Door Tom Cochez
De cijfers zijn bikkelhard. Alleen al in Antwerpen zijn er vandaag 2.585 leerlingen die na het eerste deel van de inschrijvingsprocedure gewoon geen school hebben waar ze volgend jaar terechtkunnen. Dat is ruim een kwart van de nieuwe kleuters en eersteklassers.
Het zal je kind maar zijn dat op 1 september, breekbaar en met betraande wangen, verwacht wordt voor die eerste schooldag, maar waar helaas gewoon geen school voor is.
Hallucinant
De Antwerpse cijfers zullen de komende weken nog wat wijzigen, maar het probleem ligt nu wel met een klap op tafel: het scholentekort is gigantisch en het zou met stip op de politieke agenda mogen staan.
Alleen lijkt het daar vooralsnog niet te staan.
Begin dit jaar bracht deze site al cijfers van Antwerps onderwijsschepen Robert Voorhamme (sp.a). Een prognose van de stad leerde dat er voor instapkleuters komend schooljaar 1.450 plaatsen te weinig zullen zijn.
Die cijfers waren al hallucinant, maar politici stonden niet meteen te dringen om er schande over te spreken, laat staan er oplossingen voor aan te reiken.
Zandzakjes
In het Vlaams Parlement zegeviert al vele jaren de kleingeestige burgemeesterreflex en de schrik dat meer onderwijsgeld voor de stad neerkomt op minder onderwijsgeld voor de eigen gemeente
Gelukkig doen de steden en het gros van de lokale scholen er wel alles aan om met de beperkte middelen die er zijn toch te organiseren wat kan. Turnzaaltjes worden in sneltreinvaart omgebouwd tot klaslokaal, refters worden volgestouwd met banken en stoelen en kleuterjuffen breiden met de moed der wanhoop hun volgelopen klasjes nog maar wat verder uit.
Maar de zandzakjes, met hoeveel zorg en inzet ze ook gelegd worden, zullen het water niet keren. Daarvoor zijn beslissingen nodig op Vlaams niveau. Maar in het Vlaams Parlement zegeviert al vele jaren de kleingeestige burgemeesterreflex en de schrik dat meer onderwijsgeld voor de stad neerkomt op minder onderwijsgeld voor de eigen gemeente.
Ruim onvoldoende
Dat probleem is niet eens, of toch niet volledig, terug te voeren tot een strijd tussen Vrij Onderwijs en Stedelijk- of Gemeenschapsonderwijs. Ook de stedelijke afdelingen van het Vrij Onderwijs hameren al heel lang op de problemen. Het is in de eerste plaats een kwestie van stad versus platteland.
Zeggen dat er de voorbije jaren niets is gebeurd, zou te kort door de bocht zijn. Onder voormalig onderwijsminister Frank Vandenbroucke (sp.a) vloeide er meer geld dan ooit naar schoolinfrastructuur. Zijn opvolger (en partijgenoot) Pascal Smet lijkt nu vast van plan een aantal regels te wijzigen die het organiseren van onderwijs in de stad structureel bemoeilijken.
Maar helaas is het ruim onvoldoende. Om de problemen die zich aandienen echt te lijf te gaan, is er niet alleen een masterplan voor schoolinfrastructuur van de stad nodig, dan moet er ook vanuit Vlaanderen dringend extra geld gepompt worden in de stedelijke schoolinfrastructuur. Niet een beetje geld, maar heel veel geld. Niet morgen, maar vandaag.
Minder mondige inwoners
Liever trekt men een blik nultolerantie open als het brandt in Kuregem of Borgerhout dan te kijken naar de basis van vele problemen. Die basis begint bij degelijk onderwijs
De nieuwe inschrijfprocedure in Antwerpen kreunt nog onder kinderziektes, maar ze heeft, behalve het einde van de kampeertoestanden, nog een belangrijk voordeel: dat van de duidelijkheid. De cijfers over het scholentekort kunnen niet langer geloochend worden.
Vorig jaar kon dat nog wel. Ook toen waren er immers problemen, alleen waren ze niet zichtbaar. Ook vorig jaar waren er kinderen die geen school hebben gevonden, maar vaak van minder mondige inwoners.
Oost-Indische doofheid
De nieuwe inschrijvingsprocedure maakt het verhaal in zekere zin eerlijker. Vandaag is er ook een pak mondigere burgers die gewoon geen school vinden voor hun kind. Die stem zwelt aan en zal de komende dagen en weken zonder twijfel de weg naar de politieke wereld vinden.
Vraag blijft of ze luid genoeg zal klinken om het gros van de Vlaamse burgemeesters-parlementsleden uit hun Oost-Indische doofheid te halen. Velen blijven immers graag kijken naar de stad als vergaarbak van alle mogelijke problemen. De plek waar asielzoekers naartoe gestuurd kunnen worden, het Sodom en Gommora. Liever trekt men een blik nultolerantie open als het brandt in Kuregem of Borgerhout dan te kijken naar de basis van vele problemen. Die basis begint bij degelijk onderwijs, en daarvoor zijn schoolgebouwen nodig. Dringend.
