Koro* 06 jul '15

Bert Verhoye
Bert Verhoye
Bert Verhoye

Ik hou niet van treinen, ik hààt treinen. Zoals een gewezen vriend destijds schrander opmerkte: ze vertrekken op een plaats waar je niet bent en ze komen aan op een plaats waar je niet moet zijn. Ik heb dan ook zeer genoten van de jongste stunt van de NMBS. Een paar dagen geleden kregen de Waalse treinbestuurders een melding in hun cabine dat er een kameel op het spoor lag. Un chameau. Bleek het naderhand een "chat mort" te zijn. Hoe kan het bestuur ooit tot een dialoog komen als het niet eens behoorlijk kan articuleren? Aan het einde van een reeks pogingen tot gesprek gaan de leden van de spoorvakbond Autonoom Syndicaat van Treinbestuurders deze zomer staken. Elke zaterdag van 18 juli tot 29 augustus. Daarmee kloten ze het bestuur niet. Het bestuur heeft limousines van het bedrijf en een privé chauffeur. Pineut van de staking zijn de gezinnen die na een duffe week in de stad voldoende opzij hebben gelegd om met de kindjes een weekendje naar zee of de Ardennen te gaan. De werkmens voert actie tegen de baas maar naait in feite andere werkmensen een oor aan. Zo was het altijd en zo zal het altijd blijven. Wijlen mijn vader werd aan het einde van de oorlog nog per trein naar Duitsland gevoerd. Uitgerekend die machinisten staakten nooit. Terwijl de arbeidsomstandigheden beneden nul waren. Heel de reis gebombardeerd door Engelsen en Amerikanen. Ik heb mijn vader nooit horen opscheppen over die tocht. Hoewel hij aan het raam zat. Er was geen raam maar er was een gat in de wand. In vredestijd konden runderen zo ademhalen. Een variante op deze wagons heb ik later nog in West-Vlaanderen meegemaakt, de zgn. derde klasse. Het mensenvee diende eerst anderhalve meter hoog te klimmen (de perrons waren nog niet uitgevonden) om dan plaats te nemen op ongerieflijke houten banken in een walm van zelfgerolde Wervikse sigaretten. Wie laatst opstapte trok met leren riem de deur dicht. Die treinen reden tussen Gent en Adinkerke, een helletocht. Vaak zagen wij onderweg een kameel op het spoor. Maar dat was een fata morgana, gevolg van de hitte en de dorst. De NMBS komt van ver. En nu begint ze opnieuw kamelen te zien. Dat is een veeg teken in de evolutieleer.

(In een ver verleden was Bert Verhoye auteur van de meest gelezen rubriek in De Nieuwe Gazet, het Antwerpse Het Laatste Nieuws. In ‘minimaal’ bracht hij, avant la lettre, een variant van Twitter. Voor Apache.be zal hij drie keer per week – maandag, woensdag en vrijdag de rubriek KORO verzorgen.)

LEES OOK
Bert Verhoye / 17-07-2019

Koro 17 juli '19

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 12-06-2019

Koro 12 juni 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld geconfronteerd wordt met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye
Bert Verhoye / 07-06-2019

Koro 7 juni 2019

Het rubriekje van Bert Verhoye waarin onze hysterische wereld wordt geconfronteerd met problemen, die geen problemen zijn.
Bert Verhoye