Elke avond mag reporter Van Gils in "Vive le vélo" de interessantste mensen ter wereld interviewen, althans de interessantste mensen die zich voortbewegen op twee wielen. Soms toetert blaaskaak Coucke daar doorheen met zijn polonaise. Dat zijn niet de meest boeiende uitzendingen. Soms krijg je ook kilometers gemeenplaatsen en gezwets op je bord. Had je altijd al gedacht dat je deze rit over de Himalaya zou winnen? Wel zeker, Fred, ik had vanmorgen drie goede benen * Nu zat evenwel Peter Sagan in het gastenstoeltje. Eindelijk eens een beschaafde jongen met zin voor humor, met een vranke bek en een zeer kwajongensachtig smoeleke. Of hij gedacht had te winnen voor zijn vele duizenden supporters. Ik wil in de eerste plaats winnen voor mezelf, zei Peter doodeerlijk. Dus niks van opdragen aan zwangere verloofden, amechtige peuters of door het spek gerolde managers. Jij blijft lachen, ook al verlies je. Het leven is te kort om niet te lachen, repliceerde Peter. Deze week heeft je baas je uitgescholden omdat je nog geen enkele overwinning behaalde in deze Tour. Hij mag schelden. Hij betaalt mij, dus mag hij schelden, aldus nog de vrolijke renner met een blik van kust nu eens allemaal de lichaamsdelen die ik niet zal noemen. En toen mocht Peter Sagan een groene trui tekenen (want die heeft hij wèl) en de Tourtafel, nadat reporter Van Gils hem had gewezen waar de tafel stond. * Bij al dit moois zou je haast vergeten dat er ook nog Europa is. De Europese commissie vergadert af en toe, zoals bekend, en dan wordt daar een hap bij gegeten. Nu is er een offerte uitgeschreven voor een Europees servies, compleet met zilverwerk en symbolen van de prachtige verwezenlijking die Europa toch is. Het servies mag tussen anderhalf en drie miljoen euro kosten * Van Overtveldt zal straks uitleggen waar precies de besparingen schuilen in dit project * De Grieken krijgen bijvoorbeeld geen bordje. Zij hebben toch niets om er op te leggen * En als je elke keer een servies moet huren, heb je er na zeshonderd jaar een helemaal betaald * En nu maar de lepels, de messen en de vorken tellen na elke maaltijd * KORO zou KORO niet zijn, zonder nieuws van de NMBS. De zaterdagstakingen van juli en augustus zijn afgeblazen. De spoorbond spaart zijn energie voor september. Dan is de vakantie voorbij en worden de studentjes het te kloten doelwit. En zo effenen die stomme treinbestuurders enthousiast mee het pad naar tergende beperkingen van het stakingsrecht.
(In een ver verleden was Bert Verhoye auteur van de meest gelezen rubriek in De Nieuwe Gazet, het Antwerpse Het Laatste Nieuws. In ‘minimaal’ bracht hij, avant la lettre, een variant van Twitter. Voor Apache.be zal hij drie keer per week – maandag, woensdag en vrijdag de rubriek KORO verzorgen.)
