Limburgse nieuwsjagers zonder jachtvergunning

Door Christoffer Allegrezza

Op maandag 18 april stelde Het Belang van Limburg haar nieuwste project voor: Het Belang van Genk. Het Belang van Limburg gaat zijn krant uitbreiden met een bijlage volledig geschreven door Genkenaars. Het klonk als een sociaal én sympathiek initiatief dat enthousiasme bij mij opwekte.

Als student film aan Sint-Lukas Brussel met journalistieke plannen zat ik aandachtig op de eerste rij tijdens de persconferentie. Ik was nieuwsgierig naar de manier waarop Het Belang van Limburg 'burgernieuws' zou invullen. Mijn hoopvol enthousiasme zou spoedig omslaan in verstomming.

Zonder diploma

Tijdens het vragenmoment uitte ik openlijk mijn zorgen over de toekomst van de media, over mijn rol in de media, en over de waarde van mijn diploma. Bart Bijnens, projectmanager van het hyperlokaal nieuws beantwoordde mijn vraag, maar ging licht over het feit dat ik me daarover zorgen maakte.

Na de persconferentie sprak Bijnens mij over mijn vraag aan. Hij vertelde mij zelfs met enige trots dat de hoofdredacteur van Het Belang van Limburg zelf geen diploma secundair onderwijs bezit. Ik moest me dus geen zorgen maken want zelfs de grote baas heeft geen diploma.

“Studenten journalistiek zijn vaak veel te idealistisch”, aldus Bijnens. “Zo gaat het er niet aan toe op een echte redactie.” Daar gebeurt het wel eens dat artikels, rond de klok van negen, zonder correctie in de drukpers verdwijnen. “Niet-geverifieerde bronnen komen wel eens voor alsook kleine misdaden tegenover de deontologische code”, bekende de projectmanager tijdens de persconferentie.

Huisbranden

Bijnens gaf mij tijdens de conferentie betuttelend en haast spottend de goede raad om altijd steevast mijn best te blijven doen. “Kop op, voor een goede journalist is er altijd werk”, klonk het. Maar dat wierp bij mij de vraag op wat 'goed journalistenwerk' omvat. Het werd me duidelijk dat Bijnens met 'goed' vooral 'positief' bedoelt.

Het Belang van Genk wordt een afroming van alle ingezonden artikels van Genkse burgerjournalisten. Ik concludeerde dat de beeldspraak 'afromen' zeer letterlijk wordt genomen: de meest romige, smeuïge en meest aangeklikte artikels belanden in de krant. “Auto-ongevallen, huisbranden en schaars geklede vrouwen zijn hot topics.”

Limburger, wereldburger?

De hele avond was een lofzang over het belang van hyperlokaal nieuws. Een aaneenschakeling van artikels betreffende weggelopen honden/katten/kanaries, spectaculaire fietsongevallen als gevolg van laagvliegende roofvogels en Sien Vandenberk (20) uit Lommel die spaarpunten zoekt. Aan hyperlokaal nieuws is duidelijk geen tekort.

Ivo Van de Kerckhove, hoofdredacteur zonder diploma, sprak met een warm hart over die ene pagina internationaal nieuws die ze al sinds jaar en dag aanbieden, en ook zullen blijven aanbieden. Eén pagina internationaal nieuws tijdens een grootschalige burgerrevolutie in het Midden-Oosten, een kernramp met internationale gevolgen in Japan en een Europese beurscrisis die sluimert. Ik stel me serieus de vraag met welke lettergrootte die pagina uit de pers zal rollen.

De burger die aan de slag gaat met pen en papier, staat zo dicht bij zijn onderwerp dat hij zich er niet van kan distantiëren

Jagen op nieuws

Het Belang van Limburg sprak met geen woord over de pedagogische functie van nieuwsmakers, over de invloed die de pers heeft op de publieke opinie, over de verantwoordelijkheid die samengaat met de overweldigende macht van de pers. Geen woord over de nuancerende functie van nieuwsmakers, over de kleine man of het wederwoord.

Misschien leef ik in een idealistische wereld, maar ik had de termen zeker verwacht. Bij deze rekruteert Het Belang van Genk dus iedereen met een 'verhaal', onder de noemer nieuwsjager. Op het einde van de dag, toen ik nadacht over mijn toekomst in de media kon ik maar één bescheiden conclusie formuleren: wij maken geen nieuws meer, wij jagen op nieuws, en dan maakt het niet uit wat we aanschieten zolang de huid maar te verkopen valt.

Noodzakelijke stap achteruit

Een goede journalist is in mijn bescheiden ogen een waakhond, iemand die zijn oren spitst en op zoek is naar zowel positief als negatief nieuws. Iemand die zonder een opinie te vormen nieuws brengt en daarin alle betrokken partijen de kans geeft weerwoord te bieden.

De burger die daarentegen aan de slag gaat met pen en papier, zal altijd vanuit zijn eigen perspectief en leefomgeving schrijven. Hij staat zo dicht bij zijn onderwerp dat hij zich er niet van kan distantiëren, hij kan niet de noodzakelijke stap achteruit zetten om hetgeen waarover hij schrijft objectief te beoordelen. Dit net omdat hij deel uitmaakt van zijn artikels. Hij kwam, hij schreef en het werd gedrukt. Goede journalistiek is zeldzaam, maar het moet wel een streefdoel zijn.