Verflauwd Racisme
Wie de partij van De Wever de laatste tijd wat heeft gevolgd, komt tot de vaststelling dat deze – in tegenstelling tot haar rechter buur op het politieke spectrum – in grote lijnen gevrijwaard was van het gratuite racisme waar Vlaanderen zich al veel langer voor schaamt. Maar, omdat de partij van De Wever het gros van het overgelopen (Vlaams belang)-kiesvee niet met gewetensbezwaren wil opzadelen, gaat ze systematisch op zoek naar "goede redenen" om "begrip" te tonen voor de racistische onderstroom. In dit geval bood het "mislukte integratiebeleid" soelaas.
Vooraleer N-VA ons met één van haar vele vanbuiten geblokte standaardantwoorden overspoelt - zoals de gegeerde zin “U hebt De Wever misbegrepen” - stellen wij hen gerust dat we het volkomen eens zijn met hem over het feit dat het integratiebeleid heeft gefaald. Maar… dat zal het ook blijven doen mét N-VA!
Na 51 jaar migratie durven we er onze handen voor in het vuur te steken: na jaren van pamperbeleid is er geen enkele vooruitgang geboekt die op conto van de overheid kan worden geschreven. De vele niet nagekomen verkiezingsbeloftes (zoals het realiseren van meer sociale mobiliteit binnen de "allochtone" gemeenschappen, het aanpakken van racisme en discriminatie etc.) konden de traditionele partijen niet waarmaken. Ze besloten dan maar om hun beloftes aan een door het stof kruipend middenveld "af te kopen" door middel van subsidies voor de reeds uitgemolken en nutteloze integratie-industrie.
Voorwaardelijk Burgerschap
Nooit is er ingezet op gelijkwaardig burgerschap. Burgerschap… je weet wel, dat concept waar ze bij N-VA de mond van vol hebben. Op zich is dat lovenswaardig, maar de invulling die deze partij daaraan geeft, lijkt sterk op een ontkledingsdans. Sommige mandatarissen van de partij laten daarover zelfs niets aan de verbeelding over …
Het komt er bij N-VA op neer dat, als je aan een ‘Vlaams lidkaart’ wilt geraken, je jezelf eerst volledig moet ontdoen van je culturele en religieuze normen en waarden. Normdeficiëntie lijkt voor hen dus de enige manier om niet te vervallen in een "apartheidssamenleving" zoals De Wever graag beweert. “De beste en meest natuurlijke weg naar harmonie loopt over een geruisloze en voortdurende assimilatie” stelde hij ooit. (DM 03/07/06)
Het islamitisch Vraagstuk
In een gelijkgezindengesprek met Etienne Vermeersch op Reyers Laat, gaf De Wever aan dat de essentie van het debat waar hij naartoe wilt, (alweer) niet is begrepen. Voor hem is de hamvraag:
Waarom kiezen meisjes die hier zijn geboren en opgegroeid in onze geseculariseerde samenleving die de weg van de Verlichting volgt, om zichzelf te identificeren met iets dat in de tegenovergestelde richting gaat? Waarom sluiten zij zich niet aan bij de mainstream?
Hiermee onthult De Wever het islamitisch vraagstuk dat de motor is achter zijn uitspraken over de "gesloten en wantrouwige Berbergemeenschap".
Het is de voorlopig laatste fase in wat begon als "het migrantendebat" en gedurende 51 jaar migratie telkens is aangepast aan de omstandigheden. Het migrantendebat werd een integratiedebat, met zijn bijbehorende industrie. Het integratiedebat werd een assimilatiedebat, met de bijbehorende ranzigheid in de politiek. En het assimilatiedebat werd op zijn beurt vervangen door een islamdebat dat al van ruim voor 9/11 zijn intrede deed op Vlaamse bodem, maar sinds 9/11 in zesde versnelling zijn gif over de hele maatschappij strooit. Nu eveneens met een eigen deradicaliseringsindustrie.
Belgische moslims weigeren al veel langer het lijdend voorwerp te zijn in deze evolutie en eisen een actievere rol op in een identitair islamdebat, dat tot nu toe vooral werd gevoerd door zij die de islamitische waarden in vraag stellen wanneer het aankomt op hun compatibiliteit met de westerse samenlevingen. Zij zijn gelijkwaardige Belgische staatsburgers met al dan niet Berberse roots. Daarenboven zijn het trotse en zelfbewuste moslims die – tot spijt van wie het benijdt – in alle waardigheid gebruik wensen te maken van de grondwettelijk verankerde vrijheid van godsdienstbeleving.
Dat uitgerekend De Wever – die zichzelf blijkbaar als de behoeder van het "verlichtingsdenken" beschouwt – dit problematisch vindt, doet ons twijfelen of hij zelf wel "de weg van de Verlichting" volledig heeft ingeslagen. Want volgens de verlichtingsfilosofie kan de staat zich alleen mengen in burgerlijke zaken, niet in religieuze zaken. Volgens de radicale verlichtingsfilosofen, degenen die de mensenrechten en democratie gestalte hebben gegeven, is de vrijheid om je religie te belijden en te beleven – ook in de openbare ruimte – zelfs een onvervreemdbaar mensenrecht! Het is dat recht dat ervoor zorgt dat je in een democratie je religie vrij kan belijden, zolang je er geen rechten van anderen mee beknot.
Emancipatoire 11- septembergeneratie
De laatste decennia hebben zich binnen de verschillende moslimgemeenschappen in België ingrijpende veranderingen voorgedaan. Nieuwe generaties traden op de voorgrond, geboren op het Europese continent, en dat heeft een omwenteling teweeggebracht: een toename van actieve zelforganisaties, nieuwe vormen van discours, gericht op het burgerschap en de politieke participatie, het opeisen van de rechten die inherent zijn aan de Belgische nationaliteit en een afwijzing van de nutteloze en geldverslindende integratie-industrie. Alle landen van Europa ervaren deze dynamiek. Weliswaar met enkele variaties die essentieel te wijten zijn aan het minder of meer recent karakter van de moslimaanwezigheid, overeenkomstig het land in kwestie. Op termijn zal het wortel schieten van de moslims in Europa een logica volgen die gebaseerd is op drie dimensies: openlijk geafficheerd burgerschap; maatschappelijke en politieke participatie op alle niveaus; opgeëiste economische en politieke onafhankelijkheid.
De vaststelling dat de vierde generatie meer en meer inzet op deze drie dimensies, toont dus net aan dat er op dat vlak vooruitgang is geboekt. En dat zou De Wever alleen maar moeten toejuichen.
Khalid El Jafoufi en Abdelhay Ben Abdellah, Jr. Chef Politiek en Sr. Chef Politiek van De Andere Mening
