Grensgeval

Chris Van Camp
CHris uitgelicht
CHRIS VAN CAMP

Jullie zullen het niet geloven, maar ik heb mezelf betrapt op simpel, bucolisch geluk. Wel, het is heerlijk. Potten jam van bessen en pruimen uit eigen tuin zijn mijn stille getuigen. Hier roer en zeef ik met de geheimzinnige glimlach van 'La laitière' op het gelaat. Back to basics noemden we dat in de jaren negentig. Maar toen zag ik er geen heil in.

Pas vandaag heb ik de code doorbroken van zinnetjes als: "de koeien staan op de Putting". De Putting is een vogelbroedplaats in Hengstdijk bij Hulst in Zeeland, koeien dat kent u. "De koeien staan op de Putting", dus. Een simpele vaststelling die een ongelofelijk alles-aan-boord-gevoel teweeg brengt. Iets wat nog versterkt wordt door herhaling, en een goedgeplaatste zucht, omringd door woordeloosheid. Ik gebruik deze frase meestal wanneer ik van de dijk kom en neerdaal naar ons polderhuisje en mijn huisgenoten bericht over de toestand boven. Als een soort teken van 'alles peis en vree'. En zo lijkt het er meestal tussen de dijken, polders en kreken, in tegenstelling tot de wereld die de media ons serveert. Na de grote overstroming van 1953 maken de natuurrampen een ommetje.

Stil

Het leven is hier nog goedkoop en de eerste steen voor multiculturaliteit moet in ons dorp nog gelegd worden. Als je moslims wil zien, moet je naar de goedkope Jumbo supermarkt tegen de grens, die als een mierenlokdoos een bizar amalgaam van gesluierde vrouwen en verbeten 'eigen volk eerst' Vlamingen aantrekt. De laatsten herken je aan de plejade van nationalistische stickers op hun Toyota's. Ze shoppen er alsof de begrippen indexsprong en inflatie niet bestaan, en volgen daarna weer de pijl 'richting België' die bij de uitgang van het parkeerterrein staat. Geen van hen denkt eraan ons dorp plat te lopen. Hier heeft de tijd immers stilgestaan.

De mensen groeten mekaar nog, buren lopen aan via de achterdeur en op zondag is er rust. Omdat niets hier een vaart loopt en anarchie nog guitenstreken heet, wordt er ook nog gerookt in de enige kroeg annex het officieuze gemeentehuis. Buiten de dorpskom mag je hond zonder leiband lopen en hoef je zelfs geen drollen te rapen. De natuur verzwelgt ze wel, zoals alles. Hier woekert het groen nog, en leer je, alle ecologisch bewustzijn ten spijt, dat niet de wereld maar de mensheid zal ten ondergaan, zoals het wel vaker narcistische diersoorten met te grote voetafdruk vergaat. Een wassend woud zal onze lichamen genadeloos doorboren. Alleen wij, verzakend aan onze seizoenen, niet meer bereid tot winterslaap en kaalslag, wij met onze zucht naar niets dan oogst waarvan onze onderontwikkelde twijgen de zwaarte niet kunnen torsen, wij zijn niet klaar voor transformatie. Het moest zo eens minder worden. Zulke visioenen krijg je hier dus, eeuwig schoffelend in je natuurtuin waar je het onkruid hoort lachen met het concept worteldoek. De zen-oefening is nooit veraf.

'Ollanders' of 'Brabo's' moeten ze hier niet. Niet die van boven Zeeland en zeker niet van boven de Moerdijk

Zeeuw

Jep, we verkassen naar Zeeuws-Vlaanderen, waar net over de grens met België grote borden ons uitnodigen om hier bourgondisch en goedkoop te komen leven. Wij Belgen zijn hier, in tegenstelling tot in Vlaanderen, nog graag gezien. We spenderen wel es wat bij de locale handelaars en houden ons voor de rest rustig. Daar houden Zeeuwen van, van onze niet-brallerige braafheid. Zo'n buren wens je jezelf toch ook toe? Met wat geluk smokkelen die Belgen ook nog hun op steen gebakken 'pistolets' over de grens. Het moet gezegd dat missen we hier, lekker brood. Maar verder heel, maar dan ook heel weinig.

Dat komt voornamelijk omdat... we geen 'Ollanders of Brabo's' zijn, want die moeten ze hier niet. Niet die van boven Zeeland en zeker niet van boven de Moerdijk, want die denken helaas luidop dat ze hier in de Efteling zijn. Ook hun taaltje doet bij de gemiddelde Zeeuw pijn aan de oren. Maar de Brabo's die liggen het meest onder vuur. Wie denkt dat het om Antwerpenaren gaat, heeft het mis. Brabo is kort voor Brabantse boer. Brabo is in het Zeeuws-Vlaams ook synoniem voor een doortrapte industriële boer uit Brabant, die goedkoop alle grond opkoopt om er mega varkens-of koeienstallen neer te poten met alle hinder van dien. Een huis naast een varkensstad, is plots onverkoopbaar. En het is nu al ploeteren om de leegstaande panden verkocht te krijgen. Maar goed, verzet en gewestplannen die inzetten op natuur en boerderijtoerisme wisten de totale uitverkoop van de polder te verijdelen. Ik moet ook toegeven dat we niets missen, omdat we niet bejaard, werkloos, ziek, gehandicapt of een combinatie van dat alles zijn.

Terwijl we in België nog vechten voor het behoud van de verzorgingsstaat, zijn in Nederland de spelregels al veranderd. Het toverwoord is vrijwilliger, of het nu om zorg, transport of entertainment gaat. Helpt elkander staat terug in het vaandel. Zelfs postbode - terwijl er post is op zaterdag - is zo'n bijbaantje. Schrikken voor een Belg. Een Zeeuw kijkt nergens van op, hij leeft al even in onmin met Den Haag. Getuigen daarvan de 'Ontpoldering NEEN!!!' borden en de wrange humor over politiek.

Terwijl de kwaliteit van onze slaap hier zoveel beter is dan in de drukke, Antwerpse binnenstad, is er maar één nachtmerrie die ze durft te verstoren. Stel dat Zeeuws-Vlaanderen het in zijn hoofd haalt om zich los te willen wrikken van Oranje en op te gaan in de Vlaamse onafhankelijkheidsdroom. Stel dat we dan weer wakker worden in het Vlaanderen dat we de rug toekeerden! Gaan ze ons dan nog 'De Belgen' noemen en ons knuffelen? Even navraag doen.

LEES OOK
Bert Moerman / 16-07-2021

Een vorm van vooruitgang

'Niets is ooit zo slecht dat het voor niets goed is.'
bert moerman
Nadia Nsayi / 30-06-2021

Spijt is niet genoeg

België moet samenwerken met Congolese leiders die hun land willen opbouwen.
de croo in congo
Anton Jäger / 04-06-2021

De Coningskwestie

Wat vertelt de online steun van duizenden Vlamingen over het Vlaanderen van vandaag en gisteren? 
BRUSSELS BOIS DE LA CAMBRE LA BOUM THREE