Even een voorbeeld om de kern van dit verhaal meteen duidelijk te vatten. Stel: u heeft uw oog laten vallen op een mooie weide in uw buurt. Uw dochter heeft een paard en zo'n beest moet de beentjes kunnen strekken. U doet een bod op het lapje grond en houdt u daarbij aan de richtprijs die gangbaar is voor landbouwgrond.
Glazen bol
Bij de notaris blijkt plots dat iemand anders een veel hoger bod heeft uitgebracht. Weg weide. Jammer. Een dag later wordt de weide alweer doorverkocht aan een andere koper. Voor een nog veel hoger bedrag. Vervolgens blijft het twee jaar stil. Tot plots een bulldozer verschijnt op het perceel en er funderingen worden gegraven voor een appartementsblok. Wat is er gebeurd? De landbouwgrond is plots bouwgrond geworden.
Welke vraag schreeuwt hier dan om een antwoord: wist de koper van het perceel dat het weldra bouwgrond zou worden? Welke koper? De eerste of de tweede? Of allebei? Of hadden ze een afspraak gemaakt? Hadden de kopers een glazen bol? Hadden ze voorkennis en wisten ze via een bevriende kabinetsmedewerker of politicus dat er plannen waren om de bestemming te wijzigen? Een ding is zeker: de koper heeft de jackpot gewonnen.
Een toren naast de tunnel
Vergelijk dit simpele voorbeeld met wat er zich de afgelopen twee jaar heeft afgespeeld in het dossier rond de Renaulsite op de Tunnelplaats in Antwerpen, aan de ingang van de 'Konijnenpijp'.
Op 21 december 2012 werd de site twee keer verkocht. Dat blijkt uit notariële akten die Apache.be vorig jaar publiceerde. Renault Retail Group Belgium verkocht de site aan een vennootschap van zakenlui Maurice De Velder en Tom De Wilde voor 5,82 miljoen euro. Zij verkochten de site op hun beurt door aan projectontwikkelaar Land Invest Group voor 9,09 miljoen euro. In de periode waarin de deal werd beklonken, werkte Joeri Dillen achtereenvolgens als adviseur ruimtelijke ordening voor Ludo Van Campenhout (N-VA), vervolgens als operationeel directeur voor Land Invest Group en tot slot als kabinetschef van burgemeester Bart De Wever.
Moet de wet dan wijken voor pragmatiek? Ja, vindt Rob Van de Velde.
Vorige week besliste het Antwerpse schepencollege – ondanks een overduidelijk en goed gefundeerd negatief advies van de administratie – om de bouwvoorschriften voor de Tunnelplaats grondig te wijzigen. Zo mag er nu plots een toren van 44,34 meter hoog worden gebouwd naast een ondergrondse parking van 167 plaatsen, 288 studentenkamers, 74 appartementen en nog wat winkels.
Joeri Dillen werd net voor de omstreden beslissing van het schepencollege bedankt als kabinetschef en keerde terug naar de administratie. Daarmee leek burgemeester De Wever de handen vrij te hebben om een beslissing te nemen die de voormalige werkgever van Dillen wel erg goed uitkomt.
Opmerkelijke uitspraken
Deze onfrisse zaak is een smet op het blazoen van Bart De Wever. De ongenaakbare 'numero uno' van de Belgische politiek, zal ongetwijfeld hard worden aangepakt door de oppositie in de gemeenteraad. Dat zou de N-VA ook doen, mocht ze in de oppositie zitten en dit dossier objectief bekijken. Het feit dat ook de geschreven pers de zaak ondertussen heeft opgepikt, maakt het er voor De Wever niet makkelijker op.
Onze collega's tekenden trouwens opmerkelijke verklaringen op. De Wevers woordvoerder Philippe Beirnaers in De Standaard: “Juist om elke zweem van partijdigheid te vermijden, heeft De Wever zich nooit met het dossier ingelaten.” Een vreemde kronkel. Is een burgemeester (of minister) dan niet langer politiek verantwoordelijk voor de daden van zijn kabinetschef? En wat te denken van de uitspraak van een anonieme kabinetsmedewerker: “Omwille van de perceptie was het misschien niet slecht dat Joeri vertrok. Maar de verdachtmakingen blijven misplaatst.” Er is nochtans weinig 'perceptie' aan de berichtgeving in Apache.be waarvan elke paragraaf door stukken uit het dossier gestaafd worden.
De bevoegde schepen, Rob Van de Velde (N-VA) spreekt nog krassere tal. Aan Gazet van Antwerpen: "Dankzij ons pragmatisch beleid krijgen investeerders weer goesting in Antwerpen", En nog: “Ik ben heel blij met al die gedegen adviezen en in de overgrote meerderheid van de gevallen volgen we die ook. Maar heel soms niet, als daar een goede reden voor is.” Nochtans oordeelt de administratie dat de huidige vergunning om puur juridische redenen niet kan. Daarvoor werd zelfs advies ingewonnen bij een gespecialiseerd en gerenommeerd internationaal advocatenbureau. Moet de wet dan wijken voor pragmatiek? Ja, vindt Rob Van de Velde.
Bart De Wever doet er goed aan om een paar kwieke fretten door de Konijnenpijp te jagen om snel duidelijkheid te scheppen in dit dossier. Hij dient zich ervan te vergewissen dat zijn kabinetsmedewerkers en zijn bevoegde schepen in dit dossier niks te verwijten valt. Het vertrek van Dillen naar de administratie is in elk geval een teken aan de wand.
