan andere inwoners van hun land, alleen al om van al dat gezaag af te zijn. De mensen die zien hoe de Vlamingen en de Walen steeds echter worden en zich daar zowaar meer zorgen over maken dan over de splitsing van een kieskring.
Wat moeten die onechte Vlamingen doen? Het land aan de echte Vlamingen laten en migreren? Een goede tip hebben we voor hen: wacht daar nog even mee, straks worden er ongetwijfeld oprotpremies uitgedeeld.