Een nieuw examenreglement was als een dictaat de faculteit binnen gewaaid. Aangezien het in gezelschap verkeerde van een stel onzorgvuldige overgangsmaatregelen had de deliberatiecommissie enkele studenten geslachtofferd om een punt te maken naar de universitaire overheid toe. In de discussie bestond het de professor Statistiek een student luiheid te verwijten op basis van een blad met examenscores. Die student werkte meerdere dagen per week in de Leuvense horeca om zijn studies te bekostigen maar dat feit had de facultaire inspanningstest niet gehaald. Ik wens hem overigens toe dat de fooien, die ook ik hem in de vroege uurtjes ooit toestak, aan meer dan enkel een te duur handboek Staatsrecht zijn besteed.
Uiteraard behoren zij tot de zelfgenoegzame elite, de professor Statistiek en de christendemocratische politica. Je zou ze bij momenten toch op grootvaders wijze met een zorgvuldig geslepen riek terug de realiteit in willen jagen, die zogenaamde elite van ons die de samenleving meent te beoordelen naar wat ze voor zichzelf als norm stelt, wars van enige werkelijkheidszin. Over die norm kunnen we overigens kort zijn: het kost de samenleving te veel. Een samenleving kan voor een bepaald soort elite, steeds nadrukkelijker aanwezig, immers enkel nog in geldwaarde uitgedrukt worden. Voor die elite kost elke maatregel die enige vorm van ongelijkheid hoopt gladder te strijken per definitie te veel.
Ballenkraam
Een samenleving kan voor een bepaald soort elite enkel nog in geldwaarde uitgedrukt worden
In een samenleving die zo wordt ingericht, met een absoluut primaat van de economie, is het weinig verwonderlijk dat de economische elite stappen onderneemt om de toegangspoort tot die elite voor buitenstaanders te versmallen. Er is echter een gigantisch verschil tussen elitevorming en het in stand houden van bestaande ongelijkheden. Meer zelfs: ze zijn volstrekt tegengesteld. Een elite gevormd door de financiële slagkracht van haar sociale omgeving is niet meer dan een ordinair mechanisme om de eigen privileges te beschermen.
Als het ons echt te doen is om het voortbestaan van onze kennismaatschappij en de elite die zij schijnt nodig te hebben, dan schaffen we het inschrijvingsgeld af. We richten toelatingsexamens in, specifiek voor elke vorm van Hoger Onderwijs. Elke leerling die dat wenst, geven we de kans zich kosteloos door middel van een korte, intensieve cursus onder deskundige begeleiding op deze toelatingsexamens voor te bereiden. Laat het de economie maar wat centen kosten. Het kost onze samenleving tenminste niet haar hang naar rechtvaardigheid, door onze elite nu zo schaamteloos in de ballenkraam gezet.
