Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief in het verzet. Na de oorlog, in 1944, werd Van Eynde hoofdredacteur van Volksgazet. Hij bleef in deze functie tot 1977. Als politiek journalist en politicus stond hij bekend om zijn brutale stijl en zijn ongezouten aanvallen op politieke tegenstanders, vandaar zijn bijnaam 'de Bulderbizon'.
Van 1964 tot 1977 was Van Eynde gedelegeerd bestuurder van Uitgeverij Ontwikkeling, de uitgever van Volksgazet. De krant, opgericht door Camille Huysmans in 1914, ging op 14 juli 1978 roemloos ten onder in een faillissement. Dat de tijd van de partijgebonden pers voorbij was en dat een krant ook een commercieel product was geworden, ging er bij Van Eynde niet in. Een samenwerking met de Gentse zusterkrant Vooruit zag hij ook niet zitten. In 1978, na het faillissement, ontstond uit een fusie van de restanten van Volksgazet en de Vooruit uiteindelijk De Morgen, met Paul Goossens als eerste hoofdredacteur.
Van Eynde combineerde zijn hoofdredacteurschap met politieke mandaten als volksvertegenwoordiger (van 1946 tot 1977) en gemeenteraadslid in Berchem (van 1959 tot 1976). In 1969 werd hij benoemd tot minister van Staat. Van 1971 tot 1973 was Van Eynde samen met Edmond Leburton covoorzitter van de toen nog unitaire BSP, en van 1973 tot 1975 vervulde hij dezelfde functie samen met André Cools. Minister werd Van Eynde nooit, hoewel hij tweemaal werd gevraagd. Telkens weigerde Van Eynde omdat hij geen afscheid kon nemen van Volksgazet.
